رشد بی رویه جمعیت در اکثر کشورهای جهان مشکلات عدیده ای را بوجود آورده که به ناچار دولتمردان را به فکر چاره جویی واداشته است. ولی از آنجا که هیچ تصمیم و اقدامی در این زمینه، نتیجه آنی و فوری را در برنخواهد داشت بایستی بالاجبار جهت تغذیه جمعیت رو به تزاید جهان و کشورمان به فکر چاره جویی جدی بود. این جمعیت متاسفانه از پراکنش نامتعادلی برخوردار بوده و فقط 3/1 آن در کشورهای پیشرفته مستقر می باشند و از طرفی کشورهای پیشرفته تولید80% پروتئین دامی جهان را دارا می باشند، از این نسبتها در می یابیم که بایستی فکر جدی در این خصوص برداشته شود تا این نسبت معکوس غذا و جمعیت به یک تعادل نسبی برسد. در آینده ما دیگر جنگهای نظامی را شاهد نخواهیم بود. بلکه جنگ آینده در خصوص غذا و تامین مایحتاج مورد نیاز هر جامعه خواهد بود و در این میان کشورهایی می توانند روی پای خود بایستند که از تولیدات بالای محصولات کشاورزی و دامی برخوردار باشند و بتوانند علاوه بر تولید غذای مورد نیاز کشور خود، زمینه صادرات این مواد و فرآورده ها را فراهم آورند.
یکی از راهکارهای عملی جهت رفع این نقیصه توجه جدی به امر دامپروری و از جمله تامین گوشت در جامعه می باشد. که از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زمانی که در کشور بحران کمبود گوشت مطرح می گردد این موضوع نمایان تر و روشن تر جلوه گر خواهد شد. بطور کلی در گذشته و حال پروتئین حیوانی نقش عمده ای در تامین نیازهای غذایی داشته و مدارک نشان می دهد در جوامعی که از مقدار متنابهی مواد پروتئینی حیوانی استفاده نموده اند از هوش و استعداد بالاتری برخوردار بوده اند.
امروزه در کشور ما، علیرغم واردات مواد غذایی، مصرف سرانه پروتئین دامی دارای متوسط 19 گرم در روز می باشد و این در حالی است که متوسط مصرف سرانه این ماده غذایی 24 گرم در روز و در کشورهای پیشرفته و توسعه یافته میانگین سرانه 3/57 گرم در روز می باشد F.A.O نقل شده است).
براساس استانداردهای جهانی مصرف سرانه گوشت قرمز سرانه 5/35کیلوگرم بایستی باشد که در کشورما این رقم حدود 20 کیلوگرم در سال است و اختلاف زیادی را نسبت به مصرف سرانه جهانی نشان می دهد. پس با توجه به این اختلاف جا دارد در این خصوص سرمایه گذاری انجام پذیرد. تا انشاء ا... در آینده نه چندان دور شاهد قطع وابستگی و حتی صادرات در این زمینه باشیم.
با توجه به این که ذائقه ی مردم ایران با گوشت گوسفند گرایشی بیشتر داشته، به نظر می رسد پروار بندی بره با نیاز جامعه هماهنگی بیشتری دارد.
در میان گوسفندان بومی ایران نژاد بلوچ سازگاری بیشتری با شرایط اقلیمی خراسان دارد.
شناسنامه طرح
این طرح جهت پرواربندی گوسفند بلوچی در نظر گرفته شده است بطوری که نیمی از نیاز غذایی دام به صورت دستی و نیم دیگر با چرا در مراتع خوب تامین گردد و ظرفیت آن می تواند از مقدار حداقل(100 راس) به بالا تا سقف 2000 راس جهت افراد حقیقی و بیش از 2000 راس جهت افراد حقوقی باشد. میزان زمین محل تاسیسات و کشت علوفه مطابق ظرفیت دام بوده و لازم است علاوه بر زمین واجد شرایط جهت ایجاد تاسیسات ، به منظور کشت و تامین علوفه مورد نیاز زمین مناسب را تهیه کنیم تا بتواند بخشی از علوفه را تامین نماید. شرایط زمین محل تاسیسات بشرح ذیل می باشد: رعایت فاصله با کشتارگاه دام یکهزار متر، با کشتارگاه طیور، کارخانه جوجه کشی و کارخانه خوراک دام پانصد متر و با واحدهای پرورشی سگ و گربه دویست 200 متر می باشد رعایت فواصل با سایر دامداریها و مرغداریهای مجاور کمتر از پانصد متر می باشد که این مورد در خصوص مرغ اجداد یکهزار و پانصد متر و مرغ لاین سه هزار متر استثناء می باشد.
شامل 36 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت پروژه پروار 100 راس گوسفند بلوچی
