لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه26
برنامهریزی خطی
برنامهریزی خطی، یا همان بهینهسازی خطی، روشی در ریاضیات است که به پیدا کردن مقدار کمینه یا بیشینه از یک تابع خطی روی یک چندضلعی محدب میپردازد.[۱] این چندضلعی محدب در حقیقت نمایش نموداری تعدادی محدودیت از نوع نامعادله روی متغیرهای تابع است. به بیان سادهتر به وسیله برنامهسازی خطی میتوان بهترین نتیجه (مثلاً بیشترین سود یا کمترین هزینه) را در شرایط خاص و با محدودیتهای خاص به دست آورد. محل اصلی استفاده برنامهریزی خطی در اقتصاد است، اما در مهندسی نیز کاربردهای فراوانی دارد. میتوان گفت حدود یکچهارم کل محاسبات علمی که بر روی رایانه انجام گرفتهاست، به برنامهریزی خطی و مشتقات آن مربوط میشود.[۲]
تاریخچه مسئلهٔ حل مجموعهای از نامعادلات خطی از زمان فوریه مطرح بودهاست. برنامهریزی خطی به عنوان یک مدل ریاضی در زمان جنگ جهانی دوم شکل گرفت تا خرجها و بازگشتهای مالی را طوری سامان بخشد که به کاهش هزینههای ارتش و افزایش خسارات دشمن بینجامد. این طرح تا سال 1947 سری باقی ماند. پس از جنگ، بسیاری از صنایع به استفاده از آن پرداختند. پایهگذاران این حوزه جورج دانتزیگ منتشرکنندهٔ روش سیمپلکس در سال 1947 ، جان نیومن مطرحکننده نظریه دوگانگی در همان سال، و لئونید کانتروویچ ریاضیدان روس که از تکنیکهای مشابهی پیش از دانتزینگ استفاده کرد و نوبل سال 1957 را برد هستند. نخستین بار در سال 1979 لئونید خاچیان نشان داد که مسئله برنامهریزی خطی در مرتبه زمانی چندجملهای قابل حل
تحقیق در مورد برنامه ریزی خطی (فارسی و لاتین)