در فرهنگ اصیل باستان ایران پنج جشن با اهمیت وجود دارد که عبارتند از: نوروز , مهرگان , تیرگان , یلدا و سده . در تقویم ایران باستان که کورش کبیر ایجاد کرده بود. هر روز از ماه دارای نامی است. و روز شانزدهم هر ماه روز مهر نام دارد.روز مهر از ماه مهر روز جشن مهرگان ریرا مردم روزی را که نام آن با نام ماه یکی می شد جشن می گرفتند وآن روز را گرامی می داشتند. این مقاله گذشته از عقایدی که در پس این جشن ها نهفته است به پیشینه ی تاریخی و فرهنگی آنها می پردازد.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 3
بی مهرگان
بی مهرگان 95% گروه جانوران را شامل می شوند. در این بین بندپایان بزرگ ترین شاخه این گروه است.
اصولاً طبقه بندی ساده این گروه از بی مهرگان که همگی ویژگی های بسیار جالب توجهی دارند و جدای از ارزش های زیستی و اکولوژیکی، در مرتفع ساختن نیازهای امروزی بشر از مبارزه بیولوژیکی با آفات نباتی تا تهیه داروها و الهام گیری در اختراعات و ... نقش عمده ای دارند، به صورت زیر است:
حشرات: بزرگ ترین گروه جانوران با تنوع بی نظیر که مطالعه آن ها همیشه از جالب ترین موضوعات در علم زیست شناسی بوده، 80% کل جانوران شناخته شده – از بین مهره داران و بی مهرگان – را شامل می شوند. قدرت پرواز در بسیاری افراد این رده آنان را به موفق ترین جانوران از بدو خلقت تا به حال تبدیل کرده است. حشرات از نظر اقتصادی، کشاورزی، بهداشتی و الگو گیری در هنر طراحی و صنعت مکانیک بسیار حایز اهمیت اند. خلاصه این گروه داستان ها درش نهفته که در ایران جایگاهی نداره و فقط در مورد آفات نباتی، گونه های بیماری زا و پروانگان اونم از نوع روزپروازش کتاب هایی نوشته شده که در مورد پروانگان جداگانه در آتی مطالبی خواهم نوشت چون زیاد با این موجودات رو به رو میشویم. پیکر حشرات از سه قسمت سر، سینه و شکم تشکیل شده با اسکلت خارجی کیتینی ( نوعی قند به همراه پروتیین )؛ سیستم تنفسی نیز بسیار جالب است و اکسیژن از سطح بدن مستقیماً توسط لوله های نایی به مصرف سلول ها می رسد. خوب دیگه کافی اگه چیزی براتون سوال بگید
عنکبوتیان: شامل عنکبوت ها، رتیل ها، عقرب ها و ... که بدن آن ها از دو قسمت سر-سینه و شکم ساخته شده. در مورد این رده صحبت های زیادی دارم. از حشرات، صدپایان و هزارپایان به دلیل فقدان آنتن یا شاخک و نیز عدم وجود سر مشخص متمایزند؛
. عنکبوت ها: سر کوچک و شکم چند ده برابری نسبت به سر، تنیدن تار و پاهای بلند که از سطح بدن بالا زده از مشخصات عمومی آن هاست. شکارچیانی متبحر و گوشتخوار ( تغذیه بیشتر از حشرات ) و همین نوروز 89 که در قمشلو اصفهان بودم، یکیشون داشت حساب یک ملخ ایتالیایی را می رسید که عکسش را دوست همراهم برام فرستاده و در زیر می بینید.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه20
فهرست مطالب
دانشگاه آزاد اسلامی
جشن مهرگان
استاد محترم:
سرکار خانم خوشبختی
مرجان بابائی
بهمن 86
میترا یا مهر در اوستا
مهر یا میترا (در اوستا و پارسی باستان «میـثْـرَه»، در سانسکریت «میـتْـرَه»)، ایزد نام‌آورِ روشنایی، پیمان، دوستی و محبت، و ایزد بزرگ دین و آیین مهری است.
بخش مهم و بزرگی از اوستا به نام «مهر یَـشت» در بزرگداشت و ستایش این ایزد بزرگ و کهن ایرانی سروده شده است. مهر یشت، دهمین یشت اوستا و از لحاظ مضمون همراه با فروردین یشت، کهن‌ترین بخش آن بشمار می‌رود. مهر یشت از نگاه اشاره‌های نجومی و باورهای کیهانی از مهم‌ترین و ناب‌ترین بخش‌های اوستا است و کهن‌ترین سند در باره آگاهی ایرانیان از کروی بودن کره زمین از بند 95 همین یشت فرا دست آمده است. از مهر یشت تا به امروز 69 بند کهن و 77 بند افزوده در عصر ساسانی، بازمانده است.
مهر یشت در متن اصلی به نظم سروده شده و از کهن‌ترین شعرهای بدست آمده ایرانی دانسته می‌شود. این یشت دلکش، سرشار از نیروی شاعرانه و سرچشمه سرودهای ایرانی در وصف دو ویژگی ارزشمند و اصیل ایرانیان یعنی راستی و پهلوانی دانسته می‌شود:
«می‌ستاییم مهرِ دارنده دشت‌های پهناور را؛ او که آگاه به گفتار راستین است، آن انجمن‌آرایی که دارای هزار گوش است، آن خوش‌اندامی که دارای هزار چشم است، آن بلندبالای برومندی که در فرازنای آسمان ایستاده و نگاهبانی نیرومند و بخواب نرونده است..» (اوستای کهن، همان، صص 35 تا 56).
با اینکه در گردونه مهر، هزاران جنگ‌افزار جای دارد؛ اما اینها همه برای مبارزه با دشمنان راستی و پیمان‌شکنان بکار گرفته می‌شود و در رویارویی با مردمان او مهربان‌ترین است:
«… او که به همه سرزمین‌های ایرانی، خانمانی پُر از آشتی، پُر از آرامی و پُر از شادی می‌بخشد.» (اوستای کهن، همان، بند 4، ص 35).
نام «میثْـرَه» یک بار هم در «گاتها»ی زرتشت آمده که در آنجا به معنای «خویشکاری دینی» بکار رفته است (اوستا، گزارش استاد جلیل دوستخواه، جلد دوم، ص 1057).
به اعتقاد فردیناند یوستی در «نام‌نامه ایرانی»، «میثْـرَه» در اصل به معنای «روشناییِ همیشگی» است (Justi, Ferdinand; Iranisches Namenbuch, Hildesheim, 1963) و این معنا با روشناییِ همیشگیِ ستاره قطبی ارتباطی کامل دارد. اما بعدها و بر اثر جابجایی ستاره قطبی، مفهوم «روشنایی همیشگی» به خورشید و پرتوهای آن داده شد و در ادبیات فارسی «مهر» نام دیگری برای خورشید دانسته شد.
در بند 113 مهریشت، میترا و اهورا با یکدیگر ادغام شده و به گونه «میترا اهورا» آمده است.
نام اصلی مهرگان "متراکانا" یعنی "متعلق به مهر" بوده است. مهر به معنای فروغ خورشید، مهربانی ودوستی است.
جشن مهرگان