ٓ
"سعادت و آسایش و تنعم شخص من در آن است که ایران را، از زیر این خرابه های سهمگین برکنار ببینم.
سعادت من آن وقتی است که غبار مذلت از چهره بی گناه این مملکت بشویم، و آبروی از دست رفتة او را به او برگردانم.
منتهای آسایش و تنعم من در این است که حق مظلوم را از ظالم گرفته، و ملت خود را ببنیم که در امن و امان و آسایش زندگانی کرده، و حقوق مادی ومعنوی آنها, از تطاول و دستبرد هر صاحب نفوذ و هر صاحب اقتداری مصون بماند، و مردم هیچ ملجاء و پناهی برای خود سراغ
نگیرند، مگر حق و قانون.
تمام لذت من در این است که تمام طبقات مملکت، در مقابل قانون صورت تساوی بخود گرفته، و امتیاز بریکدیگر از راه تقوی و فضلیت
باشد، نه این امتیازات مسخره آمیزی که تا به امروز، مخصوصاً در این یکصدوپنجاه سال اخیر، چهرة ایران و ایرانیان را سیاه و مکدر
ساخته است."
#
منبع: «سفرنامه مازندران» - رضا شاه بزرگ
سفرنامه رضاخان کبیر به مازندران