متن کامل ترجمه فصل 2 کتاب در Wiley در فایل word به فروش می رسد که ترجمه قسمتی از مقدمه فصل را به عنوان نمونه می توانید ملاحظه فرمایید.
2 MEMBRANE TRANSPORT
THEORY
Introduction
The most important property of membranes is their ability to control the rate of permeation of different species. The two models used to describe the mechanism of permeation are illustrated in Figure 2.1. One is the solution-diffusion model, in which permeants dissolve in the membrane material and then diffuse through the membrane down a concentration gradient. The permeants are separated because of the differences in the solubilities of the materials in the membrane and the differences in the rates at which the materials diffuse through the membrane The other model is the pore-flow model, in which permeants are transported by pressure-driven convective flow through tiny pores. Separation occurs because one of the permeants is excluded (filtered) from some of the pores in the membrane through which other permeants move. Both models were proposed in thenineteenth century, but the pore-flow model, because it was closer to normal physical experience, was more popular until the mid-1940s. However, during the 1940s, the solution-diffusion model was used to explain transport of gases through polymeric films. This use of the solution-diffusion model was relatively uncontroversial, but he transport mechanism in reverse osmosis membranes was a hotly debated issue in the 1960s and early 1970s [1–6]. By 1980, however, the proponents of solution-diffusion had carried the day; currently only a few die-hard pore-flow modelers use this approach to rationalize reverse osmosis.
2- نظریه انتقال غشاء
مقدمه
مهمترین ویژگی غشاها، توانایی آنها برای کنترل سرعت نفوذ گونه های مختلف میباشد. دو مدل مورد استفاده برای توصیف مکانیسم نفوذ در شکل 2.1 نشان داده شده است . یکی از مدلها، مدل محلول-انتشار میباشد، که در آن نفوذ کننده در مواد غشاء حل شده و سپس از طریق غشاء به سمت یک گرادیان غلظتی پایین انتشار میکند. نفوذ کنندهها به دلیل تفاوت در حلالیت مواد در غشاء و تفاوت در سرعتهایی که در آن مواد از طریق این غشاء انتشار مییابند، جدا شدهاند. مدل دیگر، مدل جریان منفذی است، که در آن نفوذ کنندهها توسط جریان همرفتی محرکه فشار از طریق منافذ ریز انتقال مییابند. جداسازی زمانی رخ میدهد که یکی از نفوذ کنندهها از برخی منافذ در غشا که از طریق آن دیگر نفوذ کنندهها حرکت میکنند، کنار گذاشته شده است (فیلتر شده است). هر دو مدل در قرن نوزدهم ارائه شد، اما مدل جریان منفذی، به دلیل اینکه به تجربه فیزیکی طبیعی نزدیک تر بود، تا اواسط دهه 1940 محبوبتر بود. با این حال، در طی دهه 1940، مدل محلول-نفوذ برای توضیح انتقال گازها از طریق فیلم های پلیمری استفاده شده است. این استفاده از مدل محلول-نفوذ نسبتا بدون بحث و جدل بود، اما مکانیزم انتقال در غشاهای اسمز معکوس یک مسئله به شدت مورد بحث در دهه 1960و ابتدای دهه 1970 بود [1-6]. تا سال 1980 ، با این حال، طرفداران محلول-نفوذ هر روز آن را انجام دادهاند. در حال حاضر تنها چند مدلساز جریان منفذی جان سخت از این روش استفاده کردند تا اسمز معکوس را منطقی جلوه دهند.
ترجمه فصل 2 کتاب با عنوان MEMBRANE TECHNOLOGY AND APPLICATIONS
