فرمت فایل: doc
تعداد صفحه:30صفحه
دانلود تحقیق تعزیه
فرمت فایل: doc
تعداد صفحه:30صفحه
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه45
فهرست فصل اول : رخت و لباس و اسباب تعزیه
مقدمه ............................... 4
لباس امامخوان ....................... 6
لباس بچهخوانان....................... 7
لباس شهادتخوانان و جنگجویان موافق.... 7
لباس اشقیا و مخالفخوانان............. 8
لباس زنخوانان........................ 8
لباس فرشتگان و حوریان................ 9
لباس درگذشتگان و مردگان.............. 9
شمشیر................................ 9
خنجر................................. 10
سپر.................................. 10
تیر و کمان........................... 10
خود یا کلاهخود........................ 11
پر................................... 11
زره.................................. 11
چکمه................................. 12
عصا.................................. 12
مشک.................................. 13
چادر................................. 13
عَلَم یا بیرق.......................... 14
کجاوه یا هَودَج........................ 14
اسب.................................. 15
فصل دوم : موسیقی تعزیه
شیوههای مختلف آوازی تعزیهخوانان...... 16
انواع موسیقی ویژۀ تعزیهخوانی......... 17
موسیقی اعلام و فراخوانی .............. 19
موسیقی مقدماتی و تشریفاتی............ 19
موسیقی صحنه.......................... 20
آهنگهای ورود تعزیهخوانان............. 20
سازهای بادی سنتی..................... 21
سازهای کوبی.......................... 22
فصل سوم : شیوۀ گفتار در تعزیهخوانی
عناصر سازندۀ تعزیه
الف) تکخوانی یا تکگویی............... 24
ب) مفاوضه، یا گفتوگو میان دو یا چند تن 25
پ) همخوانی یا همسرایی................ 26
ت) حدیث کردن......................... 27
ث) دعای پایان مجلس، یا گفتار پایانی.. 27
فصل چهارم : ضربالمثلها، تشبیهها، تمثیلها و اصطلاحها
ضرب المثلها ............................ 28
تشبیه ها................................ 30
* * *
تصویرها................................. 34
منبع : ( تعزیه و تعزیه خوانی – مؤالف عنایت الله شهیدی )
فصل اول : رخت و لباس و اسباب تعزیه 1. رخت و لباس مقدمه
تعزیه در لغت به معنای سوگواری و بر پا داشتن مراسم عزاداری به یادبود گذشتگان است و در اصطلاح به نوعی نمایش آیینی و مذهبی بر اساس واقعه کربلا و شهادت امامان و وقایع دیگر مذهبی و قصهها و داستانهای تاریخی و اساطیری و عامیه اطلاق میشود. با تکامل و تحول تدریجی تعزیهخوانی در دورههای اخیر، بعضی از تعزیههای شادیبخش و طنزآمیز نیز به آنها افزوده شده است. از این رو غمانگیز بودن، دیگر شرطِ حقیقیِ تعزیه به مفهوم کلی آن نیست. در سرزمینهای کهن جهان، بیشتر نمایشهای کلاسیک رشته پیوندی با نمایشهای آیینی و ریشه در اسطورهها، افسانهها، عقاید و باورها و به طور کلی فرهنگ عامه مردم داشتهاند. مثلا آیین نیایش و بزرگداشت دیونیسوس، یا باکوس، خدای تاکستانها و باروری و شور و جذبه عارفانه، بن مایه نمایشهای کلاسیک تراژدی و کمدی یونانی بودهاند. ایرانیان شیعه نیز در ساختن تعزیه و به نمایش درآوردن واقعههای کربلا و حدیث مصایب سیدالشهدا به سنت نمایشهایی آیینی ایرانیان قدیم و شیوۀ اجرای مَناسک و آیینهای آنان و پارهای از عناصر اسطورهای و حماسی سازندۀ نمایشهایی آیینی نظر داشتهاند. مثلا نمایش «مصایب میترا» و «سوگ سیاوش» در ایران. به احتمال قوی اصلیترین نمونه از آیینهای زمینهساز نمایش «مصایب امام حسین» و وقاع کربلا بوده و این دو آیین در شکلگیری تعزیهخوانی تأثیر داشتهاند. تعزیهخوانی بیرون از حوزۀ مجد و منبر و حیطۀ عمل و نفوذ دستگاه رسمی مذهب، و دور از نظر و رأی جامعۀ روحانیت و در میان توده مردم دیندار و متعصب کوچه و بازار تکوین یافت و شکل گرفت. تعزیه در میان سنتهای ایرانی رفتاری است آیینی – نمایشی که ساخت و پرداختی تاریخی – دینی، ریشه در رفتار، و مناسک آیینی کهن ایرانی روانده و مایه از اسطورهها و داستانهای ایرانی گرفته است. در جامعهی دینی – سنتی جهان، در هر دوره و زمانی، انسانی کامل و قهرمانی برتر در ذهنیت جامعه یا در واقعیت حیات تاریخی مردم میزیسته است. نمونه این انسان والا و کامل و قهرمان در پیش از تاریخ سیاوش و در تاریخ حیات اجتماعی شیعیان ایران دورۀ اسلامی، حسین علیهالسلام بوده و هست. از ویژگیهای تعزیه میتوان این عوامل را نام برد: زمینه دینی – مذهبی، زمینه تاریخی، مُجلّای نمونههای مِثالی عامه، اسطورهپردازی بر اساس نمونههای اَزَلی، منظومه و غنایی، «تراژیک» یا حزنانگیز بودن، آمیختگی با مجموعهای از نشانههای نمادی و رمزی، پیوند با زمان آیینهای کونواری شهیدان.
تعزیهخوانی بیشتر در میان مردم جامعههای سنتی، جاذبه و پذیرندگی داشته است. سبب جاذبه و پذیرندگی تعزیه در جامعههای سنتی این بوده است که فرهنگی که مردمِ این جامعهها در آن رشد میکنند و میپایند، فرهنگی مذهبی و مبتنی بر آیینهای تمثیلی و مناسب اسطورهای است. انواع تعزیهخوانی عبارتند از: تعزیهخوانیهای عمومی سالانه، دولتی، اعیانی، و گهگاهی.
خصوصیات تعزیهخوانیهای اولیه:
الف) نخستین تعزیههای محرم فقط در یک یا روز عاشورا (احتمالا تاسوعا و عاشورا) خوانده میشدهاند نه در سراسر دهه محرم.
ب) موضوع نخستین تعزیههای روز عاشورا، خلاصه تا رفتن به شام و بارگاه یزید بود.
پ) در تعزیههای قدیم اَشقیمطالب
در گذشته طی دو ماه محرم و صفر ، 60 مجلس تعزیه اجرا می شده است ولی در سالهای اخیز صرفاً در ده روز اول محرم تعزیه می خوانند و در دیگر مواقع سال ، به طور متفرقه چندمجلس تعزیه برگزار می شود.
مرحوم میرزا اسماعیل هنر جندقی در عصر قاجاریه اشعار تعزیه حضرت ابوالفضل (ع) و شبیه فرنگی را سرود و در تنظیم دیگر مجالس تعزیه کوشید. مراسم تعزیه خوانی بانی دارد و بانیان تعزیه هم مخارج تعزیه خوانان را می پردازند و هم از آنان پذیرایی می کنند. از شب هفتم تا دهم محرم در خور و توابع آن تعزیه های حضرت مسلم بن عقیل (ع) حضرت علی اکبر (ع) و حضرت عباس (ع) برگزار می شود.در روز عاشورا تعزیه حضرت امام حسین را می خوانند. تعزیه طفلان زینب (س) ، عابس و حبیب بن مظاهر در خلال این تعزیه انجام می گیرد. عده ای از نیکوکاران محلی با وقف آب و املاک خود در زمان حیات و پس از مرگ ، مجالس شبیه خوانی را تداوم بخشیده اند.
نظر مراجع قدیم و روش برخورد آنان با تعزیه چیست؟از دیدگاه اسلام، عزاداری و سوگواری اهل بیت(ع) می تواند در قالب ها، فرم ها و ابزاری که در میان ملل و اقوام مختلف مرسوم بوده، محقق شود و به شیوه های گوناگون تجلی یابد.
البته این تا زمانی است که قالب ها به شکل ها، شیوه ها و گونه ها، به اصل پیام و محتوا لطمه وارد نسازد، بلکه به بهترین نحو پیام را در ذهن و جان مخاطب جای دهد. از این رو استفاده از شیوه های عزاداری که در زمان صدر اسلام رایج نبوده (مانند زنجیرزنی، سینه زنی، تعزیه و...) نه تنها از نظر شرعی اشکال ندارد، بلکه مددکار اسلام بوده و می تواند در حد خود، شعارهای عاشورا و اهل بیت(ع) را به گوش انسان معاصر رسانده و قلب او را به سمت باور بدان ها سوق دهد.
البته باید به این نکته مهم نیز توجه کرد که عزاداری مشروع و مجاز دارای حدود و چارچوب های خاصی است که به وسیله شرع و عقلاء تعیین می گردد. اگر عزاداری در شیوه هایی اجرا شود که شور را بر شعور غالب سازد و به نوعی موجب انحراف از فلسفه عزاداری گردد خارج از حدود عزاداری مشروع، مقبول، موجه و معقول است.
اگر قالب های عزاداری به گونه ای باشد که عقلای جامعه، آن را تقبیح کرده، آن را موجب وهن مذهب و آموزه های اصلی عاشورا می دانند، قطعا حد غیرمجاز عزاداری خواهد بود.
29 صفحه فایل ورد قابل ویرایش