مقاله سازمان تجارت جهانی و پیوستن ایران به WTO برای رشته مدیریت با فرمت word شامل 34 صفحه
با پیدایش توافقات عمومی تجارت و تعرفه «گات » صندوق جهانی پول در پایان دهه هشتاد میلادی پیشنهادهایی را به کشورهای در حال توسعه ارائه داد که اهم آن پیرامون پنج محور به ترتیب ذیل بود:
- تعدیل در بودجه دولتی که اهم آن عبارت بوداز:
- کاهش هزینه های دولت
- واگذاری بنگاههای دولتی به بخش خصوصی
- کاهش یا حذف یارانه
- افزایش در آمد های مالیاتی و ...
- تعدیل در تراز پرداختها که اهم آن عبارت بودند از:
- کاهش ارزش پول داخلی که موجب تشویق صادرات و تحدید واردات و به تبع آن آزاد سازی واردات می شود.
- تصحیح قیمتهای داخلی به گونه ای که نمایانگر شرایط بازار باشد و به تبع آن منطقی کردن قیمتها.
- حذف محدودیتهای مقداری و غیر تعرفه ای و استفاده از محدودیتهای تعرفه ای به جای آنها.
- منطقی کردن نرخهای تعرفه ای که نهایتاً به آزاد سازی تجاری می انجامد.
- آزاد سازی پولی: با استفاده از کنترلهای غیر مستقیم و حذف کنترلهای مستقیم پولی.
- خصوصی سازی که عبارت است از مسئولیت پذیر کردن آحاد جامعه در فعالیتهای بنگاه های اقتصادی به عبارت دیگر «مردمی کردن سرمایه».
- مقررات زدائی: برداشتن مقررات مربوط به بازار های داخلی و آزاد سازی فعالیت های اقتصادی و اجازه دادن به مکانیسم بازار برای رسیدن به تعادل واقعی بازار و تعیین سطح واقعی قیمتها.
علاوه بر اقتصاد زیر ساخت ها تجاری، کشاورزی و صنعتی ایران نیز باید دچار تحول شود تا امکان الحاق موفقیت آمیز ایران به WTO فراهم گردد. موانع عضویت ایران در این سازمان
- موجب کاهش اقتدار دولت می گردد.
- حرکتی اساسا به راست است، ساخت اجتماعی در ایران در وضع موجود اساسا گرایش به چپ دارد و این تعارض مهمترین مانع عضویت در WTO است.
- با عضویت ایران در این سازمان 5 میلیون نفر شغل خود را از دست می دهند. برای دولت امکان پذیر است که برای بیکار شدگان، حقوق بیکاری حداکثر 180000 تومان در ماه در نظر گیرد.
- با عضویت ایران در WTO رای مردم تنها در 5 حوزه [آموزش، تأمین احتماعی، بهداشت، امنیت و محیط زیست] و یا حداکثر 10 حوزه می تواند به قانون تبدیل شود و دولت و مجلس حق دخالت در هزاران حوزه دیگر را نخواهند داشت.
پیوستن به سازمان تجارت خارجی مزایای زیادی برای ایران در بر خواهد داشت که دستیابی به آن مستلزم رفع مشکلات سیاسی خود با برخی کشورها و بهتر سازی ساختار اقتصاد داخلی کشور است. عدم حضور در این سازمان، شانس مملکت را از توسعه بالقوه اقتصادی ناشی از افزایش تجارت خارجی کم کرده و دسترسی بدون تبعیض به بازار جهانی، دسترسی به ارگان های سازمان برای حل اختلافات و حق رای در تصمیم گیری های سازمان را خود منع می سازد. از این مهمتر، در جریان پیوستن به سازمان، ساختار اقتصادی ایران تغییر اساسی خواهد کرد و مؤسسات ملی، دولتی و نیمه دولتی طبق اصول بازار بین المللی داد و ستد خواهد کرد و در نتیجه ثروت ملی مملکت برای رفاه عموم و نه برای رفاه دستچینی از افراد مملکت استفاده خواهد شد
مقاله سازمان تجارت جهانی و پیوستن ایران به WTO - مدیریت - word