دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:17
یک نفر آمد که نور صبح مذاهب
در وسط دگمه های پیرهنش بود
از علف خشک آیه های قدیمی پنجره می بافت
مثل پریروزهای فکر ، جوان بود
بین شاعران معاصر ما صدای فروغ وسهراب به هم نزدیک است . سهراب بهترین شعرهای خود را در اواخر عمر فروغ و بعد از او سرود و محتملاً این سهراب بود که زبان روان و لحن صمیمی را از فروغ آموخته بود
این هر دو شاعر احترام خاصی برای یکدیگر قائل بودند .سهراب در شعرهای خود به فروغ اشاراتی دارد .در ندای آغاز میگوید :
چیزهایی هم هست ، لحضه هایی پر اوج
(مثلاً شاعره ای را دیدم آن چنان محو تماشای فضابود که در چشمانش آسمان تخم گذاشت…)
که شاید اشاره یی به این سطور ‹‹ تولدی دیگر ›› باشد :
و پرستوها در گودی انگشتان جوهریم تخم خواهند گذاشت
سهراب در شعرهای مستقلی موسوم به ‹‹دوست ›› عواطف و احساسات خود را در مورد فروغ بیان کرده است .
‹‹ دوست ››
بزرگ بود
و از اهالی امروز بود
و با تمام افق های باز نسبت داشت
و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید
صدایش
به شکل خون پریشان واقعیت بود
و پلکهایش
مسیر نبض عناصر را
به ما نشان داد
و دستهایش
هوای صاف سخاوت را
ورق زد
و مهربانی را
به سمت ما کوپاند
به شکل خلوت خود برد
و عاشقانه ترین انحنای وقت خودش را
برای آینه تفسیر کرد
و او به شیوة باران پر از طراوت تکرار بود .
و او به سبک درخت
میان عافیت نور منشر می شد
همیشه کودکی باد را صدا می کرد
همیشه رشته صحبت را
به جفت آب گره می زد
برای ما، یک شب
سجود سبز محبت را
چنان صریح ادا کرد
که ما به عاطفه سطح خاک دست کشیدیم
