لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه
6
برخی از فهرست مطالب
اولویت در رعایت حقوق کودک
سن مسوولیت حقوقی و کیفری کودک
سن مسوولیت حقوقی کودک
سن مسوولیت کیفری کودک
حضانت و سرپرستی کودک
حق حیات
در اینکه کودکان جزو آسیبپذیرترین اقشار اجتماع هستند هیچ شک و شبههای وجود ندارد چراکه کودکان به دلیل صغر سنشان و اینکه به تکامل عقلی و جسمی نرسیدهاند نمیتوانند از خود در مقابل ناملایماتی که به آنها میشود دفاع کنند بنابراین در اولویت قرار دادن حقوق اولیه و طبیعی آنها، نهتنها ضروری و بدیهی است بلکه یک حق و تکلیف به عهده اشخاص حقیقی و حقوقی است و در جایی که همه افراد بشر بدون در نظر گرفتن نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب و ... مشمول حقوق و آزادیهای مندرج در قانون اساسی هستند کودکان به عنوان آیندهسازان کشور باید از حقوق ممتاز و ویژهای برخوردار باشند بهگونهای که رفاه، آزادی، خوشبختی و عقاید آنها به رسمیت شناخته شود و امکانات و وسایل ضروری جهت پرورش بدنی، فکری، اخلاقی و اجتماعی آنها به نحو مطلوب، سالم و طبیعی و در محیطی سالم و آزاد، برایشان فراهم شود.
کودکان باید از امنیت خانوادگی و اجتماعی کافی و مراقبت و حمایت خاص که شامل توجه ویژه قبل و بعد از تولد است، برخوردار باشند حتی کودکانی که از لحاظ عقلی و جسمی ناقص و معلول هستند باید تحت مراقبت و توجه خاص توام با آموزش صحیح و متناسب با وضع معلولیت آنها قرار گیرند.
محبت به کودکان اصل اولیهای است که ضرورت آن توسط روانشناسان و جرمشناسان به اثبات رسیده است. اگر کودک از بدو تولد با کمبود محبت مواجه شود شخصیتش به صورت کامل یا متعادل پرورشنیافته و مستعد کشش به بیراهه و ناهنجاری اجتماعی در آینده میشود. به همین لحاظ در مرحله اول سرپرست کودکان باید فضایی مملو از محبت و عاطفه توام با امنیت اخلاقی و مادی برای کودکان ایجاد کند و از همه مهمتر اینکه به جز در موارد کاملا استثنایی نباید کودک را از مادرش جدا کرد و در مرحله دوم جامعه و مقامات مسوول مکلفند نسبت به فراهم کردن محیطی آرام و بیدغدغه برای کودکان و خانوادههای آنها اقدام کرده و نسبت به کودکان بدون خانواده و کودکان بیبضاعت توجه خاص داشته باشند. اگر دولت در این راه کوشش کرده و کمکهای مادی خود را به خانوادههای بیبضاعتی که فرزندانشان نیاز به امکانات رفاهی دارند به کار گیرد، نهتنها هیچگونه آسیب و زیانی نمیبیند بلکه در آینده همین کودکان که ثروت اصلی مملکت محسوب میشوند با استفاده از خلاقیتهای خود هزینه انجامشده را جبران میکنند و چون زمینه رشد اخلاقی، فرهنگی و ذهنی آنها فراهم شده است جامعهای سالم و به دور از خشونت خواهند ساخت. به همین دلیل است که توصیه میشود کودک باید از آموزش و پرورش رایگان و اجباری برخوردار باشد.
به دلیل اهمیت حقوق کودکان و جایگاه ویژه آنها، دانشمندان و متخصصان در امر جرمشناسی، روانشناسی و جامعهشناسی جمعشده و با توجه به تحقیقات گسترده و بررسی همهجانبه حقوق کودک، مفاد کنوانسیون حقوق کودک را تهیه کردند.
در اسناد بینالمللی توجه جدی به مسائل و مشکلات کودکان شده است به طوری که جامعه جهانی در اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاقهای مربوط به آن و سایر اسناد که بالغ بر 8 سند بینالمللی میشود، خواستار توجه دولتها و مجامع بینالمللی به مسائل مربوط به حقوق کودکان و رفاه آنان شدهاند. تعداد کشورهایی که به عضویت کنوانسیون حقوق کودک درآمدهاند 192 کشور است و تنها سومالی و آمریکا، عضو کنوانسیون حقوق کودک نیستند. این دو کشور فقط کنوانسیون حقوق کودک را امضا کردهاند و 72 کشور بر آن حق شرط وارد نمودهاند.
حق شرط جمهوری اسلامی به این شرح است: <جمهوری اسلامی ایران نسبت به مواد و مقرراتی که مغایر با شریعت اسلامی است، اعلام حق شرط مینماید و این حق را برای خود محفوظ میدارد که هنگام تصویب چنین حق شرطی را اعلام نماید.> نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه 182 خود و در تاریخ 19/10/72، با اکثریت آرا ماده واحده الحاق به کنوانسیون حقوق کودک را تصویب کردند.
ماده واحده این کنوانسیون چنین مقرر میدارد: <کنوانسیون حقوق کودک مشتمل بر یک مقدمه و 54 ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به آن داده میشود، مشروط بر آنکه مفاد آن در هر مورد و هر زمان در تعارض با قوانین داخلی و موازین اسلامی قرار گیرد، از طرف دولت
تحقیق و بررسی در مورد حقوق کودک ایرانی