
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید.
پاورپوینت نخستین نشست بررسی چالشهای شغلی طراحان جوان - 19 اسلاید
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید.
در این مقاله به بررسی نشست سطح زمین ناشی از حفر سازه های زیرزمینی نزدیک سطح پرداخته شد. برای این کار با استفاده از روش ناپیوستگی جابجایی که یکی از زیرمجموعه های روش المان مرزی است، مدلسازی هایی انجام شد. برای انجام مدلسازی از داده های مربوط به خط 7 متروی تهران در مدلسازی زمین و تونل استفاده شد. به منظور بررسی نشست، مدلسازی هایی با عمق های مختلف تونل، سطح مقطع های مختلف تونل و نیز وجود و عدم وجود نگهداری انجام شد. با انجام مدلسازی، مقادیر تنش ها و جابجایی ها در محدوده ی مورد نظر به دست آمد. نتایج بررسی نشان داد که در اثر حفر تونلی دایروی عمق 14 متری و بدون وجود نگهداری، میزان بیشینه نشست در سطح زمین بیش از 4 سانتی متر بود و وجود نگهداری، مقدار نشست را به میزان یک سانتی متر کاهش داد. برای عمق های مختلف حفاری هر چه عمق تونل بیشتر شود مقدار بیشینه نشست در سطح زمین کاهش خواهد یافت اما محدوده ی نشست گسترده تر خواهد شد البته از عمق حدود 26 متر به بعد، افزایش عمق تونل تاثیر چندانی بر مقدار نشست در سطح نداشت. در ارتباط با شکل مقطع تونل نیز نتایج نشان داد که تونل دارای سطح مقطع مربعی باعث ایجاد نشست بزرگتری نسبت به تونل های دارای سطح مقطع دایروی و نعل اسبی خواهد شد که این امر ناشی از انحنای سقف در مقاطع دایروی و نعل اسبی است.
سال انتشار: 1394
تعداد صفحات: 8
فرمت فایل: pdf
طراحی سازه های خاکی بر مبنای سطح عملکرد روش نوینی است که مورد توجه محققین قرار گرفته است. کنترل معیارهایی نظیر نشست و جا به جایی در شرایط لرزه ای موجب گشته تا ضمن ارائه یک طرح بهینه، عملکرد این سازهها در برابر زلزله بهبود یابد. در این تحقیق با استفاده از مدل سازی عددی مبتنی بر روش اجزای محدود (FEM)؛ به ارزیابی عددی تاثیر صلبیت خمشی پوشش نما، سختی و طول تسمه ها بر نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت یک دیواره ی خاکی پایدارسازی شده ی مکانیکی (MSE walls) به ارتفاع 10 متر با استفاده از نرم افزار اجزای محدود Geo studio 2007 تحت اثر زلزله پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد: افزایش صلبیت خمشی پوشش نما، نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت دیواره ی خاکی مورد مطالعه را به میزان 62 درصد کاهش خواهد داد؛ افزایش طول تسمه فوقانی به میزان دو برابر، نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت دیواره خاکی مورد مطالعه را به میزان 16 درصد کاهش خواهد داد و افزایش سختی تسمه های ردیف فوقانی به میزان دو برابر، هر چند از نظر میزان تسمه مصرفی با حالتی که در آن طول تسمه های فوقانی دو برابر می شود یکسان است؛ لیکن تنها به میزان 5 درصد نشست دینامیکی سطح زمین را کاهش میدهد. بر اساس نتایج؛ یکی از راهکارهای مناسب برای افزایش سطح عملکرد لرزه ای یک دیواره ی خاکی پایدارسازی شده ی مکانیکی، کاهش نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت آن با افزایش صلبیت خمشی پوشش نما و افزایش طول تسمه های ردیف فوقانی می باشد.
سال انتشار: 1394
تعداد صفحات: 9
فرمت فایل: pdf