مشخصات این فایل
عنوان: نگاهی اجمالی به بیماری های نوپدید و بازپدید
فرمت فایل: word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 90
این مقاله درمورد نگاهی اجمالی به بیماری های نوپدید و بازپدید می باشد.
خلاصه آنچه در مقاله نگاهی اجمالی به بیماری های نوپدید و بازپدید می خوانید .
نوپدیدی بیماری ناشی ازویروس ابولا ـ ماربورگ (سال 1977)
ویروس اِبولا برای اوّلین بار در سال 1976 شناسائی گردید. در آن سال 2 همه گیری غیر مرتبط در زئیر و سودان رخ داد به طوری که در زئیر حدود 318 مورد بیماری با 88% مرگ و در سودان 284 مورد بیماری با 53% مرگ، حادث گردید و حدود دو دهه بعد همه گیری دیگری در زئیر رخ داد و باعث ابتلاء 315 نفر و مرگ 81% آنان گردید و یکی از پرستاران تماس یافته نیز جان خود را از دست داد.
شدت بیماری معمولا زیاد است و با تب ناگهانی، خستگی، کسالت، درد عضلانی و سردرد شروع شده و سپس باعث فارنژیت، استفراغ، اسهال و بثورات ماکولو پاپولر میشود. خونریزی های وسیع حاصله در اغلب موارد همراه با ضایعات کبدی، نارسایی کلیه، ابتلای مغز و شوک می‌باشد. بررسی های آزمایشگاهی معمولا کاهش لنفوسیت ها، کاهش شدید پلاکت ها و افزایش ترانس آمینازها را گاهی همراه با افزایش آمیلاز سرم، نشان می‌دهد. تقریبا 25 درصد موارد اوّلیه گزارش شده عفونت ویروسی ماربورگ، کشنده بوده است درحالیکه میزان کشندگی در عفونت های ابولا در آفریقا بین 50 تا تقریبا 90 درصد گزارش شده است.
عامل این بیماری یک نوع ویریون، از گروه فیلوویریده ها به قطر80 نانومتر و طول 790 نانومتر (ماربورگ) و طول 970 نانومتر (ابولا) است. گاهی اوقات شبیه ویریون ها که منشعب بوده و یا به دور خودپیچیده اند و تا 10 میکرون هم طول دارند دیده میشوند. ویروس ماربورگ از نظر خصوصیات آنتی ژنیک، با ویروس ابولا تفاوت دارد. سوش های ویروسی ابولا که از زئیر، ساحل عاج و سودان جدا شده اند از نظر ویژگی های آنتی بادی و بیولوژیکی با هم تفاوت دارند.
تا کنون 5 طغیان از بیماری ماربورگ در سطح جهان اتفاق افتاده است. در سال 1967 از جمهوری فدرال آلمان و یوگسلاوی سابق 31 مورد آلودگی (7 موردمرگ) در اثر تماس بامیمون سبز آفریقایی گزارش گردیده است، درسال 1975 در آفریقای جنوبی 3 مورد مرگ ناشی از بیماری، تشخیص داده شده است. در سال 1980 از کنیا 2 مورد بیماری که یکی از آنها منجر به مرگ شده و در سال 1987 از همین کشور یک مورد مرگ ناشی از این بیماری و در سال 1982 یک مورد بیماری از زیمباوه گزارش شده است.
بیماری ابولا برای اوّلین بار در سال 1976 در نواحی شرق استوائی سودان و تقریبا 750 کیلومتر دورتر از آن در زئیر، تشخیص داده شده است، در این همه گیری ها بیش از 600 مورد بیماری در مناطق روستایی و بیمارستان ها اتفاق افتاد و میزان کشندگی آن حدود 70 درصد بود. در سال 1979 دوّمین همه گیریی بیماری در سودان در همان ناحیه حادث شد. در سال 1994 در ساحل عاج یک سوش مشخص این ویروس از یک مورد آلودگی انسانی و یک مورد آلودگی شامپانزه جدا گردید. درسال 1995 یک همه گیری بزرگ بیماری با ویروس ابولا در Kitwit زئیر اتفاق افتاد. آزمایش سرمی افراد با روش فلورسانت آنتی بادی در ساکنین مناطق دیگری از ناحیه صحرا، بدون آنکه رابطه آن با بیماری بسیار حاد ابولا مشخص شود، مثبت بوده است.
در سال های 1989 و 1990 فیلوویروس هائی مشابه ویروس ابولا از میمون های سینومولگوس، ماکاکا فاسیکولاریس که از فیلیپین وارد شده بود، در ایالات متحده آمریکا و ایتالیا جدا شد و نهایتا بسیاری ازاین میمون ها تلف شدند و علاوه برآن چهار نفر از 5 نفر افرادی که با این میمون ها در تماس بودند بدون ظهور تب و یا ابتلاء به بیماری دیگری دارای پادتن اختصاصی این ویروس بودند.
انتقال شخص به شخص به وسیله تماس مستقیم با خون، ترشحات بدن و منی آلوده صورت می‌گیرد. عفونت بیمارستانی زیاد اتفاق افتاده است، در تمام مواردی که آلودگی با ویروس ابولا از طریق سوزن و سرنگ آلوده ایجاد شده منجر به مرگ بیماران گردیده است.
دوره نهفتگی ویروس ماربورگ 3 تا 9 روز و ابولا 2 تا 21 روز ذکر شده است. درتمام مدتی که خون و ترشحات بدن حاوی ویروس است انتقال صورت می‌گیرد. درسودان تا 30 درصد کسانی که از بیماران مراقبت می‌کردند آلوده گردیده در حالی که اغلب اعضای خانواده آنها مبتلا نشده بودند. دریک مورد آزمایشگاهی تا 61 روز بعد از بروز نشانه های بالینی بیماری ویروس ازمنی جداگردیده است. دراین بیماری تا مدت 3 ماه یا تا زمان عاری شدن منی از ویروس باید از مقاربت، اجتناب کرد.
5 ـ نوپدیدی تب خونریزی دهنده همراه با سندروم کلیوی هانتاویروسی (1977)
عفونتی که اکنون بنام تب خونریزی دهنده همراه باسندروم کلیوی هانتاویروسی(HFRS) نامیده میشود برای اوّلین بار بوسیله پژوهندگان روسی درسال 1934 در حوزه رود آمور و دیگر نواحی شرق دور شوروی سابق تشخیص داده شد. بیماری در ارتباط با اشتغال در درّه ها و علفزارها و بیشتر در بین ماه های اردیبهشت و شهریور ظاهر گردیده و در ارتباط با جمعیت زیاد جوندگان در مناطقی با سکونت پراکنده انسان شناخته شده است. در سال 1939، پژوهندگان ژاپنی برای اوّلین بار در منچوری با این بیماری مواجه شده و قبل از تعیین همسانی آن با عفونت توصیف شده بوسیله پژوهندگان روسی، آن را به اسامی مختلفی نامیدند. بررسی های پژوهندگان روسی در سال های1940 تا 1941 و پژوهندگان ژاپنی در 1944 نشان داد که بیماری بوسیله عامل موجود در ادرار و سرم بیماران حاد، با قابلیت عبور از فیلترهای برکفلد و سایتز و قابل انتقال از طریق تزریق تجربی به افراد داوطلب، ایجاد گردیده، لیکن در هیچ یک از حیوانات آزمایشگاهی شناخته شده بیماریزا واقع نمیشود. در کُره، تب هموراژیک برای اوّلین بار در خلال جنگ کره و در بین نیروهای ملل متحد مستقر در بخش مرکزی نزدیک به مدار 38 درجه در بهار 1951 گزارش گردید. تا 1954، بیش از 2400 مورد بیماری در بین نیروهای نظامی خارجی ملل متحد گزارش گردید. یافته های بالینی و کالبدگشایی، همسانی این بیماری را با تب هموراژیک اپیدمیک منچوری و نفروز و نفریت هموراژیک شرق شوروی نشان داد. درسال 1956، باجایگزینی نیروهای کره‌ای بجای نیروهای ملل متحد در طول ناحیه مدار 38 درجه در کره، وقوع رو به افزایش بیماری در بین سربازان کره‌ای شناخته شده و از 1960 در بین شهروندان کره‌ای ساکن این نواحی نیز اتفاق افتاد. اکنون بیماری بطور اسپورادیک در سرتاسر شبه جزیره کره جنوبی گزارش میشود. در شوروی سابق، تب هموراژیک با سندرم کلیوی از مسکو، مناطقـی در اورال، اکـراین . . . و مولـداوی گزارش گردیده است. همه گیری های این بیماری در چین با حدود 100-40 هزار مورد در سال، به عنوان یک مشکل بزرگ و گسترده بهداشتی مطرح است. در سال های اخیر، کره جنوبی سالانه حدود 1000 مورد آن را گزارش نموده است. بیماری دارای انتشار فصلی بوده و بیشترین موارد آن در اواخر پاییز و اوائل زمستان و بیشتر نزد روستائیان رخ می‌دهد. این ویروس ها متعلق به خانواده بونیاویریده‌آ می‌باشند و چندین گونه قابل تشخیص به طریق آنتی ژنی وجود دارد که هر کدام بیشتر در رابطه با یک گونه از جونده مخصوصی هستند. هانتاویروس ها بیشتر در آسیا یافت شده اند.
جوندگان صحرائی، در آسیا مخزن این ویروس ها هستند و به نظر می‌رسد ویروس از طریق افشانه های آلوده به مواد دفعی جوندگان، منتقل شود. ویروس را در ادرار، مدفوع و بزاق جوندگان آلوده که فاقد علائم بیماری بوده و به طور مزمن دچار آلودگی به آن هستند، یافته اند ولی بیشترین تراکم آن در ریه ها بوده است.
دوره نهفتگی بیماری ممکن است خیلی کوتاه و چند روزه بوده و یا بسیار طولانی و حدود 2 ماه باشد ولی به طور متوسط 4-2 هفته است. این بیماری از انسان به انسان منتقل نمیشود.
ـ نوپدیدی آنتریت کامپیلوباکتری (1977)
بیماری باکتریال حاد روده‌ای است که با شدت های متفاوت و علائمی نظیر اسهال، درد شکم، بی قراری، تب، تهوع و استفراغ تظاهر می‌نماید. در بیشتر موارد به مدت 5-2 روز طول می‌کشد و معمولا در عرض 10 روز فروکش می‌کند. دوره طولانی تر بیماری معمولا در بالغین اتفاق می‌افتد و ضمنا ممکن است بیماری، عود نماید. خون مخفی یا آشکار همراه با موکوس و گلبول های سفید، اغلب در مدفوع آبکی یافت میشود. در مبتلایان به عفونت ناشی از کامپیلوباکتر، سندرم مشابه بیماری تیفوئید و یا آرتریت واکنشی و به ندرت تشنج ناشی از تب، سندروم گیلن باره، یا مننژیت نیز ممکن است عارض شود. بعضی از موارد بیماری با علائم شبه آپاندیسیت تظاهر نموده و گاهی ممکن است اصلا علائم بالینی وجود نداشته باشد.
تشخیص براساس جدا کردن ارگانیسم از مدفوع، استوار است و به محیط کشت اختصاصی و کاهش فشار اکسیژن، احتیاج دارد و بهتر است در حرارت 43 درجه سانتی گراد صورت گیرد. بهره گیری از میکروسکپ زمینه تاریک و مشاهده باکتری های متحرّک مارپیچ و یا ”S” شکل شبیه به ویبریوکلرا در مدفوع، به تشخیص سریع بیماری منجر میشود.
این باکتری ها عامل مهم اسهال در سراسر جهان و در کلّیه گروه های سنی هستند و 14ـ5 درصد از موارد اسهال را به خود اختصاص می‌دهند و موارد قابل توجّهی از اسهال های مسافرین نیز ناشی از همین ارگانیسم است. در کشورهای توسعه یافته، بیشترین میزان بروز بیماری در کودکان بیش از 5 ساله و جوانان، اتفاق می‌افتد. در حالیکه در کشورهای در حال توسعه این بیماری بیشتر به کودکان کمتر از دو ساله به خصوص به شیرخواران، محدود میشود. طغیان بیماری با منبع مشترک بیشتر در اثر مصرف غذاهای آلوده نظیر گوشت مرغ نپخته، آب فاقد کلر و یا شیر غیرپاستوریزه و بیشتر در بهار و پاییز رخ می‌دهد. در مناطق معتدل دنیا بیشترین موارد اسپورادیک اسهال کامپیلوباکتری در ماه های گرم سال حادث میشود. حیوانات و بویژه ماکیان ها و گاو، مخزن این باکتری ها می‌باشند. توله سگ و بچه گربه و سایر حیوانات خانگی و همچنین خوک، گاو، گوسفند، جوندگان و پرندگان نیز ممکن است منبع آلودگی انسان قرار گیرند. اغلب گوشت های خام ماکیان ها آلوده به کامپیلوباکتر ژژونی هستند.
بخشی از فهرست مطالب مقاله نگاهی اجمالی به بیماری های نوپدید و بازپدید
مقدمه
1 ـ نوپدیدی آنتریت روتاویروسی (سال 1973)
2 ـ نوپدیدی کریپتوسپوریدیوز (سال 1976)
3 ـ نوپدیدی لژیونلوز (سال 1977)
4 ـ نوپدیدی بیماری ناشی ازویروس ابولا ـ ماربورگ (سال 1977)
5 ـ نوپدیدی تب خونریزی دهنده همراه با سندروم کلیوی هانتاویروسی (1977)
6 ـ نوپدیدی آنتریت کامپیلوباکتری (1977)
7 و 10 ـ نوپدیدی ویروس های لنفوتروپیک سلول های T انسانی (HTLV1 & HTLV2) (سال های 1980 و 1982)
8 ـ نوپدیدی استافیلوکوک آرئوس مولد توکسین (1981)
9 ـ نوپدیدی اشریشیا کولی (E. coli O157:H7)
11 ـ نوپدیدی بورلیا بورگ دورفری عامل بیماری لایم (سال 1982)
12 ـ نوپدیدی هلیکوباکتر پیلوری (سال 1983 )
13 ـ نوپدیدی ویروس عامل ایدز (سال 1983)
14 ـ نوپدیدی هپاتیت E (سال 1988)
15 ـ نوپدیدی هپاتیت C (سال 1989)
16 ـ نوپدیدی ویروس Guanarito ، تب هموراژیک ونزوئلائی (سال 1991)
17 ـ نوپدیدی ویبریوکلرای O139 (سال 1992)
18 ـ نوپدیدی ویروس Sabia، تب خونریزی دهنده برزیلی (سال 1994)
19 ـ نوپدیدی ویروس هرپس تایپ 8 مرتبط با سارکوم کاپوزی (سال 1995)
20 ـ نوپدیدی لیزاویروس خفاش استرالیائی (سال 1996)
21 ـ نوپدیدی ویروس آنفلوآنزای پرندگان (1997)
22 ـ نوپدیدی ویروس نیپا عامل آنسفالیت کشنده (سال 1999)
23 ـ نوپدیدی کروناویروس عامل SARS ، (سال 2002)
بازپدیدی برخی از بیماری های عفونی
بازپدیدی و همه گیری دیفتری در خوزستان طی دوران جنگ عراق با ایران
بازپدیدی و همه گیری تب پاپاتاسی در بین سربازان غیربومی در غرب کشور
دانلود مقاله نگاهی اجمالی به بیماری های نوپدید و بازپدید
