تحقیق در مورد انواع ازدواج

اختصاصی از فی لوو تحقیق در مورد انواع ازدواج دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:59

بسم الله الرحمن الرحیم

مقدمه

انواع ازدواج در عصر جاهلیت

• عناصر ازدواج

۱ـ نکاح ضیزن (نکاح مقت، نکاح وراثتی)

 ۲ ـ جمع بین الاختین

۳ ـ نکاح متعه

۴ ـ نکاح شغار

۵ ـ نکاح بدل

۶ ـ استبضاع

۷ ـ مضامده

۸ ـ مخادنه

۹ـ نکاح رهط

۱۰ـ زنان صاحب رایه

۱۱ ـ ازدواج با امه (کنیز)

• نتیجه
• انواع ازدواج در عصر جاهلیت

مقدمه مساله ازدواج موقت

1- تعریف: 2- ازدواج موقت از دیدگاه شیعه: 1-2- ادله جواز ازدواج موقت در شیعه: 2-2- شرایط و احکام متعه در شیعه:

3- ازدواج موقت از دیدگاه اهل سنت

4- ادله مورد اتفاق در مورد جواز متعه در صدر اسلام الف) کتاب ب) سنت ج) عمل صحابه و تابعین 5- ادله تحریم نکاح متعه: 6- ارزیابى و نقد روایات دال بر نسخ:

7- اشاره اى به افرادى از صحابه و تابعین که قائل به حلیت و جواز متعه بوده اند

8- ممنوع کننده متعه در تاریخ:

9- تردید در حکم حرمت در کلام فقهاى سنى

10- حکم فاعل متعه در مذاهب اهل سنت: 12- سخن آخر:

منابع:

11- پذیرش علمى متعه در فقه اهل سنت:

مقدمه

در این نوشتار با توصیف و تحلیلِ گونه های ازدواج در عصر جاهلی، جنبه ای مهم از اوضاع زن، خانواده و جامعه عصر جاهلی تبیین می شود. گفتنی است که مقطع تاریخی یاد شده، مدخل و زمینه ای برای تاریخ اسلام به شمار می آید که مطالعه ابعاد مختلف آن، موجب شناخت عمیق آییناسلام و دستاوردهای آن می شود.

«ازدواج» یا به عبارتی پیوند میان زن و شوی، «خانواده» را می آفریند و سپس از تجمع سازمان یافته خانواده هاست که یک «جامعه» شکل می یابد. از این رو، برای آشنایی با کفایت ها و کاستی های هر جامعه، در کنار همه پژوهش های لازم، ضرورت دارد که چند و چون ازدواج در آن جامعه نیز بررسی شودالف) گونه اصلی ازدواج (زناشویی). آوازه «تاریخ قبل از اسلام» به عصر جاهلیت، چه بسا این تصور را به وجود آورد که ازدواج در آن دوره، به دور از هر آیین و مرامی بوده است و در آن روزگار اساساً هرچه بوده، تنها راهی برای  ای از نکاح ارتکاب می جست و حتی از نکاح های زشت و ننگ بار با برخی از خویشان خود پرهیز نمی کرد، چنان که به ازدواج با زن پدر ـ به شرط آن که مادر خودش نباشد ـ یا ازدواج هم زمان با دو خواهر (جمع بین الاختین) دست می یازید.۴مفهوم پیوند «زناشویی» و آغازی بر تاین نکته بسیار مهم و قابل تأمل است که شکل اصلی و رایج نکاح در میان اقوام عرب (قبیله قریش و بیشتر قبایل عرب)۱۰ همانند این روزگار، ازدواجی به نام «بعوله» (پیوند زناشویی) بوده است. بر مبنای این ازدواج، مرد (بعل) و زن (بعلهٔ)، هر دو زن و شوی و همسران یکدیگر می شدند و هرگاه با این ازدواج، فرزندی زاده می شد آن فرزند در نَسب تابع پدر بود، البته مرد می توانست تعداد بسیاری از این زنان را داشته باشد (چند همسری)۱۱ یا آن که به یک همسر بسنده نماید (تک همسری).۱۲ این ازدواج (بعوله) به دو شکل انجام می شد: به صورت عادی و با رضایت طرفین یا پس از وقوع جنگ در میان قبایل و با اسارت زنان.شکیل خانواده.

• عناصر ازدواج

در حالت عادی مرد از ولیّ دختر ـ و نه خود او ـ خواستگاری می کرد و بدون آن که رضایت دختر مطرح باشد، همین ولیّ (پدر، برادر یا عمو) ردّ و قبول آن خواسته را برعهده داشت و او بود که از خواستگار، «مهریه» را می ستانید; مهریه ای که حتماً باید پرداخت می شد، زیرا این خود، «ثمن» و بهایی برای زن به شمار می آمد.۱۷ بی گمان، سعی ولیّ بر آن بود که مبلغ مهریه، گزاف باشد تا نشان از شرافت زن باشد.۱۸ این مهریه را «نافجه» نیز می نامیدند; به معنای آن چه بر مال ولیّ «زیاد» (افزوده) می شد.

نزد عرب جاهلی، اصل آن بود که مهریه به زن پرداخت شود، اما ولیّ امرِ زن کسی بود که آن را می ستانید تا از آن در خریدن آن چه زوجه با خود به خانه شوهر می برد (جهیزیه) مصرف نماید. و گاهی نیز ولیّ، مهریه را برای خود اخذ می کرد و چیزی  

و گفته شده که اهل جاهلیت از مهریه زنان چیزی را به خود آنان نمی دادند.۲۳ و در پایان نتیجه می گیرد:اهل جاهلیت برای انتفاع از مهریه، بر یک راه و روش نبودند; برخی از آنان همه مهریه را به زن می پرداختند و برخی دیگر، قدری نیز اضافه تر می دادند تا به دختر اکرام نمایند و دسته ای نیز بودند که خود، تمام مهریه یا بخشی از آن را مصرف می کردند.۲۴

عرب در جاهلیت، برای انجام ازدواج از چارچوب و روشی دینی پیروی نمی کرد، زیرا در آن دوران، ازدواج یک عقد مدنی محض ـ به سادگی بیع ـ به شمار می آمد۲۵ و آن چه امروزه در برگزاری عقد ازوداج به عنوان یک چارچوب شرعی، معمول و معهود است، در جاهلیت وجود نداشت و حتی ممکن بود که یک عقد ازدواج بدون شاهد برگزار شود.۲۶البته این سخن به معنای این نیست که در آن روزگار، دین و آیین عرب - هرچه که بوده ـ در امر ازدواج دخالتی نداشته است چنان که حرمت نکاح با محارم ـ که پیش تر به آن اشاره شد ـ خود از یک دیدگاه شرعی نشأت می گرفت، هم چنین براساس یک تلقّی شرعی ـ عرفی، مایه افتراق میان «نکاح» و «زنا» همان مهریه ای بود که در نکاح و عقد، معین و سپس پرداخت می شد،۲۷ اما در زنا چیزی به عنوان مهریه وجود نداشت.۲۸

در این باره می توان گفت که چون در آن زمان، عقد ازدواج با اجرای صیغه ایجاب و قبول نبود و چارچوب شرعی یا قانون خاصی نداشت بنابراین، آن چه اهمیت داشت همان مراحل خواستگاری و تعیین مهریه بود۳۱ که بین این دو، مسلماً توافق بر سر مهریه مهم تر بود تا آن جا که وجهی برای افتراق میان نکاح و زنا به شمار می آمد. اما عقد ازدواج (مشتمل بر ایجاب و قبول) را می توان تنها یک مرحله پایانی دانست که به احتمال قوی، در عصر جاهلی، چندان مهم به شمار نمی آمد، چنان که یکی از محققان گوید:

در اخبار جاهلیت، نقل نشده که عقد ازدواج در برابر یک هیئت دینی یارسمی برگزار می شد، هم چنین هیچ گزارشی دالّ بر آن نیست که در برگزاری یک مجلس خاص، حضور دو خطیب، و اولیای طرفین و شهود برای شنیدن ایجاب و قبول واجب بود.۳۲