تحقیق در مورد یونجه

اختصاصی از فی لوو تحقیق در مورد یونجه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:34

 فهرست مطالب

یونجه

ریخت‌شناسی گیاه

محل رویش :

زمان برداشت:

قسمت مورد استفاده:

کاربرد درمانی:

آثار فارماکولوژیک:

ترکیبات شیمیائی:

نحوه و میزان مصرف:

شرایط اقلیمى و خاکى یونجه

انواع یونجه :

- اندام‌هاى رویشى :   

- اندام‌هاى زایشى :   

محل رشد و پراکنش

• ترکیبات شیمیایی:
• خواص داروئی:
• مضرات :

یونجه (Medicago)

یونجه و بیماریها

• عوارض پوستی:
• عوارض غدد اندوکرین:
• عوارض معدی و روده‌ای:

یونجه

    یونجه برای درمان کمبود ویتامین A,C,E,K به‌کار می‌رود. به‌عنوان مغذی و منبع نمک‌های معدنی کلسیم، فسفر و آهن می‌باشد.   

• یونجه

Medicago sativa

(L.(Papilionaceae

Cultivated medick, Alfa Alfa

ریخت‌شناسی گیاه: گیاهی پایا، ایستاده یا خیزان است که گاهی خوابیده با بن محکم و قوی، کم و بیش چوبی شده و طویل که ارتفاع آن به ۸۰-۳۰ سانتی‌متر می‌رسد. ساقه متعدد، ایستاده یا خیزان، گاهی خوابیده بر خاک، سبز علفی، برگ‌پوش است. برگ دارای سه برگچه، برگچه‌ها و از تخم‌مرغی یا پهن دراز، در انتهاء دندانه‌دار، گل به رنگ بنفش یا آبی، گاهی سفیدرنگ، مجتمع در خوشه‌های پهن دراز می‌باشد. میوه نیا، بدون کرک یا پوشیده از کرک‌های نرم و کوتاه بر هم خوابیده، فاقد خار است.

محل رویش : در بلوچستان، ارتفاعات تفتان، دیلمان، ارومیه، مسجد سلیمان، اصفهان، کردستان و بخش‌های شمالی کشور پراکندگی دارد.

زمان برداشت: در تابستان جمع‌آوری می‌شود.

قسمت مورد استفاده: قسمت‌های هوائی گیاه

کاربرد درمانی: برای درمان کمبود ویتامین A,C,E,K به‌کار می‌رود. به‌عنوان مغذی و منبع نمک‌های معدنی کلسیم، فسفر و آهن می‌باشد.

آثار فارماکولوژیک: سطح کلسترول افراد مبتلابه زیادی چربی خون را طبیعی می‌کند.

احتیاط مصرف: کاناوائین جزء سمی گیاه است.

منع مصرف: دوز بالا با داروهای ضدانعقاد خون و هورمون‌های ضد بارداری تداخل دارد. یونجه در بیماران دیابتی روی غلظت خون تأثیر می‌گذارد. مصرف دانه‌های آن در شیردهی و بارداری منع شده است.

ترکیبات شیمیائی: ایزوفلاوونوئید، کومارین، آلکالوئید، ویتامین، اسید، آمینواسید، ساپونین، استروئید، کربوهیدرات، پیگمان، موادمعدنی، پروتئین.

نحوه و میزان مصرف:

۱. دم‌کرده: ۱۰-۵ گرم گیاه خشک سه بار در روز میل شود.

۲. عصاره مائی: به نسبت ۱:۱ در الکل ۲۵%، ۱۰-۵ میلی‌لیتر سه بار در روز میل شود.

مصرف غذائی

در مقادیر کم طعم‌دهنده غذائی است.