یونجه برای درمان کمبود ویتامین A,C,E,K به‌کار می‌رود. به‌عنوان مغذی و منبع نمک‌های معدنی کلسیم، فسفر و آهن میباشد.
● یونجه
Medicago sativa
(L.(Papilionaceae
Cultivated medick, Alfa Alfa
ریخت‌شناسی گیاه: گیاهی پایا، ایستاده یا خیزان است که گاهی خوابیده با بن محکم و قوی، کم و بیش چوبی شده و طویل که ارتفاع آن به ۸۰-۳۰ سانتیمتر می‌رسد. ساقه متعدد، ایستاده یا خیزان، گاهی خوابیده بر خاک، سبز علفی، برگ‌پوش است. برگ دارای سه برگچه، برگچه‌ها و از تخم‌مرغی یا پهن دراز، در انتهاء دندانه‌دار، گل به رنگ بنفش یا آبی، گاهی سفیدرنگ، مجتمع در خوشه‌های پهن دراز میباشد. میوه نیا، بدون کرک یا پوشیده از کرک‌های نرم و کوتاه بر هم خوابیده، فاقد خار است.
محل رویش : در بلوچستان، ارتفاعات تفتان، دیلمان، ارومیه، مسجد سلیمان، اصفهان، کردستان و بخشهای شمالی کشور پراکندگی دارد.
زمان برداشت: در تابستان جمع‌آوری میشود.
قسمت مورد استفاده: قسمتهای هوائی گیاه
کاربرد درمانی: برای درمان کمبود ویتامین A,C,E,K به‌کار می‌رود. به‌عنوان مغذی و منبع نمک‌های معدنی کلسیم، فسفر و آهن میباشد.
آثار فارماکولوژیک: سطح کلسترول افراد مبتلابه زیادی چربی خون را طبیعی می‌کند.
احتیاط مصرف: کاناوائین جزء سمی گیاه است.
منع مصرف: دوز بالا با داروهای ضدانعقاد خون و هورمون‌های ضد بارداری تداخل دارد. یونجه در بیماران دیابتی روی غلظت خون تأثیر می‌گذارد. مصرف دانه‌های آن در شیردهی و بارداری منع شده است.
ترکیبات شیمیائی: ایزوفلاوونوئید، کومارین، آلکالوئید، ویتامین، اسید، آمینواسید، ساپونین، استروئید، کربوهیدرات، پیگمان، موادمعدنی، پروتئین.
نحوه و میزان مصرف:
۱. دم‌کرده: ۱۰-۵ گرم گیاه خشک سه بار در روز میل شود.
۲. عصاره مائی: به نسبت ۱:۱ در الکل ۲۵%، ۱۰-۵ میلی‌لیتر سه بار در روز میل شود.
مصرف غذائی
در مقادیر کم طعم‌دهنده غذائی است.
شرایط اقلیمى و خاکى یونجه
یونجه مخصوص مناطق گرم و خشک- آفتابى با آب فروان است. اگر این شرایط فراهم باشد بسیار محصول خوبى مى‌دهد (مثلاً در خوزستان مى‌تواند ۱۵ چین بدهد)
در کرج چون هوا سرد و معتدل است تعداد چین کاهش پیدا مى‌کند و به ۵-۴ چین مى‌رسد. در تبریز چون هوا سردتر است تعداد چین ۳-۲ بار خواهد بود. در مناطق ساحل خزر چون رطوبت زیاد است و خاک مرطوب بوده و تهویه نمى‌شود بنابراین یونجه به‌خوبى رشد نخواهد کرد و خشک مى‌شود (فقط ممکن است یک چین بدهد). با در نظر گرفتن خوش‌خوراکى و هزینه کمتر و طول بهره‌برداری، قابل توصیه است که کشت یونجه توسعه یابد.
انواع یونجه :
یونجه رازکى - یونجه سیاه
نام علمى: Medicago lupulina L
نام انگلیسى: Hopclover, Black medick
گیاهچه
لپه‌ها در سطح بالائى سبز تیره و در سطح زیرین سبز کم‌رنگ و به طول ۴ تا ۹ میلى‌متر هستند. اولین برگ‌هاى حقیقى به مقدار کم پوشیده از کرک‌هاى کوچک، و به‌صورت یک برگچه‌اى است. سایر برگها سه برگچه‌اى هستند.
گیاه کامل
- اندام‌هاى رویشى :
گیاهى یک‌سالهٔ زمستانه یا دوساله، ایستا یا خوابیده به ارتفاع ۱۰ تا ۵۰ سانتى‌متر که توسط بذر تکثیر مى‌یابد. ساقه‌ها متعدد، باریک، چند ضلعى ضعیف و ترد هستند. برگها سه برگچه‌اى و برگچه‌ها واژ تخم‌مرغى تا تقریباً لوزى شکل که در قاعده گوه‌اى هستند و در قسمت‌هاى انتهائى دندانه‌دار و داراى نوکى چال‌دار هستند. طول دمبرگ‌هاى این گیاه یک سانتى‌متر و گاهى اوقات دمبرگ‌هاى پائینى تا ۷ سانتى‌متر هم مى‌رسند. ساقه و برگ‌هاى این گیاه بدون کرک یا کرک‌دار و یا داراى غده است.
- اندام‌هاى زایشى :
گل‌آذین به‌صورت خوشه و شامل ۱۰ تا ۳۰ گل زرد رنگ است که به‌صورت متراکم در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. طول گل‌ها ۵ تا ۱۵ میلى‌متر است که بر روى دمگلى باریک و به طول ۲ تا ۳ سانتى‌متر مستقر هستند. در هر گل‌آذین چندین میوه تشکیل مى‌شود و میوه‌ها نیام، کلیوى شکل و به طول دو تا سه میلى‌متر است. میوهٔ رسیده سیاهرنگ، بدون کرک و یا پوشیده از کرک‌هاى متراکم یا به‌طور پراکنده داراى نقاط سفیدرنگ با کرک‌هاى ساده و یا شامل غده‌هاى پراکنده هستند. بذرهاى این گیاه زرد و یا قهوه‌اى رنگ، دندانه‌دار، به طول ۵/۱ تا ۲ و قطر ۱ تا ۵/۱ میلى‌متر است.
این مقاله همراه با عکس است
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 34 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
یونجه