عنوان : عقد وکالت " رابطه بین وکیل و موکل " ( درحقوق ایران ، مصر ، فرانسه و انگلیس )

اختصاصی از فی لوو عنوان : عقد وکالت " رابطه بین وکیل و موکل " ( درحقوق ایران ، مصر ، فرانسه و انگلیس ) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

عنوان : عقد وکالت

" رابطه بین وکیل و موکل "

( درحقوق ایران ، مصر ، فرانسه و انگلیس )

 123ص

دانلودمقاله حنا در کتاب داروسازی مصر کهن: پاپیروس ابرس

اختصاصی از فی لوو دانلودمقاله حنا در کتاب داروسازی مصر کهن: پاپیروس ابرس دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 
( منصوب به جرج ابرس، مصر شناس آلمانی 1837 -1898 )
کاترین کترایت – جونز 20004 دانشگاه کنت استیت.
پاپیروس در حدود سال 1550 قبل از میلادی در طبس مصر نوشته شد این نوشته شامل خلاصه ای از 876 نوع درمان دستور داروسازی و فرمولهای دارویی پزشکی است که در آن زمان گرد آوری و فهرست شده اند. این کتاب شامل اطلاعاتی است که حداقل از چهل منبع مختلف برگرفته شده اند این پاپیروس بیماریها و جراحتها، نشانه های آنها، نحوه تشخیص، طرز معامله، تجویزها، تهیه و استفاده درست از داروها را شرح و توضیح می دهد. در این معالجه ها و تجویزها مکررا از مراسم مخصوص روحانیون و جادوگران نیز استفاده شده است پاپیروس در سال 1862 توسط ادوین اسمیت در طبس پیدا شد و متعاقبا به تملک دانشگاه لایپزیک در آمد پاپیروس دارای اطلاعات تاریخی و فولکوریک مفیدی در مورد فعالیت های درمانی مصر کهن است اما در مانهای پیشنهاد شده در آن را در حال حاضر نمی توان دارو نامید هیچ کدام از درمانها را در حال حاضر نمی نوان بکار گرفت مگر زیر نظر یک پزشک متخصص .
حنا در دستورات دارویی پاپیروس:
حنا یکی از 400 گیاه ماده معدنی و اعضای حیواناتی است که در پاپیروس جهت دارو سازی و معالجه اسیتفاده شده اند. در 1500 قبل از میلاد در مصر حنا با توجه به اینکه مترجم که چگونه حروف ( ک، پ، ر ) موجود در کلمه حنا در مصر قدیم را چگونه ترجمه کند کاپروس یا سیپریوس نامیده می شد پاپیروس هفت گونه از حنا را بر حسب اینکه از کجا چیده شده باشد سن گیاه و اینکه کدام قسمت از گیاه باشد مشخص کرده است.
حنای شمال ،حنای دشت،حنای چمنزار،حنای مرداب،انواع حنای چیده شده از مناطق مختلف دارای خاک و سطح رطوبت متفاوت را مشخص میکند خاک و سطح رطوبت بر میزان لاوسون حنا تاثیر دارند .شرایط مرطوب،حاصلخیز و خنک منجر به کاهش میزان لاوسون گیاه میشود.شرایط خشک و گرم،و خاک آهن دار،منجر به افزایش میزان لاوسون در گیاه میشوند.غده حنا، تیغ حنا و علف حنا نیز بخشهایی از گیاه هستند که مشخص کننده سن و دوره رشد گیاه میباشند و البته هر کدام ویژگیهای خاص خود را دارند.
منظور از حنا شمال هم ممکن است حنای روئیده در مناطق خشک و بیابانی شمال باشد،که دارای بیشترین میزان لاوسون را خواهد داشت و هم امکان دارد حنای روئیده در باتلاق های دلتای رود نیل باشد که کمترین میزان لاوسون را خواهد داشت. منظور از شمال همچنین میتواند حنای روئیده در کرانه ساحلی باشد. حنا میتواند خاک شور و ماسه ای را تحمل کند و نزدیک سواحل جنوب شرقی مدیترانه بروید.این نوع حنا لاوسون زیادی نخواهد داشت زیرا خطوط ساحلی به اندازه ی نواحی داخلی مصر گرم نمیشوند بنابراین اینکه حنای شمال چه خصوصیاتی دارد کمی مبهم است.
حنای دشت:ممکن است حنایی باشد که در حاشیه مناطق مزروعی میروئیده و نقش بادشکن را داشته است این نوع حنا بدین خاطر که در مجاورت مزارع بوده است به طور منظم به آب دسترسی داشته است. بنابراین احتمالا میزان لاوسون آن به اندازه لاوسون حنایی که در مناطق خشک و بی آب می روئیده نبوده است.
حنای چمنزار احتمالا گیاهی بوده است که در علفزارها و چراگاهها می روئیده است چراگاهها به طور مرتب آبیاری نمی شدند، بنابراین حنای چراگاه نسبت به حنای دشت احتمکالا دارای میزان لاوسون بیشتری بوده است .
حنای مرداب: آب زیادی دریافت می کرده است ودرنتیجه لاوسون کمتری هم داشته است.
غده حنا، تیغ حنا و علف حنا بیشتر به قسمتهای مختلف گیاه حنا اشاره دارند تا به محل چیده شدن آن غده های حنا احتمالا غلافها یا کپسولهای حامل دانه ها هستند دانه های حنا برای گرفتن روغن آنها فشرده میشوند واز این روغن برای ساختن مرهم استفاده می شد.
تیغهای حنا به تیغهایی اشاره دارند که پس از اینکه سه سال از عمر گیاه گذشت شروع به روییدن روی ساقه آن می کنند و گیاه نام خود ( لاوسونیا اینرمین ) را نیز از همین تیغها گرفته است که به معنای مسلح می باشد علف حنا همان جوانه های گیاه هستند، هنگامی که از دانه سر بر می آورند پزشکان در شناسایی انواع مختلف حنا بدین نتیجه رسیده اند که انواع حنای متعلق به اقلیم های متفاوت دارای سطح متفاوتی از لاوسون هستند و قسمت های گوناگون گیاه حنا دارای ویژگیها و خصوصیات متفاوتی هستند .
معالجاتی که نیازمند حنا هستند:موارد کاربرد حنا در پاپیروس ابرس با آنچه که ما اکنون راجع به حنا می دانیم مطابقت می کنند حنا در دوره های گوناگون چرخه عمر خود و با توجه به نوع خاک و رطوبت در دسترس آن دارای سطوح لاوسون متفاوتی است آب و هوای گرم و خشک و خاک آهن دار موجب می شوند که سطح لاوسون حنا به بیشترین مقدار خود برسد حنا رشد یافته در رطوبت و خاک حاصل خیز دارای کمترین میزان لاوسون خواهد بود جوهر دارو ( تنین ) موجود در حنا با کراتین پوست پیوند می دهد و باعث تقویت پوست و مقاوم شدن آن در برابر خشکی می شود ( استانکیویچ و همکاران 1997 ) .
حنا در پاپیروس جهت مقابله با بیماریهای پوستی و تنفسی بیماری های قلبی و مربوط به گردش خون بکار گرفته شده است و بنظر می رسد استفاده از آن در این موارد آگاهانه و منطقی بوده است یک راه معالجه پوسته پوسته شدن بدن یا ( گری ) استفاده از حنا است گری می تواند ناشی از کرم حلقه دار یا نوع دیگری از عفونت های قارچی باشد و یا می تواند منشا زخمهای باز باشد در هر حالت این امر نشانگر بریده بریده شدن پوست است .
حنا می تواند بر روی پوست بریده بریده شده کاملا رنگ بدهد گری یا بریده بریده شدن پوست را می توان به وسیله حنای مرداب، حنای دشت، غده های حنا و لوبیا قرمز که همراه با روغن، چربی و نطفه غاز مخلوط و کوبیده شده باشد معالجه کرد در مورد اضافه کردن این مواد البته بجز لوبیا قرمز و نطفه غاز می توان گفت که حاصل آن یک خمیر حنای چسبنده و غلیظ که البته میزان رنگ دهی کمی دارد خواهد شد .حنای مرداب نمیتواند از خود لکه های رنگین تیره ای روی پوست بجا بگذارد زیرا رطوبت شدید باعث کاهش لاوسون گیاه میشود. اگر حنای دشت ، از نوع آبیاری شده آن باشد این نوع حنا هم قدرت رنگدهی زیادی نخواهد داشت روغن مخلوط شده با این خمیر(چربی غاز و روغندانه حنا) نیز از رنگدهی مرهم بدست آمده جلوگیری میکنند به نظر میرسد این امر نشانگر این است که مرهم بدست آمده باید برای تقویت خاصیت ضد قارچ و ضد فساد بودن آن به طور مداوم استفاده میشده و در نتیجه باید پوست را کمتر رنگ میکرده است اگر از حنای مخصوص رنگ کردن برای معالجه این بیماری استفاده میشد پوست بیمار به طور مرتب رنگی میشد و رنگ آن ممکن بود همیشه باقی بماندو به راحتی پاک نشود بنابراین مواداستفاده شده در این مرهم به شکلی بسیار آگاهانه و هوشمندانه انتخاب شده بودند تا همراه با داشتن خاصیت مقابله با گری یا هر نوع مشکل بریده بریده شدن پوست و ضد قارچ بودن دارای کمترین میزان رنگدهی باشند.
یک راه معالجه خارش مزمن تمام پوست بدن استفاده از مرهم حنای چمنزار، پیاز،خوشبو کننده و عصاره خرمای وحشی بود دستور استفاده آن نیز این بود با یکدیگر کاملا مخلوط کنید و بر روی قسمت خارش دار پوست بگذارید که به نظر میرسد منظور آن این بوده است که پزشک بایستی مرهم را به صورت موضعی استفاده میکرده است.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  8  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود مقاله نگاهی تطبیقی به عنصر ستون در معماری هخامنشی و یونان و مصر

اختصاصی از فی لوو دانلود مقاله نگاهی تطبیقی به عنصر ستون در معماری هخامنشی و یونان و مصر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقـــدمه :
در ناحیه جنوبی ایران و در شمال خلیج فارس، ایالتی واقع شده بود که در روزگار باستان ”پارس“ نامیده می‌شد، که از آغاز دوره اسلامی مرکز آن شهر شیراز بوده است. در این منطقه از ایران سلسله‌ای به نام هخامنشیان به قدرت رسیدند توانستند سالها بر بخش بسیار مهمی از جهان فرمانروایی کنند. ”هخامنشیان از مهارت هنرمندان و صنعتگران ممالک زیر فرمان خویش بهره می‌گرفتند. از این جهت در آثار معماری و صنعت این دوره تأثیر سایر ملل نیز دیده می‌شود. شاهان هخامنشی در مراکز حکومت خود... اقدام به ساختن کاخهای بزرگ و زیبایی کردند که پس از گذشت 25 قرن هنوز بقایای آنها محکم و استوار باقیمانده‌اند. ستونها و سرستونهای باقیمانده از پایتختهای هخامنشیان نمونه بارزی است که ما را با هنر معماری و حجاری این دوره آشنا می‌کند. سرستونها غالباً به شکل مجسمه شیر، اسب، گاو، عقاب و حیوانات تلفیقی مانند سر انسان و تن گاو وبال عقاب و گوش گاو هستند.“

در این مقاله سعی شده است تا با نگاهی به یکی از مهم‌ترین عناصر معماری در بناهای اصلی ساخته شده در طول فرمانروایی سلسله هخامنشی یعنی ستون و زیرستون، و نمونه‌های مشابه در معماری دوره کلاسیک یونان و مصر باستان عظمت یادگارهای ایران باستان نماینده شود. بنا براین، جریان بررسی آثار از یونان و مصر آغاز شده و با بررسی ستون‌ها و سرستون‌های تخت جمشید و مجموعه‌های مشابه آن و مقایسه مختصر تمام مجموعه پایان می‌یابد.

یونان
در دوران معاصر عصر هخامنشی در منطقه‌ای دورتر، اما مربوط به هخامنشیان، یونانیان نیز تمدن و معماری خاص خود را برپا کرده بودند. یونانی‌ها در این دوران که عصر کلاسیک هنر و معماری آنها به شمار می‌رود، معابدی بنا کردند چنان با شکوه و زیبا که هنوز هم مایه الهام معماران معاصر هستند.
”در معماری یونانی ستون عنصر اصلی شمرده می‌شد، یعنی ستون اصالت و اهمیت کل ساختمان را دارا بوده است.“ مهم‌ترین آثار معماری یونانی بنای معابد بوده است، زیرا معابد یکی از مراکز مهم در شهرها محسوب می‌شدند. ”معمولاً معابد بر تپه و یا شالوده‌ای بلند بنا می‌گردید تا از سایر ساختمان‌های شهر متمایز شود.“ این بلندی‌ها را در زبان یونانی آکروپلیس می‌نامند. آکروپولیس‌ها دژهایی بودند که یونانی‌ها در بلندی می‌ساختند و کاربردهای متعددی داشته‌اند: پناهگاه مردم در زمان جنگ، مسکن حکمرانان، و معبد و نیز مرکز عبادی و مرکز تجمع عمومی. آکروپولیس در شهر آتن یکی از مهم‌ترین آکروپولیس‌هاست. این مجموعه در حدود 450 پیش از میلاد پس از جنگ ایران احداث گردید. ساختمان‌ها و مجسمه‌های این منطقه به عنوان بهترین نمونه هنر و معماری یونان باستان به شمار می‌رود. از جمله ساختمان‌های مهم این بلندی عبارتند از:
- معبد پارتنون (Parthenon): معبدی شکوهمند برای الهه آتن.
- ایوان: (دروازه ورودی مرمری) به عنوان ورودی اصلی آکروپولیس
- معبد ارکتیوم (Erechtheum): قهرمان، و بنا بر برخی روایات اسطوره‌ای یکی از خدایان تن، که جزئیات بسیار دقیقی دارد؛ و
- معبد نیکه (Nike): خدای بالدار پیروزی
ستون‌های یونانی در سه قسمت یا شیوه عمده دسته‌بندی می‌شوند: شیوه دوری (Doric) متعلق به سرزمین اصلی یونان، شیوه ایونی (Ionic) متعلق به آسیای میانه و جزایر دریای اژه، و شیوه کورنتی (Corinthian) ، که در اینجا به اختصار به توضیح آنها می‌پردازیم:
شیوه دوری: ساده‌ترین نوع ستون‌ها با این شیوه ساخته شده‌اند که شامل ستون‌هایی نیرومند، با سر ستونی ساده و تخت هستند. این شیوه در یونان و مناطق جنوب ایتالیا و سیسیل استفاده می‌شده است. این ستون‌ها دارای شیارهای 16 تا 25 تایی هستند . (بر خلاف شیارهای 48 تایی ستون‌های دروازه ملل تخت جمشید.) در این شیوه ستون‌ها زیرستون ندارند. و مستقیما بر روی یک زمینه اصلی قرار داده می‌شوند. ستون دوری از کمر به بالا انحنایی خفیف دارد و در بالا به سرتونی مدور به نام بالشتکی ختم می‌شود. ”در نظر یونانیان سبک دوریک ظاهری مستحکم و مردانه دارد.“ نمونه این نوع ستون‌ها در پارتنون دیده می‌شود.
شیوه ایونی: در این شیوه ستون‌ها بلند‌تر، باریک‌تر و ظریف‌تر هستند. سر ستون آنها با طرحی طوماری تزئین می‌شد. ستون‌ها در وسط کمی کوژ داده می‌شدند تا با وجود مخروطی بودنشان، از دور صاف به نظر آیند. تعداد شیارهای ستون‌ها در این شیوه بیش از شیوه دوری است. بهترین نمونه این سبک معبد نیکه در آکروپولیس است.
شیوه کورنتی: در این شیوه که به ندرت در یونان استفاده شده است (بیشتر در معابد رومی ساخته شده است) سرستون‌ها با جزئیات و تزئینات بسیار زیاد با برگ‌های کانتالوس تزئین شده‌اند.
همانطور که می‌بینیم هر یک از این شیوه‌ها محصول خاصی دارند که اندکی با دیگری تفاوتدارد، اما آشکارترین تفاوت بین این سه شیوه در سرستون‌های آنهاست: سرستون دوریک ساده و بی‌تزئین است، و سرستون‌های دو شیوه دیگر به شدت تزئین یافته می‌باشند. گاهی هنرمندان معمار بویژه در شیوه‌ دوری به جای ستون‌هایی که جنبه زیبایی داشتند، نه باربری، به جای ستون‌های معمول که پیشتر توضیح داده شد از مجسمه‌های زن استفاده می‌کردند. این مجسمه‌ها اصطلاحاً کاریاتید نامیده می‌شوند. معبد ارکتیوم، نزدیک دیوار شمالی آکروپلیس در یونان، نمونه‌ای از این ستون‌ها را دارد.
مصر
در شمال آفریقا، مصریان باستان، وارث تمدنی بودند که بسی پیشتر از تمدن‌های یونان و هخامنشی پایه گذاری شده بود. همانطور که می‌دانیم، مصریان از جمله معمارانی بودند که در ساخت بناهای دوره هخامنشی شرکت داشتند، بنابراین، برای درک بهتر تأثیر آنها بر معماری این دوره، باید نگاهی به معماری این کشور بپردازیم.
مردم مصر بر این باور بودند که پس از مرگ زندگی همچنان ادامه دارد. پس، برای اطمینان از ادامه زندگی، می‌بایست جسد را در مکانی امن قرار دهند. بنابراین، آن را مومیایی کرده و در مقبره‌ای قرار می‌دادند. بدین ترتیب معابد باشکوه در دوران پادشاهی جدید در مصر جایگاهی همچون هرم‌های دوران پیش از آنها می‌یابند. از جمله مهم‌ترین معابد مصر می‌توان به موار زیر اشاره کرد:
- معبد رامسس دوم (ابوسمبل): این بنای باشکوه محل این معبد در جریان احداث سد و دریاچه اسوان زیر آب رفت، اما دانشمندان توانستند تمام مجموعه را از جا کنده و در جایی دیگر نصب کنند. ستون‌های این بنا به شکل مجسمه‌های انسانی و همچون خود آن غول پیکر هستند. این ستون‌نماها هیچ نقشی در باربری ندارند و گویی برای نمایش اقتدار و عظمت فرمانروایی فرعون ساخته شده‌اند. در ساخت این قطعات عظیم زیبایی فدای نمایش جلال و قدرت پادشاهی شده است.
- معبد کارناک: بخش اصلی این بنا ساختمانی است که 134 ستون در 9 ردیف دارد. ارتفاع این ستون‌ها 21 متر است. این بنا بزرگترین بنای مذهبی است که تاکنون ساخته شده است. این ستون‌ها قطور و عظیم از قرار گرفتن استوانه‌های کوتاه روی هم ساخته شده‌اند. بر روی بدنه استوانه‌ها نقوش فراوانی حکاکی شده است. سر ستون آنها که 5/6 متر قطر دارند، نیز گل پاپیروس باز است. پایه ستون‌ها نیز به شکل یک دایره تخت به قطر تقریبی دو برابر قطر نازک‌ترین بخش ستون هستند.
ستون‌ها در این معبد ”با آن که از ارکان ساختمانی [هستند]... برخلاف «ستونهای»... مقابر پادشاهی میانه در بنی حسن و ستونهای پیکره‌ای در ابوسمبل، نقش‌شان به عنوان نگه‌دارندۂ فشار عمودی [نیست]... و بیننده گمان می‌کند که معماران این ساختمان بیش از آنکه خواسته باشند بر نقش کارکردی ستونها تأکید کنند می‌خواسته‌اند از آنها به عنوان زمینه یا سطحی برای تزئین استفاده کنند. این در مقابل روش یونانیان در سده‌های بعد است که با خالی گذاشتن سطح تنه ستون از هر گونه تزئین بر خطوط عمودی تأکید می‌کنند و نقش آن را آشکار می‌سازند.“
- معبد لاکسور: دارای هفت جفت ستون‌های با سرستون گل پاپیروس باز به ارتفاع 16 متر. ستون‌های این بنا از قطعات استوانه‌ای شکل کوتاه بدون هر گونه تزئینی ساخته شده‌اند. پایه ستون‌های آنها به شکل یک دایره ساده می‌باشد.
دو شکل ستون مصری بسیار مهم عبارتند از ستون‌هایی که بر اساس شکل گل لوتوس و پاپیروس درست شده‌اند و سرستون آنها نیز علاوه بر شکل این دو گل بر اساس گیاه نخل شکل یافته است. به بیان دیگر گیاهان دره نیل، مایه‌های اصلی تزئین در سراسر هنر مصر بوده‌اند. ”اگر کسی بخواهد به دنبال احتمال تأثیر معماری بین ‌النهرین در اینجا بگردد، لازم به تذکر است که معماران بین النهرین تا پیش از استیلای ایران بر این سرزمین به ندرت از روش تیر عمودی و افقی استفاده کرده‌اند؛ و ستون کمتر در ساختمانهایشان دیده می‌شد.“ اینها اصول ساخت ستون‌ها تا قرن سوم پیش از میلاد هستند. از آن زمان به بعد شکل گیاهان دیگری که در کنار رودخانه رشد می‌کردند مورد استفاده قرار گرفت و شکل گیاه لوتوس نیز تغییراتی یافت. مصریان به دلیل این که از سیمان استفاده نمی‌کردند، برای بر پا نگه ‌داشتن ستون‌ها آنها را بزرگ می‌گرفتند تا وزنشان بیشتر شود.
تخت جمشید
کوروش پس از پیروزی بر مادها پادشاهی هخامنشی را بنیان نهاد. پایتخت آنها در ابتدا پاسارگاد بود و بعد به هگمتانه منتقل گردید. کوروش، حکومت خود را تا بابل، یونان و مصر گسترش داد و توانست اقوام ساکن در مناطق دیگر را تحت حکومت خود درآورد و امرایی را که ساتراپ نامیده می‌شدند، بر آنها گمارد.
بر اساس ترتیب تاریخی تخت جمشید بعد از بناهای پاسارگاد و شوش ساخته شده‌اند، اما تخت جمشید مهم‌ترین منبع اطلاعاتی ما درباره معماری ایران است. بنای تخت جمشید در پای کوه رحمت در شمال شرقی شیراز بر روی یک صفه به تقریبی 135000 متر مربع احداث گردیده است. این مجموعه ترکیبی است از چند کاخ عظیم که ستون‌های مرتفعی سقف آنها را بلند کرده‌اند. با وجود خرابی‌های زیاد این بناها هنوز می‌توان نشانه‌هایی از شکوه آن روزگار را دید. ستون‌های کاخ‌ها نیز به مرور زمان تخریب شده‌اند و فقط معدودی از آنها ایستاده بر جا مانده‌اند.
نخستین بخش از مجموعه تخت جمشید تالار ملل است که در انتهای گذرگاهی طولانی قرار دارد. ستون‌های این تالار حدود 5/16 متر ارتفاع دارند. این ستون‌ها اندکی باریک‌تر از ستون‌های سایر کاخ‌ها هستند. بدنه ستون بر روی زیرستونی زنگوله‌ای با شیارهای عمودی به نام قاشقی قرار دارد. بر روی زیرستون، یک تخته سنگ گرد قرار دارد که آن را شالی می‌گویند. در روی آن قلمه یا بدنه شیاردار قرار دارد. تعداد این شیارها 48 عدد است. تعدد این شیارها موجب افزایش ظرافت و کشیده‌تر دیده شدن بنا شده است. در بالاترین قسمت ستون، پیش از سرتون، گل ستون قرار دارد. این قسمت شامل چند قسمت است و تزئینات آن عبارتند از: برگ، غنچه گل دوازده پر نیلوفر آبی، برگ‌های طوماری و پیچکی نخل. آخرین بخش ستون، سر ستون است که در ستون‌های تالار ملل به شکل گاو زانو زده با تزئینات گل و برگ ساخته شده است. بر فراز سرستون، میان سر و گردن گاوهای پشت به هم داده، یک تیر بزرگ چوبی قرار می‌گرفته. این تیرها نیز به نوبه خود تیرچه‌های دیگر را حمل می‌کردند و سقف را نگه می‌داشتند.
کاخ آپادانا: این کاخ دارای یک تالار با 36 ستون و سه ایوان است که هر یک 12 ستون دارند. مجموع ستون‌های این کاخ 72 عدد بوده است. ستون‌های ایوان غربی کاخ آپادانا از سه قسمت شکل گرفته‌اند. زیرستون به شکل زنگوله و مزین به گلبرگ‌های موازی به ارتفاع 5/1 متر؛ ساقه استوانه‌ای با شیارهای استوانه‌ای به ارتفاع 63/15 متر؛ سر ستون به شکل گاو دو سر که تیر چوبی در میان آنها قرار می‌گیرد. ارتفاع کل ستون 19 متر است. ترکیب ستون‌های ایوان شمالی درست مانند ستون‌های دروازه ملل هستند. یعنی زیرستون آنها به شکل زنگوله‌ای شیاردار است؛ ساقه آن‌ها استوانه قاشقی‌دار به طول 66/9 متر)؛ و گل ستون نیز به شکل تزئین شده با برگ‌های طوماری و پیچکی نخل. سرستون‌ها نیز گاو دو سر هستند. ستون‌های ایوان شرقی مانند ستون‌های ایوان غربی هستند، با این تفاوت که سرستون به شکل شیر دو سر می‌باشند. در تالار مرکزی آپادانا به ستون‌هایی مشابه آنچه در ایوان شمالی ساخته شده برمی‌خوریم. تنها تفاوت آنها در شکل زیرستون‌هاست: زیرستون‌ها در این تالار به جای شکل زنگوله‌ای، از دو قطعه سنگ مکعبی شکل ساخته شده‌اند؛ به احتمال زیاد این کار تحت تأثیر ستون‌های شیوه ایونی یونانی است، اما ظرافت این شیوه در این ستون‌ها چندان مشهود نیست.
تالار شورا (کاخ سه دروازه): ستون‌های این کاخ دارای زیرستون‌های زنگوله‌ای و مزین به گلبرگ هستند. تنه مرکب از قلمه شیاردار، گل و بوته و دو عضو گل دار دیگر است. بر بالای این ستون‌ها گاوی با دو سر انسان به پایین نگاه می‌کند.
تالار خزانه: ستون‌ها در این بنا از جنس چوب با پوششی از گل و گچ رنگین به رنگ‌های سفید و آبی و قرمز ساخته شده‌اند. باز همچون شیوه ایونی معماری یونان زیرستون‌ها همگی از سنگ چهار گوش و یا گرد هستند. با این تفاوت که در سبک ایونی بر روی زیرستون‌ها حجاری‌هایی با موضوعات اساطیر یونان وجود دارد که در زیرستون‌های ایرانی نیست.
تالار صد ستون:
زیرستون‌ها همه به شکل زنگوله‌ بوته دار هستند. قلمه ستون‌ها به شکل استوانه شیاردار بودند و در بالای آنها گل و بوته‌هایی به شکل درخت نخل وجود داشت. بر بالای آنها نیز سرستون گاو دو سر قرار داشت. بر اساس تحقیقات خانم و آقای تیلیا معلوم شده است که ارتفاع هر یک از ستون‌ها در این بنا 14 متر بوده است. درگاه شمالی به ایوان بزرگی باز می‌شد که دارای ستون‌های مشابه تالار بودند. تفاوت آن در نوع سرستون‌ها بود. سر ستون‌های این بنا مانند سر ستون‌های کاخ سه دروازه به شکل گاو‌های با سر انسان بودند.
همان‌طور که پیشتر گفته شد، در کنار تخت جمشید و پیش از آغاز بنای آن، دو مجموعه کاخ‌های دیگر مربوط به دوره هخامنشی وجود دارند، که هر یک بنا بر وضعیت محیطی و شرایط زمانی و نوع کاربرد ساخته شده، و به همین دلیل تفاوت‌هایی زیادی با مجموعه تخت جمشید دارند. در اینجا معرفی آنها می‌پردازیم:
پاسارگاد
مجموعه کاخ‌های پاسارگاد اقامتگاه کوروش کبیر، در 48 کیلومتری شمال تخت جمشید واقع است. این مجموعه شامل دروازه اصلی، تالار بار عام و کاخ مسکونی است. دروازه اصلی تالار ستون‌داری بوده که دو ردیف چهارتایی از ستون‌های سنگی ساخته شده بوده است. کاخ‌ها و دروازه دارای تالار مستطیل شکلی بودند که با سقف‌های مسطح متکی بر ستون‌های سنگی پوشیده شده‌ بودند. ستون‌ها را از سنگ سفید و ساده و بدون شیار و ته ستون‌ها را به شکل مربع و از سنگ سیاه ساخته بودند. سرستون‌ها نیز از جنس سنگ سیاه به شکل نیم تنه گاو نر با سر انسان یا اسب پرداخته شده بودند.
ستون‌های کاخ نیز بدون شیار و از رنگ سفید بودند. پایه آنها بلند و به رنگ سیاه، با زینتی از نوار مدور شیاردار سفید رنگ بر روی آن. سرستون‌ها که نسبت به ساقه ستون پیچیده‌تر هستند، از سنگ سیاه و به شکل گاو نر، شیر یا اسب ساخته شده بودند. طول و عرض پایه ستون‌های کاخ اختصاصی کوروش 23/1 x 23/1 متر است. روی قطعه سنگ مذکور تکه سنگ دیگری شبیه مرمر به همان ابعاد نصب شده است. بر روی این مجموعه سنگ سفید دیگری به ارتفاع 23 سانتی‌متر قرار داده شده. اندازه پایه سفید مرمر پاسارگاد 88 سانتی‌متر است.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   18 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

مقاله عنصر ستون در معماری هخامنشی و یونان و مصر

اختصاصی از فی لوو مقاله عنصر ستون در معماری هخامنشی و یونان و مصر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود مقاله عنصر ستون در معماری هخامنشی و یونان و مصر 12 ص با فرمت WORD 

دانلود پاورپوینت کتابخانه اسکندریه مصر

اختصاصی از فی لوو دانلود پاورپوینت کتابخانه اسکندریه مصر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

پاورپوینت کتابخانه اسکندریه مصر در 38 اسلاید و قابل ویرایش