دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
در آیات 58- 70 سخن از ارزشهایى است که سیاست اسلامى بر آن متّکى است، برجستهترین آنها ادای امانت (اداى حقوق مردم) و داورى به عدالت است.
آنگاه در همین آیات از فرمانبردارى پیامبر و اولو الامر و حرمت فرمانبردارى از طاغوت و صفت کسانى که از طاغوت پیروى مىکنند سخن گفته شده است. قرآن این گروه را که پیرو طاغوتاند منافقان نامیده؛ زیرا منافقان همواره از فرمانبردارى پیامبر اسلام(ص) در جنگها سر باز میزدند و مىگریختند. سپس بحث در ارزش دفاع از مستضعفان است.
در سیاست اسلامى. آیات 77- 79 و نیز آیات 80- 87 دو موضوع را در بردارند.
اول. ضرورت انضباط در جنگ و فرمانبردارى از هر فرمانى که از سوى فرماندهان صادر مىشود.
دوم. نقش فرمانده و سردار سپاه در تحریض به نبرد و وادار کردن مردم به اطاعت از فرمانها.
در آیات 88- 91 سخن متمرکز در موضع و موقعیت منافقان است. قرآن طبیعت اهل نفاق و انواع آنها را معین مىکند و مىگوید که چگونه باید در برابر آنها قرار گرفت.
در خلال آیات 95- 100 بحث از مجاهدان و غیر مجاهدان یعنى کسانى که از جنگ سر بر مىتابند و نیز سخن از مهاجران است. به عنوان طبقات مشخصى در جامعه اسلامى در مقابل طبقات منافقان که از آنها یاد کرده شد.
قرآن در آیات 105- 111 به بحث در ارزشهاى سیاسى اسلامى باز مىگردد که چگونه دولت اسلامى دولت قانون بوده و از فساد ادارى به دور است. رسول خدا را از جدال با خائنان و فریب خوردگانى که آهنگ گمراه کردن او را- به خیال خود- دارند نهى مىفرماید.
وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَواْ إلَى مَآ أَنْزَلَ اللَّهُ وإِلىَ الرَّسُولِ رَأَیْتَ الْمُنَافِقِینَ یَصُدُّونَ عَنْکَ صُدُوداً «61»
و چون به آنان گفته شود (که براى داورى) به سوى آنچه خداوند نازل کرده و به سوى پیامبر بیایید، منافقان را مىبینى که به شدّت از پذیرش دعوت تو روى مىگردانند.
پیامها:
1- گرچه منافقان، تسلیم قانون خدا و فرمان پیامبر نیستند، ولى ما باید آنان را دعوت کنیم. «قیل لهم تعالوا»
2- در پذیرش دعوت انبیا، رشد وبرترى است. («تعالوا» دعوت به بالاآمدن است)
3- کتاب و سنّت هماهنگ هستند، وگرنه ارجاع مردم به دو چیز متضاد حکیمانه نیست. «الى ما انزل اللَّه و الى الرّسول»
4- مراجعه به طاغوت و قضاوت خواهى از بیگانگان، خصلت و روحیّهى منافقان است که با رهبر آسمانى مخالفت و از راه حقّ اعراض کنند. (کلمه «یصدّون» نشانهى خصلت و استمرار است)
5 - منافق، علاوه بر اعراض خود، مانع دیگران نیز مىشود. «یصدون»
6- آنچه پرده از کفر منافقان برمىدارد، مخالفتشان با رهبرى الهى است. «عنک»
7- منافقان، حساسیّتى نسبت به ایمان قلبى مردم به خداوند ندارند، ناراحتى عمدهى آنان اجتماع مردم برگرد رهبر آسمانى است. «یصدّون عنک صدوداً»
فایل ورد 28 ص
