مشخصات این فایل
عنوان:آداب و رسوم خراسان
فرمت فایل :word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 55
این مقاله در مورد آداب و رسوم خراسان می باشد.
بخشی از تیترها به همراه مختصری از توضیحات هر تیتر از مقاله آداب و رسوم خراسان
چهارشنبه سورى
بخت‌گشائی
شب چهارشنبهٔ آخر سال، یکى از شب‌هاى بسیار دلپذیر و شیرین ایرانى است. در این شب مردم شادى‌ها مى‌کنند و مجالس سور و سرور برپا مى‌سازند و آداب و مراسم مخصوصى انجام مى‌دهند که از هر جهت دل‌انگیز و زیبا است. این آداب و مراسم در هر نقطه و در هر شهرى رنگى مخصوص به خود مى‌گیرد و مطابق ذوق و سلیقهٔ اهالى هر محل به‌طرز خاصى اجراء مى‌گردد. در این شب در تمام شهرها و دهات، ایرانیان آتش مى‌افروزند و با خواندن اشعار شیرین و گرفتن فال و انجام مراسم دیگر نحوست و بدبختى و پلیدى را از خود دور مى‌سازند و در عوض خوشبختى و تندرستى و طالع نیک براى خود آرزو مى‌کنند. از آنجا که آتش از قدیم‌الایام در نزد ایرانیان مقدس و مظهر فروغ یزدان بوده، ایرانیان معتقد هستند که قبل از تحویل سال باید آتش افروخت و زشتى و پلیدى‌هاى سال کهنه را سوزانید و مسکن خود را از نحوست پاک نمود. اما در باب اینکه چرا ایرانیان شب چهارشنبه را براى این‌کار انتخاب کرده‌اند، روایات مختلفى هست، ولى آنچه در خراسان بیشتر مشهور مى‌باشد و تقریباً اکثر خراسانى‌ها به آن معتقد ....(ادامه دارد)
نوروز
وروز یکى از بزرگ‌ترین و قدیمى‌ترین اعیاد ملى ما ایرانیان است. از آنجا که این عید بزرگ مصادف با بیدارى و تجدید حیات طبیعت است و هنگامى آغاز مى‌شود که سردى و نکبت زمستان پایان پذیرفته و در دشت و دمن همه‌جا لاله و ریحان روئیده است با نشاط و سرور بیشترى برگزار مى‌شود.
این عید قرن‌ها قبل از زردشت وجود داشته و پس از گذشت چند هزار سال هنوز هم عظمت و جلال خود را حفظ کرده است. عده‌اى از بزرگان من‌جمله فردوسى (۳۲۹ ـ ۴۱۵ هـ.ق) و ابوریحان بیرونى (۳۶۲ ـ ۴۴۰ هـ.ق.) پیدایش نوروز را به جمشید پادشاه پیشدادى نسبت مى‌دهند. فردوسى مى‌گوید: جمشید پس از آنکه دست بدان را از بد کوتاه کرد و آئین زندگى را به مردم آموخت و جهان را آباد کرد تختى گوهرنشان ساخت که مى‌توانست بر آن بنشیند و به کمک دیوان ”از هامون به گردون“ پرواز کند مردم این روز که پر از جلال و شکوه بود جشن گرفتند و نوروز خواندند.(شاهنامهٔ فردوسی، چاپ بروخیم، تهران، ج ۱، ص ۲۵ و ۲۶.)
ابوریحان بیرونى نیز پیدایش نوروز را به جمشید نسبت مى‌دهد و داستانى هم در این باب از قول حشویه (دستهاى از علما که در امور و قضایا به دلایل ظاهرى متوسل مى‌شدند و به براهین عقلى و منطقى توجه و اعتنا ....(ادامه دارد)
ختنه‌سوران
ختنه کردن اطفال یکى از آداب و رسوم بسیار قدیمى است که قبل از پیدایش دین یهود نزد بعضى اقوام وجود داشته و نوعى قربانى محسوب مى‌شده است. اقوام سامى و زنگیان پس از تولد طفل غلاف نرم یا زائده نوک آلت تناسلى پسر و دختر را قطع کرده تقدیم خدایان ”تولید نسل“ مى‌کرده‌اند. مذهب مسیح این رسم را رها کرد و ”غسل تعمید“ را که ریشه و مبداء زرتشتى داشت جایگزین آن نمود.٭ پس از ظهور پیغمبر اسلام (ص) ختنهٔ دختران نزد مسلمانان منسوخ شد و لیکن طبق دستور قرآن کریم و شریعت اسلام و به پیروى از سنتى که حضرت ابراهیم برقرار ....(ادامه دارد)
مرگ و عزا
هنگامى‌که یکى از اعضاء خانواده در بستر نزع بیفتد و کسان او احساس کنند که مرگ وى نزدیک است او را به پشت مى‌خوابانند و پاهاى او را روبه قبله دراز مى‌کنند و قدرى آب تربت در دهان او مى‌ریزند و شهادتین به زبان او مى‌دهند و دعاى عدیله و حدیث کسا به گوش او مى‌خوانند. همینکه جان از بدن او به‌در رفت دستهاى او را مى‌کشند و به پهلوهاى او مى‌چسبانند. آن‌وقت ”یک نفر غریبه“ مى‌آید دو شست پاى او را با نخ مى‌بندد و پلک‌ها و دهان او را هم مى‌گذارد٭ و با یک پارچهٔ سفید نسبتاً عریض چشم‌هاى او را مى‌بندد. علاوه بر آن پارچهٔ دیگرى از زیر چانه و بناگوش او رد کرده بر بالاى سر او گره مى‌زند. پس از آن یکى از جامه‌هاى خوب او را به وى مى‌پوشانند و قرآنى روى سینه او مى‌گذارند و پارچهٔ سفیدى هم دور کمر او مى‌پیچند. آنگاه کسانى‌که در اتاق دور میت جمع شده‌اند هریک به‌قدر وُسع خود مبلغى پول در جیب یا زیر شال و کمربند میت مى‌گذارند تا در غسالخانه موقعى که مرده‌شوى لباس مرده را از تن او بیرون مى‌آورد آن پول‌ها را براى خود بردارد و میت را تمیز بشوید و هم در حق او دعا کند.
اگر پس از بستن پلک‌ها مجدداً چشم‌هاى میت باز شد، مى‌گویند مرده هنوز چشم به دنیا دارد و از عیال و اولاد خودش دل نمى‌کند در این‌‌صورت براى دفع نگرانى و قطع علاقهٔ وى یک عدد سکه در قبر او مى‌گذارند. اما اگر گوشهٔ ....(ادامه دارد)
فهرست مطالب مقاله آداب و رسوم خراسان در پایین آمده است.
- چهارشنبه سوری
- نوروز
- آبستنی و زایمان
- ختنه‌سوران
- عروسی
- مرگ و عزا
- شب چله
دانلود مقاله آداب و رسوم خراسان