1- هم تراز بودن بخش های تحمل وزن بدن
2- به حداقل رساندن اصطحکاک در مفاصل
3- داشتن تونوس عضلانی نرمال
4- انعطاف پذیری کافی در عضلات و مفاصل
5-هماهنگی خوب دستگاههای بدن
6- تغییر دادن وضعیت با توجه به سن
7- وجود حس خوشایند
8- باتوجه به نیازهای فرد
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید:
فرمت فایل: 
( قابلیت ویرایش و آماده چاپ )
حجم فایل: (در قسمت پایین صفحه درج شده )
تعداد صفحات فایل: 15
کد محصول : 001Shop
قسمتی از محتوای متن
اثر جاویدان حکیم ابوالقاسم فردوسی
بزرگترین شاعر دوره سامانی و غزنوی، حکیم ابوالقاسم فردوسی است. فردوسی در طبران طوس به سال 329 هجری بدنیا آمد. پدرش از دهقانان طوس بود و در آن ولایت مکنتی داشت. از احوال او در عهد کودکی و جوانی اطلاع درستی نداریم؛ اینقدر معلوم است که در جوانی از برکت درآمد املاک پدر بکسی محتاج نبوده است؛ اما اندک اندک آن اموال را از دست داده و به تهیدستی افتاده است.
فردوسی از همان ابتدای کار که به کسب علم و دانش پرداخت به خواندن داستان هم علاقمند شد و مخصوصاً به تاریخ و اطلاعات راجع به گذشته ایران علاقه می ورزید. همین علاقه به داستانهای کهن بود که او را بفکر نظم شاهنامه انداخت.
چنانکه از گفته خود او در شاهنامه بر می آید، مدتها در جستجوی این کتاب بود. مدتی را که بر سر این کار رنج برد بتفاوت 25، 30 و 35 سال ذکر میکنند. آنچه محقق است این است که وی برای نظم کتاب نه از روی ترتیبی که اکنون در توالی داستانها است کار کرده و نه اینکه بدون وقفه مشغول نظم و تصنیف آن بوده است.
به هر حال فردوسی نزدیک به سی سال از بهترین ایام زندگی خویش را وقف شاهنامه کرد و بر سر اینکار جوانی خود را به پیری رسانید. به امید اتمام شاهنامه تمام ثروت و مکنت خود را اندک اندک از دست داد. در اوایل شروع این کار، هم خود او ثروت و مکنت کافی داشت و هم بعضی از رجال و بزرگان خراسان وسایل آسایش خاطر او را فراهم می کردند. اما در اواخر کار که ظاهراً قسمت عمده شاهنامه را به اتمام رسانده بود در دوران پیری گرفتار فقر و تنگدستی گردید، و در دوران قحطی و گرسنگی خراسان که در حدود سال 402 هجری قمری روی داد، از ثروت و دارائی عاری بود.
باید دانست بر خلاف آنچه مشهور است، فردوسی شاهنامه را صرفاً بخاطر علاقه خویش و حتی سالها قبل از آنکه سلطان محمود به سلطنت برسد، آغاز کرد؛ اما چون در طی این کار رفته رفته ثروت و جوانی را از دست داد، در صدد برآمد که آنرا بنام پادشاهی بزرگ کند و بگمان اینکه سلطان غزنین چنانکه باید قدر او را خواهد شناخت، شاهنامه را بنام او کرد و راه غزنین را در پیش گرفت. اما سلطان محمود که به مدایح و اشعار ستایش آمیز شاعران بیش از تاریخ و داستانهای پهلوانی علاقه داشت، قدر سخن شاعر را ندانست و او را چنانکه شایسته اش بود تشویق نکرد.
متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.
پس از پرداخت، لینک دانلود را دریافت می کنید و ۱ لینک هم برای ایمیل شما به صورت اتوماتیک ارسال خواهد شد.
« پشتیبانی مرجع فایل »
همچنان شما میتوانید قبل از خرید، با پشتیبانی فروشگاه در ارتباط باشید، یا فایل مورد نظرخود را با تخفیف اخذ نمایید.
ایمیل : Marjafile.ir@gmail.com
پشتیبانی فروشگاه : پشتیبانی مرجع فایل دات آی آر
پشتیبانی تلگرام و خرید
پشتیبانی ربات فروشگاه :
به زودی ...
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 12
اثر بخشی رفتار والدین در ارتقای سلامت روانی فرزندان
عقل دانش مدار انسان را می بایست با توجه به تحولات پرشتاب عصر فرامدرن با روح آرام بخش تلفیق کرد.
لازمه ماندگاری و بقاء، حرکت کردن هم جهت و همسو با این تحولات است.
با توجه به شرایط پیچیده زندگی والدین به جهت نداشتن فرصت کافی برای تربیت و آموزش فرزندان خود تربیت و آموزش آنها را به نهادهای آموزشی سپرده اند تا علاوه بر آموزش مهارتهای تحصیلی، آموزش مهارتهای زندگی راهم ییاموزند.
آیا می توان گفت دانش آموزی که صرفاَ در فعالیت های تحصیلی موفق است از نظر روانی، سلامت کاملی را دارا می باشد؟
آیا می توان نقش خانواده را در سلامت روان این فرزندان که خود سرمایه های این مرز و بوم هستند، نادیده گرفت.
سرمایه هایی که در صورت برخورداری از سلامت کامل می توانند منجر به نوآوری و اندیشه کار درجامعه شوند.
باید بتوان نسلی خود آغازگر، خود مشاهده گر، خود قضاوت کننده، خود راهبر مدیر و خود تغییر دهنده تربیت کرد و آنها را قادر ساخت تا ظرفیت های جدیدی در خود بوجود آورند و آگاهانه، مستمرانه و سریع تغییرات ایجاد نموده و پاسخگوی سریع در جامعه در حال یادگیری باشند.
این زمانی مؤثر است که این سرمایه ها در سلامت کامل روانی باشند.
خانواده به عنوان اولین، مؤثرترین، مهمترین کانون رشد و تربیت ومنبع کسب اطلاع در شکل گیری و ایجاد سلامت روانی نقش ارزنده ای را دارد و هیج جامعه ای نمی تواند ادعای سلامت کند مگر این که از خانواده های سالمی برخوردار باشد، خانواده ای که بتواند خود را با تغییرات اجتماعی وسیعی که ناشی از گذر سنت به مدرنیزه است تطبیق دهد و در این راستا به تربیت فرزندانی توجه داشته باشد که بتوانند برای خود و جامعه شان مفید واقع شوند.
سازمان جهانی بهداشت (WTO)، سلامت روانی را توانایی کامل برای ایفای نقش های اجتماعی، روانی و جسمانی تعریف کرده است که هیچکدام بر دیگری برتری ندارد.
این سازمان معتقد است که بهداشت روانی فقط عدم وجود بیماری و یا عقب ماندگی نیست، بنابراین کسی که احساس ناراحتی نکند از نظر روانی سالم محسوب می شد.
سلامت روانی همان سلامت فکر کردن و قدرت سازگاری فرد با محیط و اطرافیان است نه تنها جسم، بلکه روح نیز احتیاج به مراقبت دارد و این دو جدای از هم نیستند.
ایجاد سلامت روانی، هدف سازگاری فرد با محیط اطراف خود است در صورتی که بتواند خود را با محیط تطبیق دهد، قابلیت های خود را بروز دهد و فاقد اختلالات عاطفی و رفتاری باشد، در این صورت می توان گفت، از سلامت روانی برخوردار است.
ـ نسبت به خود، خانواده و جامعه بی تفاوت نیست.
ـ با دیگران سازگاری دارد.
ـ به خود و دیگران احترام می گذارد.
ـ شاد و مثبت اندیش است.
ـ به نقاط ضعف و قدرت خود آگاهی دارد.
ـ در برابر ناکامی ها تسلیم نمی شود و خود را نمی بازد.
ـ در برابر موقعیت ها و شرایط، انعطاف پذیر است.
ـ از توانایی های خود شناخت دارد و به دنبال رشد استعدادهایش است.
ـ دنیا را گذرگاهی برای رسیدن به آخرت می داند.
ـ نیازهایش را به گونه پاببای برآورده می کند که با ارزش های جامعه منافات نداشته باشد.
ـ صداقت و درستکاری در رفتار و گفتارش دارد.
ـ امید و شوق به زندگی دارد.
ـ فردی خود کنترل در تمام شرایط زندگی است.
ـ مسئولیت پذیر ومتعهد است.
ـ از اعتماد به نفس و عزت نفس در زندگی برخوردار است.
ـ نحوه رفتار والدین
۱) والدینی که سلامت روانی فرزندان خود را به خطر می اندازند.
در فضای خانه انظباط و مقررات خشک برقراراست، به فرزندان اختیار، آزادی عمل و قدرت تصمیم گیری داده نمی شود، به نیازها و خواسته های فرزندان توجهی نمی شود و فقط آمال و آرزوهای خود را در فرزندان پیاده می کنند و در برخی مواقع توقعات آنها بالاتر از حد توانیهای فرزندان است.
در مقابل رفتار نامطلوب، تنبیه شدید بدنی صورت می گیرد و ناتوانی های آنها مدام یادآوری می شود و به مقایسه فرزندان با دیگران می پردازند جلوی جمع مدام آنها را تحقیر می کنند.
جو عاطفی در محیط خانه برقرار نیست و به محبت و نوازش فرزندان خود نمی پردازند. دادن پند و اندرز از طرف والدین بسیار است. برای صحبت با فرزندان خود زمانی اختصاص نمی دهند.
جو حاکم بر خانواده جوی صمیمی نیست و در مواقعی هم، اعضاء خانواده برای یکدیگر احترام قائل نیستند. به تغییرات جسمانی دوران بلوغ توجهی نمی شود. اضطراب و افسردگی در این خانواده ها دیده می شود.
۲) والدین بی بندبار
والدین به فرزندان خود آزادی بیش از اندازه داده اند و از عملکرد و فعالیت های آنها اطلاعی ندارند. فرزندان در این خانواده ها خود تصمیم گیرنده هستند و شیوه مشورتی در آنها دیده نمی شود. اغلب خانواده ها از هم جدا زندگی می کنند یا هر کدام شیوه زندگی خود را دارند. توجهی به فرزندان نمی شود و شرایط عاطفی جایگاهی ندارد.
۳) والدینی که در جهت ایجاد سلامت روانی فرزندان خود تلاش می کنند.
سلامت جسمانی، اخلاقی، اجتماعی و عاطفی مورد توجه است و دارای یک بصیرت و تصویر ذهنی از اهداف خود هستند و در راه رسیدن به آن تلاش می کنند. آزادی فرزندان متناسب با سن و نیاز در چارچوب اخلاقی است و در تصمیم گیری ها آن ها را دخالت داده و به نظراتشان توجه نشان داده می شود و مورد پذیرش است. به فرزندان کمک می شود تا توانایی ها و استعدادهای خود را بشناسند.
تفاوت های فردی در نظر گرفته می شود و بر اساس توانایی ها از فرزندان خود انتظار دارند. فرزندان بدون هیچ گونه ترسی مسائل و مشکلات خود را بیان می کنند. تبادل نظر در بین افراد خانواده دیده می شود. تنبیه و تشویق آن ها متناسب با عملکردشان است و مورد سرزنش قرار نمی گیرند.
تفاهم و همدلی وجود دارد در این صورت پند واندرز از طرف والدین به راحتی پذیرفته می شود. اگر با اشتباهی روبرو شدند یا با حرف زدن در مورد آن به برطرف کردن می پردازند یا به طور غیر مستقیم آن ها را از اعمال نادرستشان آگاه می کنند. مخالفت با تصمیم های فرزندان همراه با دلیل و مدرک بیان می شود. فرزندان خود را خود کنترل بار می آورند، بدین منظور خوبی ها و بدی ها را نشان می دهند به گونه ای که درونی شود تا درموقعیت هایی که والدین حضورندارند، خود به کنترل رفتارشان بپردازند.
با شرایط روحی وجسمانی دوران بلوغ آگاهی دارند و درمورد آن با نوجوان صحبت می شود و او را مطمئن می کنند که تغییرات ایجاد شده طبیعی است. نقاط قوت فرزندان را گوشزد می کنند و اعتماد به نفس را در آنها افزایش می دهند. به آن ها در حد توانایی هایشان مسؤلیت داده می شود. معاشرت بین افراد در این خانواده ها دیده می شود و برای تفریح و سرگرمی فرزندان وقت گذاشته می شود و به تغذیه آن ها توجه نشان می دهند.
رفتار و گفتار والدین می بایست الگویی برای فرزندان باشد. رفتار دانش آموزان همانند آیینه ایست که والدین رفتار خود را در آن می توانند مشاهده کنند. فرزندان از والدین خود تقلید می پذیرند و همانندسازی می کنند. بی قراری و آشفتگی پایدار پدر ومادر بر سلامت عاطفی و رشد مهارت های شناختی کودکان تأثیر منفی دارد، بنابراین در ابتدا نیاز به سلامت روانی والدین است که در صورت دارا بودن می توانند در جهت ایجاد سلامت روانی فرزندان خود تلاش کنند.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
نقد داستان کوتاه عربی اثر جیمز جویس Araby is a short story by James Joyce
فرمت فایل : word (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 26 صفحه
چکیده
حمل و نقل یکی از مهمترین عوامل شکل دهنده جامعه مدرن امروزی است. نقش اساسی حمل و نقل در شکل گیری ساختار اقتصادی جوامع موجب شده که همواره در بحث رشد اقتصادی نقش زیرساخت حمل و نقل مورد توجه قرار گیرد. اما در سالهای اخیر در کشورهای توسعه یافته به دلیل پیشرفت‌های تکنولوژیکی و تحولات ایجاد شده در زمینه‌هایی مانند: شیوه های جدید تولید و انبارداری، تجارت الکترونیک و توجه خاص به آثار خارجی این زیرساخت به ویژه در محیط زیست، موجب گسترش دیدگاه جدیدی مبنی بر کمرنگ تر شدن رابطه سرمایه‌گذاری در این زیرساخت و رشد اقتصادی در بین اقتصاددانان شده است. اما به نظر نمی‌رسد این دیدگاه در کشورهای در حال توسعه که این زیرساخت در آنها گسترش کافی نیافته صحت داشته باشد. هدف از این پژوهش مطالعه اثر سرمایه‌گذاری دولت در زیر ساخت حمل و نقل بر سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و رشد اقتصادی ایران می‌باشد. در این راستا دو مدل برای سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و رشد اقتصادی تبیین شده است. چارچوب دو مدل فوق بر اساس الگوی نئوکلاسیک سرمایه‌گذاری و رشد می‌باشد. دو مدل مذکور در دوره زمانی 1338 تا 1382 برآورد گردید. در تخمین مدل سرمایه‌گذاری از روش متغیر ابزاری و در مدل رشد از روش OLS استفاده شد. نتایج برآورد مدل‌های مذکور نشان می‌دهد، رابطه قوی بین سرمایه‌گذاری در زیرساخت حمل و نقل و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی وجود دارد. کشش مثبت بدست آمده برای سرمایه‌گذاری در حمل و نقل و رشد اقتصادی نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری در این زیرساخت اثر مثبت و معناداری بر رشد اقتصادی کشور دارد. با توجه به نقش حمل و نقل جاده‌ای در حمل و نقل و اقتصاد کشور، اثر سرمایه‌گذاری دولت در حمل و نقل جاده‌ای بر سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و رشد اقتصادی به صورت جداگانه نیز بررسی گردید. نتایج حاصله در دو مدل رشد و سرمایه‌گذاری، حاکی از بزرگتر بودن ضرایب سرمایه گذاری دولت در حمل و نقل جاده ای از سرمایه‌گذاری دولت در زیرساخت حمل و نقل است. بر اساس نتایج بدست آمده، افزایش سرمایه‌گذاری دولت در زیرساخت حمل و نقل به خصوص زیر بخش جاده‌ای قابل توصیه می‌باشد.
2- اهداف و ضرورتهای تحقیق:
حمل و نقل یکی از مهمترین عوامل شکل دهنده جامعه مدرن امروزی است چراکه حمل و نقل باعث تخصص‌گرایی مکان‌ها در تولید، تولید انبوه و گسترش مناطق زیست انسانی شده است شود. نقش اساسی حمل و نقل در شکل‌گیری ساختار اقتصادی کشورها موجب شده که در بحث رشد اقتصادی همواره نقش زیرساخت حمل و نقل و اثر سرمایه‌گذاری در آن مورد توجه قرار گیرد. اما در سالهای اخیر دیدگاه جدیدی مبنی بر کمرنگ شدن اثر این زیرساخت بر رشد اقتصادی در کشورهای پیشرفته به دلیل پیشرفت تکنولوژیکی و تحولات ایجاد شده در زمینه‌هایی مانند: شیوه‌های تولید، شیوه‌های جدید انباردارای و تجارت الکترونیک و همچنین توجهات خاص به آثار خارجی و زیست محیطی حمل و نقل در حال گسترش است. در این میان برخی از صاحب‌نظران معتقدند با توجه به عدم شکل گیری زیرساختها در کشورهای در حال توسعه این دیدگاه در تمامی کشورها مصداق ندارد. از طرفی نظریه روستو نیز که یکی از شرایط عبور از مرحله ماقبل خیز را گسترش زیرساخت حمل و نقل می داند اثر مؤثر گسترش این زیرساخت را در رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه تأیید می نماید.