مدل تأثیر توسعه حمل و نقل جاده ای بر رشد ارزش افزوده کشور با استفاده از الگوی خودرگرسیون برداری
عبدالرضا رضایی ارجرودی - کارشناس ارشد راه و ترابری، پژوهشکده حمل و نقل مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی
آمنه تسبیحی - کارشناس مدیریت بازرگانی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
سیدرضا موسوی
کارشناس ارشد راه و ترابری، وزارت راه وشهرسازی
چکیده مقاله:
حمل و نقل از ضرورت ها و اساس مبادلات بازرگانی و کلید توسعه اقتصادی و اجتماعی است. در این میان بخش حملونقل جاده ای در کشور از اهمیت بیشتری برخوردار است به طوری که از بین شیوههای مختلف جابجایی مسافر در کشور، بیش از 90 درصد آن توسط جاده انجام میگیرد. بر همین اساس ضرورت اهمیت و توجه به بخش حملونقل جادهای کشور آشکار میشود، به نحوی که توجه دقیق و جامع به هریک از عوامل بخش حمل و نقل جاده ای در تأمین بازده اجتماعی- اقتصادی جزو الزامات اصلی به ثمر رساندن اهداف رشد و توسعه به شمار می رود . در این مقاله نقش توسعه بخش حمل و نقل جاده ای بر رشد اقتصادی کشور طی سالهای 90-1353 بررسی می گردد . برای تخمین مدل از الگوهای خودرگرسیون برداری استفاده شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل نشان می دهد که در بلندمدت توسعه بخش حمل و نقل جادهای اثر مثبتی بر رشد اقتصادی دارد. همچنین چگونگی تغییرات متغیر ارزش افزوده بخش حمل و نقل جادهای بر رشد اقتصادی با روش تجزیه خطای پیش بینی مورد بررسی قرار گرفته است
مدل تأثیر توسعه حمل و نقل جاده ای بر رشد ارزش افزوده کشور با استفاده از الگوی خودرگرسیون برداری