![فناوری اطلاعات و نقش آن در اشتغال](../prod-images/150626.jpg)
مقدمه :
اطّلاعات را به صورتهای گوناگون تعریف کردهاند، و بسته به اینکه در چه زمینهای قرار داریم سوال «اطلاعات چیست؟» جوابهای متعدّدی را دریافت نمودهاست. از منظر فلسفه، اطّلاعات پدیدهایست چندشکلی (polymorphic) و مفهومیست چندمعنایی (polysemantic)، و بنابراین، میتواند به صورتهای چندگانه تعریف و تبیین شود. انتخاب گونهٔ تعریف به تراز تجرید (abstraction) انتخاب گردیده و نیز به مجموعهٔ شرایط مورد نظر بستگی خواهد داشت (مفاهیم معنائی اطّلاعات در زیر).
اطّلاعات مجموعهای از آگاهیهاست، که مبنای اکتشاف و تولید دانش قرار میگیرد. واژههای دادهها و اطّلاعات ممکن است به جای هم به کار رود، ولی، از پردازش و پرورش دادههای خام و پردازش نشدهاست که اطّلاعات بوجود میآید.
تعریف
فناوری اطلاعات بسیار از علم رایانه وسیعتر (و مبهم تر) است. این اصطلاح در دهه ۱۹۹۰ جایگزین اصطلاحات پردازش دادهها و سیستمهای اطلاعات مدیریت شد که در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۶۰ بسیار رایج بودند. فناوری اطلاعات معمولاً به تولید و پردازش و نگهداری و توزیع اطلاعات در موسسات بزرگ اشاره دارد.
دانش فناوری اطلاعات و رایانه با هم فرق میکنند، البته در موارد زیادی با هم اشتراک دارند. اگر علم رایانه را مشابه مهندسی مکانیک بگیریم، فناوری اطلاعات مشابه صنعت حمل و نقل است. در صنعت حمل و نقل، خودرو و راهآهن و هواپیما و کشتی داریم. همه اینها را مهندسان مکانیک طرح میکنند. در عین حال در صنعت حمل و نقل مسائل مربوط به مدیریت ناوگان و مدیریت ترافیک و تعیین استراتژی حمل و نقل در سطح شرکت و شهر و کشور مطرح است که ربط مستقیمی به مهندسی مکانیک ندارد اما بی شک فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) مهمترین مقوله در این ضمینهاست
فناوری اطلاعات متشکل از چهار عنصر اصلی "اساس" (انسان، سازوکار، ابزار، ساختار) است، به طوری که در این فناوری، اطلاعات از طریق زنجیره ارزشی که از بهم پیوستن این عناصر ایجاد میشود جریان یافته و پیوسته تعالی و تکامل سازمان را فراراه خود قرار میدهد:
• انسان: منابع انسانی، مفاهیم و اندیشه، نوآوری
• سازو کار: قوانین، مقررات و روشها، سازوکارهای بهبود و رشد، سازوکارهای ارزش گذاری و مالی
• ابزار: نرمافزار، سختافزار، شبکه و ارتباطات
• ساختار: سازمانی، فراسازمانی مرتبط، جهانی
فناوری اطلاعات کاربردهای فراوانی در صنعت دارد که از آن جمله می توان به خود کارسازی بسیاری از فرآیندهای خدماتی و تولیدی اشاره کرد . این مسأله مستقیماً در تعداد و مشاغل مورد نیاز صنعت تأثیر گذاشته و به نوعی اشتغال زدایی به همراه داشته است . ذات صنعتی ماشینی کردن تولید است و اما فناوری اطلاعات ضمن ایجاد فرصت های بیشتر برای ماشینی کردن تولید ، ماشینی کردن خدمات را به همراه آورده است .
صنعت در بخش خصوصی به دنبال سود حداکثر است و اگر این مسأله روزی از طریق استخدام کارکنان بیشتر ممکن بود به این روش پایبند بود و اگر امروز با کاهش تعداد کارمندان و خرید و یا ایجاد تسهیلات امکان پذیر باشد ، این روش را بر می گزیند . بنابراین بخش خصوصی در حوزه ی تولید و خدمات به ابزارها تکیه می کند و نیروی انسانی مورد نیاز با شرایطی خاص را استخدام می نماید ، چرا که امروزه تعریف نیروی انسانی مورد نیاز عوض شده است و این به معنی اشتغال زدایی است .
از سوی دیگر دولت ها و از آن جمله دولت جمهوری اسلامی ایران برای خود سیاست های اشتغال زایی داشته و می خواهند درصد بیکاری کشور را تا حد مشخصی پایین بیاورند . برای مثال سیاست کشور ما در سال های اخیر ، پرداخت وام به واحد های تولیدی و خدماتی از یک سو به تبعیت از این سیاست ها برای جذب نیروی انسانی جدید و از سوی دیگر به تبعیت از تأثیر فناوری اطلاعات برای اخراج نیروهای
فناوری اطلاعات و نقش آن در اشتغال