هدف از تشریع دین اسلام، اجراى عدالت و برابر بودن همهی مردم از حیث انسانیت (سیاه و سفید، عرب و عجم، فقیر و غنی و...) و راحتی جامعهی بشری است که با اجراى کامل حدود الهی، اموال، ناموس و جان مردم از هر خطری محفوظ میماند؛ حتی امنیت بیگانگان نیز در سایه‌ی همین احکام تأمین میشود. افراد جنایتکارى که امنیت و آرامش عمومى را سلب کنند و اموال و ناموس مردم را تهدید نمایند و مردم را در معرض خطر قتل و غارت خود قرار دهند، باید سخت مجازات شوند.
لینک پرداخت و دانلود پایین مطلب
فرمت فایل : word
تعداد صفحه :99
فهرست مطالب
عنوان
صفحه
امر سیزدهم از مقدمات بحث اصول ـ مشتق 1
امر اول – معنای مشتق........................ 2
امر دوم – جریان نزاع در اسم زمان............ 8
امر سوم – تفاوت مشتق ادبی با اصولی.......... 10
امر چهارم – تفاوت در مبادی مشتق............. 19
امر پنجم – حال نطق یعنی چه ؟................ 21
امر ششم – مشتق حقیقت در متلبس است یا اعم 25
امر اول – مشتق بسیط است یا مرکب............. 51
امر دوم – تفاوت میان مشتق و مبدأ مشتق 73
امر سوم – ملاک صحت حمل در قضایای حملیه 76
امر چهارم – تغایر بین ذات و مبادی صفات 78
امر پنجم – ارتباط و اضافه بین مبدأ و ذات 81
امر ششم – تلبس با واسطه یا بی واسطه......... 87
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه
56
برخی از فهرست مطالب
فهرست مطالب
فصل اول: تعریف حریم
1- تعریف حریم در فرهنگ لغات
2- تعریف حریم§ از نظر حقوقدانان
3- تعریف حریم در قوانین و مقررات§
فصل دوم : فصل دوم : حریم در فقه اسلامی
1- حریم در فقه اهل سنت§
2- حریم در فقه شیعه§
فصل سوم : حریم در قانون مدنی
1 - اصول حریم در قانون مدنی:
2- میزان حریم در§ قانون مدنی
مقدمه
در فرهنگ و ادبیات ایران حریم به معنای « بازداشت کرده » و « حرام کرده شده » آمده است که مَس آن جایز نیست یعنی چیزی که حرام باشد و دست بدان نتوان زد ، چیزی که آنرا حمایت کنند (1) و اهمیت این موضوع تا بدانجاست که برای حمایت از حریم جنگ می کنند (2) لغت نویسان می گویند حریم به فتح کسر را ( حَ رِ ) و در زبان عربی اسم و لغت آن به معنی منع می باشد.(3) در فرهنگ نامه های ادبیات عرب آمده است که الحریم : جمع « حُرُم و اَحْرُم و احاریم » به معنای « ما حُرِّم فَلم یُمسّ» و ترجمه آن همان است که در لغت نامه های فارسی به شرح فوق آمده است . پس حریم « موضوع متسع حول قصر الملک تلزم حمایته یعنی محل فراخ و با وسعتی که پیرامون قصر پادشاه باشد و حمایت از آن لازم و ضروری است .» و دیگر مفهوم آن « کل موضوع تجب حمایته» یعنی هر مکان و محل که حمایت از آن واجب است به آن حریم گویند.
فصل اول : تعریف حریم
1- تعریف حریم در فرهنگ لغات
شاید واژه مقدس حریم از حرََم و حَرِمَ و مشتقات آن ، حرِماً و حَرِماناً و حَرِماً ، حِرْمَهً و حرِیمة الشیء باشد . بی شک واژه حریم ریشه قرآنی دارد که هشتاد و سه مرتبه در مشتقات مختلف آن و در بیست و پنج سوره قرآن وارد شده است . (4)
پس حریم را از آن حریم روی حریم خوانده اند که تعرض دیگران نسبت به آن به گونه ای عدوانی ، حرام و ممنوع است و این ماده از قرآن وفقه اسلامی اخذ شده است .
همانطور که در مفهوم لغوی ذکر شد حریم امری است که ذیحق از آن در مقابل تعرض دیگران حمایت می نماید (5)
2-تعریف حریم از نظر حقوقدانان
1-2- حریم : آن مقدار از مساحت های مجاور است که برای دوام و بقاء رقبه احیاء شده در اراضی موات ، عرفاً و عادتاً ضروری است که تعیین آن بر حسب تشخیص عرف و خبره یا کارشناس است . (6)
2-2- حریم : کلمه ای عربی است و به معنی منع می باشد و مقداری از اراضی اطراف ملک ، قنات و نهر ، امثال آن است که برای کمال انتفاع از آنها و جلوگیری از ضرر ، ضرورت دارد و از نظر احترامی که افراد باید به حق حریم بگذارند و نمی توانند به آن تجاوز بنمایند حریم نامیده می شود . (7)
3-2- در صورتی که کسی بوسیله احیاء اراضی موات ، باغ ، منزل ، مزرعه ، چاه آب ، قناتی ، احداث نماید مقداری از اراضی موات که نزدیک آن است و برای کمال انتفاع لازم است بخودی خود حریم آن می شود . (8)
4-2- حریم : مقداری مساحت از اراضی اطراف چاه و چشمه است که دیگری نمیتواند در آن احداث چاه یا قنات کند .(9)
5-2- یکی از حقوق عینی که میتوان آنرا نوعی حق ارتفاق دانست ، حق حریم است . (10)
6-2- حق حریم : حقی است که مالک زمین ، قنات ، نهر ، چاه و امثال آن برای کمال استفاده از ملک خود نسبت به اراضی مجاور دارد ، شناختن حق حریم برای مالک ، نسبت به اراضی مجاور برای جلوگیری از تضرر اوست ، چه تصرفات دیگران در اراضی مجاور قنات و چاه و غیر آن ممکن است موجب زیان مالک باشد . (11)
7-2-
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه
34
برخی از فهرست مطالب
هَلِ الأَمرُ بِالشَّیئِ یَقتَضی النَّهیُ عَن ضِدِّهِ أم لا؟
ایشان به تعریف کلمات کلیدی‌بحث یعنی ضد، اقتضاء و نهی می پردازند.
نقیضین عبارتند از دو امر که یکی وجودی است و دیگری‌عدم همان وجود می باشد که باهم معانده ومنافرت دارند و در یک محل نمی توانند جمع نه شوند و نه رفع شوند. مانند انسان و لاانسان که باهم معاندند واجتماع و ارتفاعشان در یک محل ممکن نیست.ضدین عبارتند از دو امر وجودی که با هم معانده ومنافرت دارند ونمی توانند در یک محل جمع شوند اما ارتفاعشان ممکن است مانند سفید و سیاه که با هم در یک مجل جمع نمی شوند اما ارتفاعشان شدنی است.
وجه اشتراک: هر دو با شیئ دیگر معانده و تنافی‌دارند. و هر دو با طرف مقابلشان در یک محل جمع نمی شوند.
وجه افتراق: یک طرف از دو نقیض امر عدمی است ولی در ضدین هردو وجودی هستند. نقیضین قابل ارتفاع نیستند اما ضدین قاابل ارتفاع می باشند.
مرحوم مظفر می‌فرمایند: مراد از کلمه ضد که علمای اصول در این باب به کار می‌برند شامل هر معاند و منافری‌می گردد یعنی هم نقیض منطقی را در بر می گیرد وهم ضد منطقی را. و کسی خیال نکند مراد از ضد در این مسئله ضد به معنای منطقی‌و فلسفی است.
ضد عام امر عدمی است که مراد همان نقیض منطقیون در اصطلاحات علم منطق می باشد. ضد خاص امر وجودی است که مراد همان ضد در اصطلاح منطقیون می باشد.
قول اول: امر به شیئ مقتضی نهی از ضد نیست. قول دوم: امر به شیئ مقتضی‌نهی از ضد هست. قول دوم منقسم می شود به چند قول: کسانی که قائل به اقتضای انر بر نهی هستند الف) به دلالت مطابقی ب) به دلالت تضمنی ج) به دلالت التزامی به صورت بین بمعنی الاخص(لفظیه) یا به صورت بین بمعنی الاعم(عقلیه).
دلالت یعنی از علم به چیزی به چیز دیگری علم پیدا کنیم. دخان:دال، نار: مدلول، نسبت بین آن دو: دلالت. و برسه قسم است:1.طبعی: آن است که از طبع و طبیعت چیزی‌به چیز دیگری پی ببریم. مانند دلالت زردی صورت بر بیماری.2.عقلی: فقط از راه عفل به چیزی پی‌ببریم. مانند اینکه با دیدن مصنوع پی به صانع ببریم.3. وضعی: آن است که به وسیله وضع واضعی باشد. که خود بر دو قسم است: لفظی‌و غیر لفظی. لفظی همان دلالت الفاظ بر معانی موضوع له می باشد. غیر لفظی مانند دلالت علائم راهنمایی ورانندگی بر معانی خاص خود. دلالت لفظی هم به نوبه خود بر سه قسم است: بالمطابقه : با گفتن یک لفظ کل معنای موضوع له اراده می شود مانند کتابم گم شد. بالتضمن: با گفتن یک لفظ فقط یک جزء از معنای موضوع له اراده شده است مانند کتابم پاره شد. بالالتزام: با گفتن لفظ معنایی خارج از معنای موضوع له اراده شده که البته با همیشه در خارج با معنای موضوع له ملازم است مانند قلم را بیاور که همیشه با دوات همراه و ملازم است.
لزوم دو قسم است: بین و غیر بین. لزوم بین هم بر دو قسم است: بین بمعنی الاعم(دلالت عقلیه) و بین بمعنی الاخص(دلالت لفظیه).
لزوم بین بمعنی الاخص: با تصور ملزوم، به لازم و ملازمه پی برده شود. با تصور آتش به حرارت و ننسبت بین آن دو پی می‌بریم.
لزوم بین بمعنی الاعم: با تصور لازم و ملزوم و نسبت بین آنها به ملازمه پی می بریم. اثنین نصف الاربع. با تصور2و4ونسبت بین آن دو به ملازمه پی می بریم.
لزوم غیر بین: با تصور لازم و ملزوم ونسبت بین آن دو به ملازمه نمی رسیم بلکه برای اثبات ملازمه به دلیا مستقلی نیاز داریم. مانند تغیر عالم. وجود با تغیر ملازمه دارد با تصور تک تک آن دو و نسبت بین آن دو به این ملازمه پی نمی بریم بلکه نیاز به دلیل جداگانه ای دارد.
با این کار دو قول یعنی دلالت مطابقی و تضمنی از عنوان بحث خارج می شود. چون استلزام یعنی لزوم و ملازمه. ومطابقه وتضمن، ملازمه نیستند.
استاد مظفر کلمه (اقتضا) را بکار برده اند تا تمام اقوال در محل بحث داخل شود. یعنی وقتی گفته می شود: آیا امر به شیئ اقتضای نهی از ضد را دارد یا نع؟ این اقتضا عام است و به معنی دلالت می باشد و هر سه نوع دلالت مطابقی و تضمنی و التزامی(با دو قسمش) و دلالت عقلیه را هم شامل می شود. چون معنی اقتضا عدم الانفکاک است و در حقیقت عبارت به این معنا است: الأَمرُ بِالشَّیئِ هَل لابُدَّ مِنهُ النَّهیُ عَن ضِدِّهِ أم لا؟ که این لابدیت چه به نحو مطابقه باشد چه تضمن چه التزام باشد چه دلالت عقلیه فرقی نمی کند.
امر ب دو قسم است: امر استقلالی و امر ضمنی تبعی. امر استقلالی مثل صَلِّ مستقیما مولا به او خطاب می کند نماز بخوان. و امر ضمنی تبعی‌آن است که مولا مستقیما به او خطاب نمی کند بلکه یک امر ضمنی غیری تبعی است مثل امر به مقدمه واجب بنا به قول کسانی که می گویند مقدمه واجب، واجب است. وقتی مولا گفت صَلِّ یک امر ضمنی غیری از آن ترشح می کند به وضو. گویا مولا در کنار صَلِّ گفته تتَوَضَّأ.
نهی ب دو قسم است: نهی استقلالی و نهی ضمنی تبعی. نهی استقلالی‌آن است که مولا مستقلا یک شیئ را مورد خطاب نهی قرار دهد مانند لاتَکذِب. و نهی ضمنی تبعی آن است که مولا فقط گفته: لاتَشرِبِ الخَمرَ. از این نهی استقلالی مولا یک نهی ضمنی تبعی دیگری نیز فهمیده می شود که عبارت است از:لاتَجلِس عَلی مائِدَهٍ فیها خَمرٌ.
مرادمان از نهی در بحث ضد، نهی ضمنی تبعی مولوی است. ما که می گوییم امر به شیئ مقتضی نهی از ضد می باشد مراد ما این است که مولا به مجرد این که گفت: صَلِّ این امر است ولی ضمنا از این امر استفاده می کنیم که مولا نهی کرده است از اضداد صلاه. یعنی نهی ضمنی مولا هم تعلق گرفته است به ترک صلاه. یعنی مولا فرموده: لاتَترُکِ الصَّلاه و لاتَشرِب و لاتَأکُل و لاتَتَکَلَّم حینَ الصَّلاه. پس مراد ما از نهی،نهی ضمنی تبعی مولوی است.
علمای متقدم می فرمایند:معنای نهی طلب الترک است ولی متأخرین می گویند:معنای نهی زجرعن الفعل ولازمه آن طلب الترک می باشد.
متقدمین می گویند معنای نهی طلب الترک است ولی متأخرین می گویند معنای آن زجرعن الفعل است و لازمه آن طلب الترک می باشد. متقدمین به یکدیگر اشکال کرده اند که طلب ترک محال است چون ترک ، عدم ازلی است ومعنا ندارد کسی شیئ معدوم را طلب کند. لذابه جای ترک بگوییم کف النفس(خودداری).همین اختلاف باعث شد که در نهی‌یک عنوانی باب شود وآن این که اگر معنی نهی طلب است ،یا طلب الترک است آیا مطلوب نهی‌ترک است یا کف النفس است؟مرحوم مظفردر همان ابتدا فرمودند: ما نیازی به این بحث ها نداریم زیرا مطلوب نهی طلب نیست بلکه زجر عن الفعل است.
اگر مثل قدما قائل شویم که معنی نهی طلب الترک است در مسئله ضد به این نتیجه می رسیم که بحث از ضد عام یک بحث بیهوده ولغو یا سخیف است.
می گوییم: امر به شیئ آیا اقتضاء می کند نهی از ضد عام را یا نه؟ ضد عام برای صلاه می شود: ترک الصلاه . حالا صلاه دلالت می کند بر نهی از ضد عام. به جای کلمه نهی، طلب الترک بگذلرید و به جای کلمه ضد عام، ترک الصلاه؛ عبارت به این صورت در می‌آید: صلّ آیا اقتضاء می کند طلب ترک ترک الصلاه را؟ کلمه ترک ترک در کنار هم منفی درمنفی می شود واز بین می رودباقی‌مانده این میشود:آیاصلّ اقتضاء می کند طلب الصلاه را ؟ یعنی‌آیا صلّ‌بر نفس خود دلالت دارد یا نه؟ که کاملا بدیهی است هر امری‌بر نفس خود دلالت دارد ونیازی‌نیست ساعتها برای‌آن بحث کرد.
معنای‌نزاع مسئله این است: آنگاه که امر مولا به چیزی تعلق بگیرد مثلا بگوید صلّ آیا ناگزیر است که بر نهی‌مولا هم بر ضد عام وخاصش تعلق بگیرد؟یعنی‌آیا وقتی‌مولا گفت: صلّ‌آیا در همین حال گفته است: لاتترک الصلاه(ضد عام)ولاتشرب(ضد خاص) یا نه؟ نزاع ما درثبوت نهی مولوی ضمنی تبعی مولا است وقتی که امر به چیزی‌می کند. پس از اثبات این مسئله به فرض که ثابت کردیم امر به شیئ مقتضی نهی‌از ضد است ،یک بحث دیگر داریم که در کیفیت اثبات این ذلالت واقتضاء است. آیا دلالت امر به شیئ بر نهی‌ضد، از قسم دلالت مطابقی است یا تضمنی است یا التزامی بیّن بمعنی‌الأخص است یا لزوم بمعنی الأعم؟
در دو مرحله بحث می شود: مرحله اول ضد عام است به معنی‌نقیض منطقی، ومرحله دوم بحث از ضد خاص است به معنی‌تضاد منطقی. ودر دو مرحله هم دو بحث داریم: بحث اول اینکه آیا امر به شیئ مقتضی‌نهی از ضد هست یا نه؟ بحث دوم پس از اثبات مطلب اول این اقتضاء به چه نحو است؟ مطابقی؟ تضمنی؟ یا التزامی؟
مرحوم مظفر می‌فرماید: در بحث ضد عام بین علما اتفاق است که امر به شیئ مقتضی نهی‌از ضد عام میباشد ولی‌در کیفیت اقتضاء اختلاف است که به گونه مطابقی است؟ یاتضمنی است؟ یا لزوم است؟
چهار قول وجود دارد: الف)امر به شیئ عین نهی از ضد عام است یعنی امر بالمطابقه، بر نهی از ضد عام دلالت می کند. ب)امر به شیئ دلالت می کند بر نهی از ضد عام به به صورت تضمنی زیرا امر دال بر وجوب است و وجوب دو جزء دارد: یکی طلب الفعل ودیگری منع من الترک یا همان النهی عن الترک یا نهی عن الضد. پ
جزوه متون فقه بخش اول رشته فقه ، الهیات
توضیحات محصول :جزوات و کتاب های رشته فقه ، الهیات -ویژه کنکور سال 95 - به همراه تست ها و پاسخ تشریحی
بخش اول : کتاب نکاح
گفتار اول: صیغه عقد نکاح
عقد نکاح مانند سایر عقود لازم باید دارای ایجاب و قبول لفظی باشد. الفاظ ایجاب منحصراً عبارت اند از: «زوجتک؛ تو را
به ازدواج خود درآوردم» و «أنکحتک؛ تو را به همسری خود در آوردم» و «متعتک؛ تو را به زناشویی خود درآوردم» و
«أنکحکت؛ تو را به همسری خود در آوردم» و «متعتک؛ تو را به زناشویی خود درآوردم» و قبول عبارت است از: «قبلت
التزویج أو النکاح؛ ازدواج یا نکاح را پذیرفتم» یا «تزوجت همسری را پذیرفتم» یا فقط بگوید: «قبلت؛ قبول کردم»
همچنین ایجاب و قبول هر دو باید به لفظ ماضی باشند.
مقدم داشتن ایجاب بر قبول شرط نیست؛ زیرا به هر ترتیب که باشد به مقصود لطمه نمیزند. همچنین لازم نیست که قبول از لفظ ایجاب باشد و مثلاً بعد از «زوجت» بگوید: «قبلت» بنابراین اگر موجب «زوجتک» و قابل «قبلت النکاح
بگوید صحیح است؛ زیرا این لفظ نیز صراحت لازم را دارد و تمام این تعابیر مقصود واحدی را می . رسانند
با وجود قدرت بر اجرای عقد به زبان عربی نمیتوان عقد را به زبان غیر عربی خواند. گفته شده است که این کار واجب
نیست؛ بلکه مستحب است زیرا اولاً تمام زبآن ها در حکم الفاظ مترادفند و میتوانند به جای هم به کار روند؛ ثانیاً هدف،
رساندن معانی مورد نظر به متعاقدین است که با هر زبانی امکان پذیر است؛ ولی این دلیل مردودند. همچنین شخص لال
هنگام ایجاب و قبول باید به گون های که مقصود را برساند اشاره کند.
عاقد باید اهلیت داشته باشد بنابراین عقد شخص مست گرچه بعد از مستی آن را اجازه کند باطل است و زن میتواند ایجاب و قبول عقد را از طرف خود با دیگری به عهده بگیرد و فقهای امامیه در این امر اتفاق دارند.
حضور دو شاهد در ازدواج دائم و نیز ولی در ازدواج دختر رشیده شرط نیست گرچه بنابر قول اشهر بهتر است اما ابن ابی عقیل حضور هر دو را شرط می . داند
تعیین زن و شوهر با اشاره یا نام یا وصف لازم است؛ بنابراین اگر فردی چند دختر داشته باشد و بدون آنکه نام ببرد یکی
زا آنها را به عقد مردی درآورد، چنانچه مبهم گذارد و نزد خود نیز معین نکند نکاح باطل است زیرا کامجویی از غیرمعین ناممکن است
بند ششم: دیه لبها
دیه هر یک از دو لب نصف دیه کامل است و در مقابل گفته شده است که دیه لب پایین
به نسبت مساحت آن است به این ترتیب که نصف لب، نصف دیه کامل میباشد و دیه قسمتی از آن
دیه دارد و دیه سست شدن لبها
3
2
دیه کامل است و
اگر لبها جمع شوند به گونهای که برعکس حالت سست شدن دندآن ها را نپوشانند حاکم دیه را تعیین می کند زیرا برای آن
مقداری تعیین نشده است از این رو به نظر حاکم مراجعه میشود.
بند هفتم: دیه زبان
دیه کندن زبان از بیخ به وسیله بریدن آن به گونهای که چیزی از زبان باقی نماند یک دیه کامل است و نیز دیه کندن مقداری از
زبان که باعث عدم تلفظ تمام حروف گردد که عبارت از 28 حرف است همین مقدار است و دیه تلفظ نشدن بخشی از حروف بر
حسب همان حروف از دسته رفته میباشد و دیه بریدن زبان شخص لال
3
1
دیه کامل است؛ زیرا زبان لال به منزله عضو فلج
میباشد چرا که هر دو در فساد عضو که موجب از بین رفتن منفعت مورد نظر آن میشود مشترکند و دیه قسمتی از زبان لال
متناسب با همان مقدار است.
بند هشتم: نادیه دند ها
نادیه همه دند ها یک دیه کامل است و تعدادآنها 28 دندان است دیه دند نا های جلو که 12 عدد است 600 دینار و هر دندان 50
دینار میباشد ناو دیه دند های عقب 400 دینار و هر دندان 25 دینار میباشد ناو دند هایی که به حسب آفرینش، سفید، سیاه و
زرد باشند در این حکم یکسانند و دیه دندان اضافه بر تعداد مذکور اگر به تنهایی کنده شود
3
1
دندان اصلی است و اگر با بقیه دندان ها کنده شود دیه ندارد
سوالات تستی
1- حق انتخاب یکی از دیات ششگانه با کیست ؟
1) در عمد وشبه عمد با جانی و در خطای محض با عاقله است .
2) در عمد با ولی دم و در شبه عمد با جانی و در خطای محض با عاقله است .
3) در عمد با ولی دم و در شبه عمد و خطای محض با جانی است .
4) در عمد با ولی دم و در شبه عمد و خطای محض با عاقله است .
-2 چنانچه در شهادت برزنا شهود کمتر از نصاب باشند حکم چیست ؟
1) با سوگند شهود کمبود آن جبران میشود . 2) شهود حد قذف می خورند .
3) زنا ثابت نمی شود و شهود رها می شوند . 4) شهود تعزیر می شوند .
-3 فی کیفیه الحکم ، المنکر هو الذی ............................ .
1) یترک لو ترک الخصومه 2) لایترک لوترک الخصومه
3) کان حق الاحلاف و لو مع وجود البینه 4) کلامه مخالف للأصل و الظاهر
-4 کدام بیان درباره حاجب ابوین نسبت به مازاد متوفی صحیح میباشد ؟
1) فرزندان چه دختر و چه پسر حاحب ابوین نسبت به مازاد بر دو سدس می شوند .
2) فرزندان چه دختر چه پسر حاجب مادر نسبت به مازاد بر یک سدس می شوند .
3) فرزندان جاح ب ابوین نسبت به مازاد از دو سدس هستند مگر آنکه یک یا چند دختر با ایشان جمع شوند .
4) فرزندان جاح ب ابوین نسبت به مازاد دو سدس هستند مگر آنکه یک یا چند دختر با ایشان جمع باشند .
-5 کدام مورد از آثار لعان زوجین نیست ؟
1) پایان زوجیت آن دو 2) حرمت ابدی بین آن دو
3) سقوط حد از هر دو 4) نفی ولد از هر دو « 236» فقه و مبانی حقوق
-6 وکیل شدن زوجه از جانب زوج در مطلقه ساختن خودش چه حکمی دارد ؟
1) جایز نیست .
2) با اجازه دادگاه جایز است .
3) به شرط وکالت بلاعزل جایز است .
4) جایز است .
-7 اگر در عقد مدت ذکر نگردد مطابق نظر شهید اول حکم آن چیست ؟
1) انقلب دائماً 2) بطل العقد
3) صح العقد 4 ) صح العقد لقاعده العقود تابعه للقصود
نوع فایل:Pdf
سایز:11.3mb
تعداد صفحه:320