اینترنت مبتنی بر فناوری ای است که از آن با نام راه گزینی بسته کوچک یاد می‌شود که در مدل ارتباطی آن محتوای پیام بصورت دیجیتال و اعداد صفر و یک، آنگونه که اطلاعات در رایانه نگهداری می‌شود، نگهداری می‌شود. بر این اساس اینترنت می‌تواند اعداد، کلمات و صوت و تصویر دیجیتال را منتقل نماید. بر این اساس روترها نسبت به سویچ‌ها از نقشی کلیدی‌تری در ارسال بسته‌ها ایفا می‌کنند. شکل ۱٫۱ فرمت مرسوم برای بسته‌ها را نشان می‌دهد. روترها با نظارت نرم‌افزاری و ریز پردازنده‌ها، به تعیین آدرس یک بسته اطلاعاتی و ارسال آن به روتر دیگر اقدام می‌کنند.
با پیشرفت فناوری شبکه به سطح شبکه TCP/IP طراحان شبکه بسته‌های آدرس ۳۲ بیتی را در قالب نشان گذاری ده دهی در فرمت xxx.xxx.xxx.xxx معرفی کردند. در این فرمت هر گروه از xها اعداد صفر تا ۲۵۵ را می‌تواند در بر گیرند. پروتکل اینترنت که در تنظیم بسته‌ها کاربری دارد از اصلی‌ترین بخش‌های اینترنت می‌باشد. دومین بخش سامانه آدرس دهی یا مدیریت مبحثی است که نخستین بار مورد نظارت قرار گرفته بود. ابداع سیستم نامگذاری دامنه در سال ۱۹۸۴ مترادفی برای تسلسل دیجیتال نفوذ ناپذیر آدرس‌های واقعی را معرف کرد. آدرس‌های واقعی بسته‌ها در حالی فرمت دیجیتال خود را حفظ کردند که قابلیت جایگزینی با مترادف‌های الفبایی در فایل سرور DNS را دارا بودند. این سیر در انتها به نامگذاری سایت‌های اینترنتی منتهی گردید.
شامل 8 صفحه فایل word قابل ویرایش به دوزبان فارسی ولاتین
دانلود مقاله اینترنت چیست؟