لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:63
فهرست مطالب:
بازسازی و تکمیل واحدهای مجتمع:
به منظور اطلاع از وضعیت مجتمع پس از 20 بار بمباران و حدود 1 سال توقف، مقرر گردید که بررسی فنی جامعی انجام پذیرد. نتیجه بررسی نشان دهنده وارد آمدن 22 درصد خسارت به مجتمع بود. پس از انجام مطالعات اولیه، گزارش فنی و اقتصادی طرح بازسازی مجتمع در آبان ماه 1368 آماده گردید که براساس آن بازسازی و تکمیل مجتمع موجه تشخیص داده شد. با توجه به مفارقت شرکای ژاپنی، شرکت ملی صنایع پتروشیمی با استفاده از شرکت های اروپایی صاحب نام در صنعت پتروشیمی و کارشناسان و پیمانکاران ایرانی، این مجتمع را طی یک برنامه پنج ساله و در چهار مرحله بازسازی و به بهره برداری رساند. واحد آروماتیک به عنوان آخرین واحد بازسازی شده منحصراٌ توسط کارشناسان و پیمانکاران ایرانی و بدون حضور هیچ شرکت یا فرد خارجی بازسازی و راه اندازی گردید. همزمان با تکمیل بازسازی مجتمع، احداث واحدهایPVC پارازیلین وMTBE به عنوان طرحهای توسعه ای پتروشیمی بندر امام آغاز شد که هم اکنون این واحدها در حال بهره برداری هستند.
ساختار مدیریت پتروشیمی بندر امام:
در راستای پیاده سازی مدیریت غیر متمرکز و به منظور نیل به بهره وری بیشتر و امکان بهره گیری مطلوب از توانمندی های موجود طرح تقسیم اداره مجتمع به چند شرکت مستقل فرعی شروع و از سال 1379 به طور رسمی فعال گردید.
شرکت های مستقل فرعی عبارتند از:
شرکت فراوری شامل واحدهای
تفکیک مایعات گازی (NF)– الفین(OL) – آروماتیک(AR) – پارازایلین (PX)و تأسیسات
نگاهی به مجتمع پتروشیمی بندر امام :
موقعیت جغرافیایی:
مجتمع پتروشیمی بندر امام، در زمینی به مساحت حدود 270 هکتار، در ضلع شمال غربی خلیج فارس در استان خوزستان به فاصله 105 کیلومتری جنوب شرقی اهواز و 84 کیلومتری شرق آبادان در شهرستان ماهشهر قرار دارد. سهولت دسترسی به خوراک، سوخت و مواد اولیه، استفاده از امکانات جاده ای، شبکه راه آهن و حمل و نقل دریایی، وجود فرودگاه، دسترسی به آب مورد نیاز و همچنین کمک به توسعه و عمران استان خوزستان به عنوان یکی از دو قطب صنعت پتروشیمی در کشور، و مهمتر از همه ایجاد ارزشی افزوده و جلوگیری از سوختن گازهای همراه نفت، ویژگی های – است که انتخاب این مکان را توجیه می کند.
قرار داد مشارکت اولیه:
در اردیبهشت 1352 قرار داد مشارکتی بین شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران و پنج شرکت ژاپنی با نمایندگی شرکت میتوسویی منعقد تحت عنوان شرکت سهامی پتروشیمی ایران- ژاپن (IJPC) نامگذاری گردید. هدف این شرکت، تولید، ذخیره، حمل و نقل و بازاریابی و صدور الفین ها، پلی الفین ها، آروماتیک ها و سایر فرآورده ای پتروشیمی بوده است.
نحوه مشارکت بین طرفین قرارداد، مساوی ذکر شده و اعتبار آن برای مدت
سی سال از تاریخ اجرا، و تابعیت شرکت ایرانی پیش بینی شده بود.
فراز و نشیبهای اجرای طرح:
کارهای مقدماتی اجرای طرح نظیر خاکریزی، تسطیح زمین شمع کوبی، ایجاد ساختمان های موقت، ایجاد تأسیسات آب و برق و اسکله های از اوایل سال 1353 به تدریج آغاز گردید. عملیات ساختمان واحدهای اصلی طرح که از سال 1355 آغاز شده بود، در اسفند ماه 1357 پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در حالیکه 73 درصد پیشرفت داشت، متوقف گردید. در سال 1358 اقداماتی جهت شروع مجدد کارها انجام گرفت ولی با وقوع جنگ تحمیلی در شهریور ماه 1359 و متعاقب آن خروج پیمانکاران ژاپنی از ایران، عملیات ساختمانی طرح به طور کامل متوقف شد. با پذیرش آتش بس و امکان از سرگیری عملیات ساختمانی، شرکت ملی صنایع پتروشیمی مذاکرات متعددی جهت ادامه و تکمیل طرح با شرکای ژاپنی آغاز نمود که نهایتاٌ پس از هفت دوره مذاکره بین طرفین، شریک ژاپنی به بهانه اقتصادی نبودن طرح از ادامه کار
کاراموزی درمورد شیمی 222