تحقیق در مورد هنر سفالگری در دوره سلجوقیان

اختصاصی از فی لوو تحقیق در مورد هنر سفالگری در دوره سلجوقیان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:33

فهرست مطالب

 مقدمه‌ای برسفال

تاریخچه‌ای از هنر ایران پیش از سلجوقی

تاریخچه‌ای از سلجوقیان

مراکز سفالسازی سلجوقی

 

هنر سفالگری

در دوره سلجوقیان

 مقدمه‌ای برسفال :

سفال یکی از خلاقیتهای ماندگار انسان از دورة نوسنگی تا دورة معاصر است. با طلوع دین اسلام، هنرهای مختلف به ویژه هنر سفالگری از اهمیت خاصی برخوردار گردید، و سفالگران با ابتکارات جدید، پیروی از شیوه‌های هنری گذشته و سنتهای محلی و الهام از آئین نو، صنعت سفالسازی را در بسیاری از مناطق این سرزمین پهناور به حداعلای شکوفایی رسانیدند.

تکامل هنر سفالگری اسلامی سالهای متمادی به طول انجامید، دراین رهگذر مراکز سفالسازی متعدد هریک با برخورداری از ویژگیهای خاص در اکثر شهرهای ایران پدید آمد. سفالینه های اسلامی متعلق به سده‌های سوم تا هفتم ه . ق غالباً در مراکزی چون کاشان، ری، سلطانیه، جرجان و نیشابور ساخته شد.

خلق الانسان من صلصال کالفخّار

خداوند انسان را از گل کوزه گری  آفرید

تاریخچه‌ای از هنر ایران پیش از سلجوقی

ذوق هنری و مایه های نخستین هنردوستی در سرزمین ایران از زمان هخامنشیان و پیش از آن وجود داشته است. حجاریهای غنی و با عظمت و پرشکوه که قبله گاه خاور باستان است و صنعتگران ماهر احساس زیبائی و نبوغ خود را در بسیاری از هنرها، خاصه ظروف فلزی و گلی نشان داده‌اند.

حجاریهای عظیم که در سینة کوهها، لحظه‌های طلائی در هنر معماری، پارچه‌های ظریف با نقوش رنگ آمیز، ظروف فلزی برای مجالس، از ویژگیهای هنر ساسانی است.

ظهور اسلام، ارزشهای تازه و حدودی نو بوجود آورد و نبوغ تزئینی ایرانی راه تازه‌ای برای ابراز یافت. گچ بریها و تذهیبهای رنگارنگ پدیدار گشتند، هر خطاطی باعث بوجود آمدن احترام آمیزترین کتابها شد. خط بدوی عرب به ظرافت گرائید و توسعه یافت و اولین پیشرفتهای هنر خط در شهر کوفه انجام گرفت و خط کوفی نامیده شد. در فلزکاری و نقش روی فلز که سابقة ایران به فلزکاری لرستان می‌رسد، در هر زمانی سبکی نو و حیرت انگیز به وجود آوردند و هنر سفالگری را به کمک نبوغ خود و تجاربی که از آزمون سبکهای دیگران کسب کردند رونق بخشیدند.

(نظری به هنر ایران. پوپ) ص 26 تا 29)

A.A. POP

تاریخچه‌ای از سلجوقیان

ایران در قرن 5 هجری درخشنده‌ترین عهد تاریخ خود را با سلجوقیان بست. اینان قبایل ترک چادرنشینی بودند که از جلگه‌های قرقیزستان آمده و با سرعت بسیار جذب فرهنگ و هنر ایران گردیده و بسیاری از عناصر آن را فرا گرفتند. (نظری به هنر ایران پوپ).

آنها نخست در خراسان حکومتی تشکیل دادند (430 هـ . ق) و اندکی بعد با گسترش قلمرو خود، نواحی مرکزی ایران را نیز به تصرف در آورد، اصفهان را به پایتختی برگزیدند و از آن زمان، در مقابل خلاقت فاطمیان مصر که نفوذشان تا بغداد ادامه داشت، به خلق اندیشه و تشکیلات منظمی در عالم اسلام پرداختند. (سفال ایرانی، لیلی رفیعی)

سه پادشاه این دوره، یعنی طغرل بیگ، آلپ ارسلان و ملکشاه سلجوقی دهقانی از طوس، خواجه نظام‌الملک طوسی، طراح بزرگ دولت سلجوقی یاری جستند و نه تنها در تاریخ ایران بلکه در تاریخ جهان اسلام و در سطح وسیعتری در تاریخ آسیا تأثیر بس گسترده‌ای نهادند.

این سلسله بر ایران، عراق، سوریه و آسیای صغیر با دولتهای وابسته به مدت 2 قرن حکمرانی نمودند. (نظری به هنر ایران، پوپ)

در قلمرو ایران زبان پارسی به عنوان زبان ملی و مظهر تمدن درخشان ایرانی، توسط سامانیان احیاء شده بود، به حیات و نفوذ خود ادامه داد. (سنال ایرانی، لیلی رفیعی)

دورة سلجوقی را می‌توان از درخشان ترین دوره‌های هنر اسلامی دانست. چهخ دراین عصر هنرهای مختلف مانند بافندگی فلزکاری، سالفسازی، گچبری و بالاتر از همه معماری به حد اعلای شکوفایی خود رسید.

سلجوقیان به تدریج علاقه مند به هنرهای مختلف گردیده، حمایت آنان، هنرمندان را قادر ساخت  که به توسعه هنر سفالسازی و فلزکاری با شیوه و سبک جدید بپردازند.

تاریخچه‌ای از سلجوقیان

عناصر عمده طرحهای تزئینی گچبرهای دوران سلجوقی، خطوط بی‌انتها و گردش اسلیمی و حروف کوفی، در زمینه ترکیبات نباتی است. این نوع زینتها گذشته از گچبری‌ها در مقبرة سلطان سنجر (سدة ششم هجری) در مرو با آجر نیز انجام شده است. در خردگرد خراسان یکی از زیباترین کتیبه‌های کوفی دوره سلجوقی که نام نظام‌الملک، وزیر اعظم سلطان آلپ ارسلان را دارد و به سالهای 455 تا 485 هجری قمری تعلق دارد در بقایای مدرسه‌ای پیدا شده است.

استعمال دو یا سه سطح مختلف تزئینی، از مختصات برجسته کاری دورة سلجوقی است.

طغرل پادشاه سلجوقی خط نویسی را نزدیکی از مسنوبین راوندی تحصیل کرد و سپس به نوشتن قرآن درسی جزو پرداخت که صد دینار مغری صرف هر جزو آن شد. چون طغرل خود دراین راه می‌کوشید، مردم را نیز تشویق به خط نویسی می‌کرد. بیشتر خط نویسان این عهد به نوشتن قرآن یا تزئین طاق‌ها و رواق‌های مکانهای مذهبی پرداخته یا بر روی سفال و کاشی عمل می‌کرده‌اند. (سیف الله کامبخش فرد، سفال و سفالگری در ایران از ابتدای نوسنگی تا دوران معاصر).

تاریخچة سلجوقی :

سلجوقیان ساختمانهای خود را با طرحهای برجسته و گچبری‌ها تزئین می‌کردند و دیوارهای اتاقها را با کاشیهای رنگین درخشان می‌پوشاندند.

در ایران رنگ آمیزی از ضروریات است. زیرا که بیشتر آن سرزمین، بیابان است و گلها و گیاهان در بهار دوران کوتاهی دارند و با فرارسیدن فصل گرما تنها زمین تشنه لب برجای می‌ماند. پس دیوارهای رنگین کاخها و محرابهای مسجدها می توانند جبران بیرنگی‌ها، طبیعت را بکنند و در هر فصلی یادگاری از بهار باشند.[1]

تاریخچه‌ای از سلجوقیان

مهمترین تحول در صنعت سفالسازی در عصر سلجوقی ابداع نوعی خمیر سفید شیشه برای ساخت ظروف سفالین است که تقریباً شبیه خاک چینی دورة سونگ (Sung) چین بوده که شهرت فراوانی در سفالسازی کشورهای خاور نزدیک داشته است.

ظروف ساخته شده از این ماده خمیر شیشه بسیار نازک بوده با پوشش لعاب قلیائی، رنگ شفافی به خود گرفته است.

ساخت ظروف یاد شده در شهرهای معروف چوی ری، کاشان جرجان و نیشابور متداول بوده است. (سفال ایرانی، محمد یوسف کیانی).

سفالسازات عهد سلجوقی و جانشین آنها خوارزمشاهیان ظروفی می‌ساختند که در زمرة بهترین و زیباترین کارهای این صنعت بشمار می‌آیند. بسیاری از طرحها و شیوه‌های دوره‌های قبل را هنرمندان این دوره تکمیل کردند. طرق جدید تزئین از قبیل طرح مشبک، لعاب جلادار، حکاکی و برش و قالبگیری در مراکز مختلف ساخت سفال به کار می‌رفت. ری یکی از مراکز مهم این صنعت است.

پاره سفالهایی از نیشابور به دست آمده است که بدنة سفید، نازک و سخت، بوم آماده و مناسبی را برای نوشته‌های کوفی و نسخ به طریق مشبک شده است. گاه این ظروف رنگ آبی تند یافته و برجسته کاریهایی در آنها شده است.

تصاویر مرغ و نوشته‌های ساده کوفی در صدراسلام نیز متداول بوده است. نقوش مسلط بر روی ظروف سفالین این دوره، تصاویر ما هم از مینیاتور بوده است. این نقوش، عموماً صحنه‌های مجلس پادشاهان را تصویر کرده است، گاهی هم مضنونهای مشخصی از وقایع مهم تاریخی، بزمها، زندگی عادی مردم و بویژه داستانهای شاهنامه فردوسی منعکس شده است. علاوه براین سفالگران مجالس شکار و سوارکاری را به نشانة دلیری نقش می‌کردند. سفالسازی دراین دوره به نهایت پیشرفت از نظر ساخت و طرح رسید که با حملة مغول اوایل قرن هفتم ه . ق نمونه‌هایی از آن از بین رفت.

مراکز سفالسازی سلجوقی

باید دانست که امروزه مورخین برای تقسیم بندی سفالهای ایران از روشهای فنی گوناگون استفاده نموده‌اند. یعنی آن را برحسب دوره تقسیم کرده‌اند.

دستة دیگر آن را برحسب مراکز فنی که احتمال می‌دهند در آنجا ساخته شده‌اند تقسیم نموده‌اند و دسته‌ای دیگر آن را برحسب نوع ساخت طبقه بندی کرده‌اند.

دراین مجال به قصد بررسی نقوش، که هریک گویای روش خاصی بنابه منطقه ساخت و یا پیدایش خود هستند و این مناطق به شیوة نقش اندازی سبب تقسیمات ما شده‌اند که شامل مناطقی چون :

- آذربایجان

- کردستان

- مازندران

- ری

- کاشان

- ساوه می باشند.

A Survey of Pershian Art 1

1. A PoP

نقوش و ظروف سفالهای آذربایجان

سفالهای آذربایجان از نظر منطقه پیدایش و شیوة طراحی به دو گروه مستقل تقسیم شده‌اند :

گروه اول :

به عقیدة آرتور آپهام پوپ، محل ساخت این نوع ظروف کاملاً مشخص نیست، عده‌ای می‌گویند که در زنجان ساخته شده است. به علت آنکه اولین نمونه از این نوع در آنجا به فروش رسیده و عده‌ای دیگر براین عقیده‌اند که اشیاء یا نشانهایی که در کوزه به عنوان گنج پنهان بوده، در آق کند ساخته شده که دهی است در آذربایجان، ما بین زنجان و میانه، که این نوع ظروف را بدانجا نسبت داده‌اند.

ظروف آق کند، به شیوة لکآبی مرسوم است، که طراحی‌ها با شجاعت خاص ابداع گردیده است و با اقتباس از شیوة ساسانیان به شیوه‌ای نوین با سبکی استادانه انجامیده است.

دراین شیوه هماهنگی والرها و تازگی و لطافت آنها به کلی طرح حالتی شاعرانه با کیفیتی مهیج می‌دهد که گاه بر اثر فزونی عقاید دچار ضعفهائی شده‌اند.

نقوش این شیوه فقط شامل پرنده و حیوانات در زمینه‌ای از نقوش اسلیمی، روش خاص خود است و ویژگی‌ آن در ابداع ترکیب دونقش زمینه و موضوع اصلی آن با درجة اهمیت مساوی هستند و هر با حرکتهای آزاد قلم، به طریقة بزرگنمایی کار شده است و از حیواناتی مثل خروس، خرگوش، مرغ، مرغابی و گوزن و گاهی روبروی هم و گاه به صورت بالا و پائین و گاه به صورت مجرد مطرح شده، که دراین حالت با نقش زمینه خود ترکیب گردیده است، که گاه به صورت تکیه گاهی برای ایستایی

سفال‌های آذربایجان

خرگوش و یا درختی برای بلبلی یا بر بال خروسی با پیچش زیبا نشسته است. نقوش حاشیه این ظروف کاملاً ساده به صورت هندسی ترسیم گشته است. رنگ مسلط براین شیوه دورنگ سبز حنایی و قرمز آجری است و گاهی از ترکیبات رنگ فیروزه‌ای، از آبی تا سبز فیروزه‌ای با نقوش سیاه طراحی شده است.

گروه دوم :

محل ساخت گروه دوم از سفالهای آذربایجان را به شیخ تپه اورمیه نسبت داده‌اند که عموماً دارای ظروفی به شکل  کاسه است که قسمت خارج آن ساده و بدون نقش و قسمت داخل دارای نقش است.

دراین ظروف اغلب از رنگ زرد روشن در زمینه قهوه‌ای برای رنگ آمیزی استفاده شده است.

تصاویر این شیوه نشانگر سبکی خاص است که شامل نقوشی عموماً انسانی و گاه حیوان است که نسبتاً از طراحی ناپخته‌ای برخوردار هستند.

در تصاویری که شامل نقوش انسانی است احتمالاً از داستانهای فردوسی اقتباس شده که به عنوان مثال ظرفی است با طرح انسانی نشسته، در حالی که دو حیوان با دو مار و بدن پرونده در دو طرف شانه وی قراردارند که گویا منظور سفالگرنشان دادن ضحاک باشد و در طرح دیگری سه انسان نشسته در سه قسمت ظرف که به ترتیب هریک جامی و خنجر و پرنده‌ای در دست دارند.

به اقتباس از نقوش فلزکاری ساسانیان دو انسان ایستاده در شاخ و برگی با حاشیه‌ای که از تکرار یک حرف در کنار هم تزئین یافته است. و از ظروفی که با نقش حیوانات تزئین شده، ظرفی است که حملة شیری را به بزکوهی نشان می‌دهد و یا دوحیوان به حال جنگ روبروی هم در زمینه‌ای کاملاً ساده نمایانده شده‌اند.

نقوش و ظروف سفالهای کردستان

منبع ظروف سفالین کردستان در گروس کردستان است که از پانزده ده در شمال شرقی بیجار تشکیل شده است و از مهمترین اینها، یازتکند است که در روی تپه‌ای قرار دارد. مبدأ اصلی این نوع ظروف در ری و کاشان بوده است ولی بعد در کردستان و آذربایجان با الهام گرفتن از این نقشها، با دیدی کاملاً نو و روحیه‌ای مستقل ایجاد نقشهائی قوی به عنوان یک شیوة نوین در سفالگری آغاز گردیده است.

طراحی این ظروف با نقش آفرینی به مثابه یک رقابت جدی در بوجود آوردن سبکی خاص با نقوشی رمزآمیز انجامید که بس حیرت انگیز و خلاصه ایرانی است.

در یازتکند، بهترین کوزه ها، که پر از سکه در باغها یافته شده اند و بدون تاریخ هستند و اغلب خیلی بزرگ و به شکل کوزه و کاسه با جنسی خشن که نشان دهندة خشک شدن در آفتاب هستند. این نوع ظروف را «گپری» نام نهاده‌اند که گفته می‌شود از قدیمی‌ترین شیوه‌ها در اولین دوره از این هنر در ایران بوده است.

درایران، مهرپرستان را گبر می‌نامیدند و انتساب به این نام به علت ویژگی نقوش این سفالهاست، که خاص زرتشتیان بوده، که بالطبع برای جاوید نگهداشتن آئین خود از این نام استفاده کرده‌اند. این نوع ظروف برای عامة مردن ساخته شده و با سفالهایی که برای دربار و امرا ساخته می‌شده اختلاف دارد.

اغلب ظروف این شیوه از دو رنگ سبز زیتونی یا کرم با ماده‌ای زجاجی شفاف ترکیب شده و به شکل خط و نقطه‌هائی که ترکیبی رنگ آمیزی گردیده است.

از نظر موضوع به دو دسته تقسیم می‌شود، که نقشی از شاخ و برگ اسلیمی به صورت نقش ثابت در زمینه و یا به صورت ترکیب در هر دو موضوع استفاده شده است.

دستة اول :

از شیوة گبری را می‌توان استفاده از خط کوفی ترکیب شده با شیوة اسلیمی خود که شاید بتوان به عنوان نقاشی خط مطرح نمود که به بستگی مشخص در ظروف گبری مطرح گردیده که گاه یکطرف با ترکیبی از این شاخ و برگ نقش اصلی ظرفی گشته است.

دستة دوم :

شامل حیوانات با تیپ مخصوص خود است که از حیواناتی به صورت بزکوهی، اسب، عقاب و غیر استفاده شده و نشانگر طراحی یک شخص و یا اینکه این طرح به عنوان نمونه قرار گرفته و دیگر طراحان نیز از آن استفاده نموده‌اند که حیواناتی را در حال کوبیدن سم با یک آهنگ سنگین روی ظروف نشان می‌دهد که انسان را به تفکر وامی‌دارد.

نقش عقاب با حالتی مغرورانه با سینه‌ای فراخ و بالهایی گشوده از نقوش دیگر این شیوه است.

از ترکیب شیوة گبری و اقتباس از نقوش ساسانی، تصویر انسان با بدن حیوان است و در تصویر دیگر نقش انسان در حال تسلیم که در یک دست اسلحه و در دیگر دستش ظرفی واژگون دارد.

عموم نقوش این شیوه به شکلی بزرگ طراحی شده که غالباً تمام سطح ظرف را می‌پوشانند و به طور ساده و اغلب از یک نقش مجرد استفاده شده که همگی نمایانگر تصوراتی ذهنی به شیوة رمزآمیز و غمگنانه بر روی ظروف نقش بسته‌اند.

نقوش و ظروف سفالهای مازندران

متأسفانه ظروف مازندران بوسیلة فروشندگان متفرقه جابجا گردیده و تاریخ محل ساخت این نوع ظروف را نمی‌توان به درستی معلوم کرد. ولی در مجموع از آنچه باقی مانده است محل پیدایش این ظروف را بیشتر در آمل و ساری نسبت می‌دهند که اکثراً با خاک رس ساخته شده و با پوششی از رنگ سفید لعاب خورده و نقاشی شده که معمولاً قسمت خارجی ظروف بدون پوشش و نقاشی است.

ویژگی ظروف مازندران در جنسیت و ظریف و حساس بودن آن است که کاملاً قابل تشخیص و تمیز با دیگر سفالهاست و لعابهای نازک و شفاف از جنس مرغوب بوده و گاه از شیوة لعاب پاشیدة چین استفاده شده است.

بعضی از ظروف با تأثیراتی از نقوش ساسانی و بعضی دیگر از ظروف قرن دهم میلادی به شیوة سمرقند اقتباس شده و همچنین از نقوش ماقبل تاریخ که در دورانی می‌رفت بدست فراموشی سپرده شود، بخصوص پرنده‌های خیالی با حالتی انتزاعی مورد استفاده قرار گرفته است.

جدا از تأثیرپذیری نقوش سفالهای آمل از دیگر شیوه‌ها، ما شاهد تحول در ترسیم نقوش سفال ایران در قرون 5 هجری هستیم که این شیوه بدعت گذار سبکی نو در هنر سفالگری ایران گردید.

برای نقوش از زنگ سبز و قرمز مسی و لعابی به رنگ زرد کمرنگ که حکم قاعده یافته و رنگ ویژه این سبک گردیده استفاده شده است و به شکل خط و نقطه‌هائی که ترکیبی از حکاکی و نقاشی هستند درآمد و به صورت ماهی، مرغابی، بز، طاووس و غیره ترسیم گردید، که اغلب خطوطی غیرمعمولی و پیچ در پیچ و در هم هستند که شیوة جدیدی است در طراحی نقوش و نشانگر روح آزاد هنرمندان این سبک از هرگونه رسم قراردادی. از این شیوه بشقابی است با تصویر مرغابی بر موجهای زیبا. از نقوش خاص سفال مازندران ترکیبی از پرونده با ماهی به اشکال گوناگون است.

در نقشی پرنده‌ای، یکی از بالها را بطرف بالا پیچانده و دیگر بال را با حرکتی به جهت پائین و نشان از پرنده‌ای قوی دارد و مجموعه‌ای از تخیلات هنرمند را عرضه می‌دارد.

نقوش زمینه‌ای این ظروف اغلب با تقسیمات نامساوی و خطوطی در هم و دایره‌ها و مربعائی که هیچگونه همگونی هندسی ندارند و پر از نقطه‌های متراکم و گاه پراکنده می‌باشند.

موضوع اصلی این شیوه اغلب از حیوانات و پرنده‌هائی دریایی هستند با ترکیبی از دریای خیالات هنرمندان دراین سبک که به سادگی می‌توان تأثیر طبیعتی که در آن زیسته‌اند را با خطوط موجی شکل آب نما، پرنده و حیواناتی که نشان از دریا دارند دید.

نقوش و ظروف سفالهای ری

ری یکی از بزرگترین و آبادترین شهرهای دورة سلجوقی است که در نزدیکی تهران قرار گرفته است. این شهر زیبا، با کاشیهای تزئینی آبی رنگ که مانند ظروف سفالین هستند ساخته شده است و از بزرگترین مراکز سفالگری درایران عهد سلجوقی است، که با حمایت امرای این عصر از هنرمندان صنعت و هنر این شهر به منتهی درجة عظمت خود رسید.

در صنعت سفالگری ری، یکی از ویژگیها، بکار بردن مادة مینائی در انواع مختلف محصول سفال خود است که برتمام مراکز صنعتی برتری یافته و ازاین ماده در ظروف و محرابها و مجسمه‌های حیوانات و انسانها بکار برده است.

شیوة تزئینی با مینا دراین دوره با دوره‌های قبل کاملاً متفاوت است. زیرا در دوره‌های قبل اشکال را با مینا می‌پوشاندند ولی در این دوره زمینه را با میناکار کرده و پس از حرارت دادن اشکال را بر روی آن نمایش داده و دوباره ظرف را با حرارت کمتری می‌پختند که به این طریق نقش مینائی بر روی ظروف ثابت می‌ماند.

بزرگترین تحول نقوش سفالها در تاریخ هنر ایران شیوة طراحی نقوش سفالهای ری است که به روشهای گوناگون کار شده و عمده ترین این روشها پیدایش نقش به طریقة مینیاتور ملهم از نقاشی‌های مصور کتب است، که با تذهیب به تزئینات سفال اضافه گردیده است و کارهای مافوق توانائی را عرضه داشته و شیوة ظریف کاری را رایج نموده است.

موضوع نقاشی یک کاسة بسیار زیبا از شاهنامة فردوسی گرفته شده است. دراین کاسه بهرام گور را بر پشت شتری می‌بینیم که به شکار پرداخته و آزاده، نوازندة خویش را که چنگ می‌نوازد بر ترکش سوار کرده است. آزاده او را بر آن می‌دارد که پای پسین آهویی را به گوش او بدورزد و بهرام بیدرنگ چنین می‌کند. آزاده از چیره دستی بهرام چندان شگفتی نشان نمی‌دهد و بهرام که خشمگین شده بود او را با تکان از پشت شتر به زمین می‌اندازد.[2]

شیوة مینیاتوری :

دراین سبک شاهد نقش‌ها و شیوه‌های گوناگونی هستیم که به ترتیب موضوع‌های آن، می‌توان آن را دسته بندی کرد :

دستة اول :

شامل طراحی با حرکات تند قلم که نمایشگر تصاویری از حیوان و انسان در وسط ظرف به صورت مجرد بر زمینه‌ای از نقوش اسلیمی که گاه ریز و گاه درست به سبک ری و نقطه‌هائی سیاه و یا سفید به صورت لکه‌هائی تکراری بر روی بدن حیوان به طور منظم و در لباس انسان به طور نامنظم دیده می‌شود.

دراین موضوع اغلب حیوانات و پرنده‌هائی با بال گشورده و انسانها در حال نوازندگی، سوارکاری و غیره به صورت واقعی و شبیه سازی نقاشی شده‌اند که در تصویری نوازندة عود را با ترکیب نقش زمینه حالتی شاعرانه و زیبا بوجود آورده است.

دراین شیوه شاهد اقتباس از نقوش هارپی[3] سوزن با بدن مرغ واسفنکس[4] سر زن با بدن شیراز شیوة هنر باستان هستیم. (A.A.pop-A Survey of pershian Art)

ظروف متعددی از این موضوع ساخته شده‌اند که به عنوان مثال تصویری از مرغ آدمی که با حرکاتند قلم و لکه‌های سیاه در بدن و صورت و تاج خود دارد که آن را مرغ طوبی نامیده‌اند که مرغی است بهشتی و به طرز تفکر بعداز اسلام مربوط می‌گردد. و از همین شیوه نقشی از سرزن با بدن شیر نشانگر این اقتباس است.  یکی دیگر از تصاویر عالی ظروف ری، تصویر اسب بالدار است که آن را مقتبس از پگاسوس[5] از اساطیر یونان دانسته‌اند. که با طراحی ری در زمینه تزئینات اسلیمی نقش شده است.

بطور کلی این نوع طراحی با نقوش نقطه‌ای سفید یا سیاه بر کل طرح ایجاد فضائی کاملاً ماهرانه و یک روش جدی برخورداری نموده که معمولاً در یک زمینة قهوه‌ای تیره با لعابی شفاف نقاشی شده و در اوایل قرن ششم هجری، ابداع گردیده و به نوع تکرنگ معروف می‌باشد.

دستة دوم :

از شیوة مینیاتوری که از اساسی‌ترین شیوه‌های طراحی است، استفاده از موضوعهای داستانی می‌باشد که از اشکال توضیحی که دارای تصاویر آدمی است استفاده شده و با اطلاع از این که دراین دوره فنون کتاب نویسی رونق یافته و تأثیر نقاشان و خطاطان و تذهیب کاران بر دیگر هنرها، بخصوص سفال مشاهده می‌شود.

در دوره‌های قبل از سلجوقی سفالگران عمدتاً در نقوش فلزکاری، نساجی در نوع جدید از هنرهای سفالگری ری، نقاشی اهمیت بخصوص داشته و این امتیاز از موازین بین آثار با کتب خطی محدودی  که منسوب به اواخر قرن ششم هجری ایران است، آشکار می‌گردد و قدر  مسلم فن نقاشی کتب خطی مکتب سلجوقی، در تزئین این نوع سفالها تأثیر بسزائی داشته است.

سفال کاشان :

کاشان یکی از اولین مراکز سکونت بشری در ناحیه مرکزی ایران است. شهر کاشان در ادوار مختلف اسلامی مخصوصاً در عهد سلجوقیان و صفویان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و از مراکز هنر اسلامی و کانون هنر ایران شمرده می‌شده است. خاندان هنرمندی چون ای طاهر و ابوزید و دیگر هنرمندان عصر سلجوقی و ایخانی ظروف سفالین و کاشی مخصوصاً نوع زرین فام، شاهکارهای متعدد از خود بجای گذاشته‌اند.[6]

نقوش کاشی‌هائی که برای تزئین مساجد به کار می‌رفته، تنها نقشهای انتزاعی بوده و هریک از اشکال ستاره، طرح خاصی داشته است اما همه به یک شیوه طراحی شده است.

تنوعی که در طرحها دیده می‌شود، اغلب مایة حیرت است و زیبائی و متانتی که دراین نقشهاست نتیجة احساس و دقت هنرمندان می‌باشد. روی این کاشی‌ها تزئینات مختلفی از قبیل انسان و حیوان و شاخ وبرگ دیده می‌شود و تأثیر هنر نقاشی و کتاب نویسی در تمام آنها نمایان است.[7]

ظروف کاشان

در ظروف کاشان، برخلاف ری، رنگ آبی کمتر به لعاب اضافه می‌شده است. گرچه رنگ آبی و سبز گاهی به قصد محدود کردن یا قلمگیری نقش مورد استفاده قرار می‌گرفته، ولی گاهی نیز روی قسمتهای بخصوصی از تزئین دیده شده است. قطعاتی از ظروف سفالین کاشان به دست آمده که دارای تاریخ ساخت بین 600 و 616 ه . ق است. خمیر ظروف کاشان بسیار نازک و روی هم رفته سفالینة کاشان از جالبترین ظروفی است که درایران ساخته شده است.[8]

نقوش و ظروف سفالهای ساوه

ساوه بر سر راه کاروان رو مغرب به مشرق قرار گرفته و در جنوب غربی شهر ری واقع است. روشهای سفالگری این شهر چندان با روشهای ری و کاشان فرقی ندارد و از مجموع شیوة این دو شهر برای سفالگری استفاده نموده‌اند. بخصوص استفاده از سفال مینائی با رنگهای آبی و فیروزه‌ای با والرهای متفاوت و رنگ نارنجی و سبز خاکستری.

سبک طراحی و موضوعات ساوه را شاید میانگینی از کار ری و کاشان دانست با این تفاوت که در شیوه‌ ساوه، خطوط کاملاً محیطی ترسیم شده که به راحتی قابل تمیز از دیگر روشهاست.

اغلب از تصاویر توضیحی استفاده شده و بعضی از نقوش به صورتی ویژه گشته و در بقیه ظروف استفاده گردیده است که بارزترین این طرحها، نقوش موج آب در حوضهایی با ماهی است که به شکلی خاص شبیه بته جقه نقش بسته و همچنین از نقوش اسلیمی در لباسها و در تزئین آسمان و درختها نیز استفاده شده و نقوش سفالهای این شهر را به گونه‌ای خاص جلوه داده است.[9]

ظرفی درساوه ساخته شده است که تاریخ محرم 583 ه. ق را دارد و یکی از بهترین نمونه‌های ظروف سفالین ساوه است. کارگاههای سفالگری ساوه درقرن ششم و هفتم ه. ق یکی از مراکز مهم سفالگری بوده است.[10]

فلسفة وجودی و مفهومی نقوش بر روی ظروف پیش از سلجوقی درباب فلسفة وجودی نقوش جانوری و علاقه در بکارگیری فرم و اشکال زیبای حیوانات آن هم به صورت عاشقانه، گسترده و ماهرانه در تمامی هنر ایران باستان، تعابیری وجود دارد.

جانوران منقوش برسطح سینی‌ها و بشقابهای نقره‌ای  گاهی اوقات به هیئتی و همی و افسانه‌‌ای در می‌آمدند، از جمله جانوری که سر و گردن سگ داشت و بدن و پای پرنده و وجودش متضمن و دلالتی بر یکی از خصایص پادشاه بود.[11]

هنر زینتکاری ظروف فلزی از شکار شاهی مایه میگیرد، خواه پادشاه را در حال تعقیب شیر نشان دهد یا خرس وحشی یا گورخر یا غزال، در هر مورد می‌کوشد تا دلاوری و سوارکاری و مهارت بی‌مانند وی را در تیراندازی به وصف در آورد.

موضوعات دینوی دیگری مانند مجالس ضیافت ندرتاً به وصف آمده است. اگر چه هیکل جانورانی که در حالتی رسمی نشان داده شده‌اند و احتمالاً معرف مظاهر مختلف پادشاه می‌بوده‌اند به طور مکرر دیده شده‌اند.[12]

نقوش برخی از این حیوانات در دورة ساسانی روشن نیست، هر حیوان ممکن است مظهر یک ایزد نیکوکار باشد و یا با نشانهای خانوادگی اجتماعی ساسانی مرتبط باشد. هنرمندان در نقش اغلب حیوانات صفت درنده خویی را بارز ساخته‌اند، گویی می‌خواسته‌اند آنها را مبین نیروهای ماوراءالطبیعه سازند.[13]

عمده ترین نقوش سفالهای دورة سلجوقی

به طور کلی نقوش سفالهای این دوره شامل نقوش انسانی، پرندگان و حیوانات اسلیمی (گل و گیاه) خط نوشته می‌شود، که در هر منقطه با شیوه خاص خود از این نقوش استفاده شده است.

نقوش انسانی :

سفالینه ایرانی در آغاز بدون نقش و ساده ساخته می‌شد، ولی در طول زمان غروق و علاقه منجر به ترسیم نقوش و طرحهای گوناگون بر روی سفالیه گردید. این نقوش ذوق، تفکر و هنر سفالگران است که در طول زمان معمولاً با الهام از طبیعت، روی گل شکل گرفته است. در بین طرح و نقوش سفالیه اولیه تا عصر حاضر نقوش انسانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بشر اولیه طبیعت گر است. طبیعت است که آذوقه او را فراهم می‌کند، سرپناه او را می سازد، به او پوشاک می‌دهد. ارتباط با عوامل گوناگون سفالگر اولیه با تجربه‌ای که از نقاشی در پناهگاهها کسب کرده بود، این بار بر روی دیگر دست ساخته‌ای، یعنی سفال نقش آفرینی می‌کند.

نقوش انسانی در دورة اسلامی تقریباً در انواع سفالینه یاد شده، دیده می‌شود مانند: ظروف سفالین یکرنگ، زرین فام، مینایی، رنگارنگ و نقش کنده. نقوش انسانی زمانی با سر حیوان و بدن انسان نیز دیده می‌شود که نشان از باورهای مذهبی دارد. به نظر می‌رسد هدف از ترسیم این نقوش ترجمانی از افکار، آداب، رسوم و فرهنگ عامه باشد که هنرمند با اندیشه‌ها و باورها و افسانه‌های زندگی خود و همنوع خود را به تصویر می‌کشد.

خط و ادبیات در دورة قرون وسطی اسلامی سلجوقیان و خوارزمشاهیان که بر مبنای ادبیات زمان خود رونق می‌گیرد به هنرمند سفالگر الهام می‌بخشد که از داستانهای ادبی، اسطوره‌ای بهره بگیرد. مضامین ادبی را با نقوش انسانی و انواع خطوط به زیباترین وجه به تصویر در آورد. داستانهایی از شاعرانی چون فردوسی، خیام، حافظ، مولانا، بابا افضل کاشانی، ظهیر فاریابی و دیگر ادیبان ادوار اسلامی، تفکر سفالگر را به آفرینش نقوش انسانی با بهره گیری از داستانهای ادبی (ادبیات) سوق می دهد. در سدة چهارم و پنجم هجری داستانهای فردوسی را بر روی سفالینه به تصویر کشیده شده. نقش سوارکاران، ضحاک مار به دوش روی سفالنیه‌ها دیده می‌شود. داستانهایی نظیر بهرام و آزاده، خسرو و شیرین، لیلی و مجنون را به هنگام شکار و رقض نشان، مسائل نجومی و صور فلکی داده می شود.

ذکر این نکته ضروری است که نقوش انسانی در ظروف سفالینی دورة اسلامی هماهنگی زیبایی با تصاویر مربوطه مانند: طبیعت، حیوانات، پرندگان، آبزیان دارد.[14]

انسان به عنوان بهترین سمبل از هستی برای طراحان از ویژه ترین نقوشی است که برای تحسم بخشیدن به تصورات خود از آن یاری جسته و گاه به صورت مجدد و زندگی فردی وی و گاه به صورت جمعی، لحظه هایی از زیستن با دیگران را ترسیم نموده که دراین دوران طراحان با تکیه به قدرت و ابتکار خود نقطة عطفی در تاریح هنر ایران به وجود آورد.

2ـ نقوش پرندگان و حیوانات

این نقوش از ابتدائی ترین نقوشی هستند که انسان بدان تجسم بخشیده و عمری به درازای عمر انسان دارد و زبان انسان در غیاب کلام بوده و اختلاف این نوع نقشها در دورانهای مختلف نشانگر توجه انسان بدانهاست که گاه عینی و واقعگرا و گاه ذهنی به صورت افسانه آن را مجسم نموده‌اند. گرایش شدید به کشیدن حیوانات و پرندگان دراین دوره به احتمال زیاد تأثیر کتابهائی است که دراین زمان راجع به حیوانات و صفات آنها مانند عجایب المخلوقات و منافع الحیوان کار شده که در مناطق مختلف ایران این دوره عمده‌ترین نقش گشته که با قدرت ابداع دائم به روش خاصی در هر منطقه انجامیده و بدین سبب اینان را صاحب سبکهای مختلف از نظر تصویرگری بر روی سفالها نموده است.[15]

[1] - تاریخ هنراسلامی – تألیف پرایس، کریستین، ترجمة رجب نیا، مسعود، انتشارات امیرکبیر 1355 – ص 61.

[2] - تاریخ هنراسلامی – پرایس، کریستین، ترجمة رجب نیا، مسعود انتشارات امیرکبیر ـ تهران 1355 ـ ص 64

[3] - هارپی - Harpy

[4] - اسفنکس Sphinex

[5] -

[6] -

[7] - پایان نامة خانم شهلا دانشمند، بررسی نقوش دورة سلجوقی، استادراهنما مرتضی ممیز سال تحصیلی 67 و 1366 ـ دانشگاته تهران ـ ص 95.

[8] - رفیعی، لیلی، س 104 ـ سفال ایران از دوران پیش از تاریخ تا عصر حاضر، انتشارات یساولی.

[9] - محمدحسن، زکی. تاریخ صنایع ایران بعداز اسلام، ترجمة محمدعلی خلیلی، تهران.

[10] - پایان نامة خانم شهلا دانشمند – بررسی نقوش دورة سلجوقی ـ استادراهنما : مرتضی ممیز سال تحصیلی 67 و 1366 ـ رشته گروه هنرهای تجسمی ـ دانشگاه تهران.

[11] - تاریخ هنر جنسن ـ ص 64

[12] - پایان نامه ـ خانم گلناز زمانی ـ بررسی مقایسه‌ای نقوش حیوانی در دوره‌های هنری هخامنیشیان و ساسانیان.

[13] - هنر ایران.

[14] - پیشینه ـ سفال و سفالگری در ایران – محهور یوسف کیانی.

[15] - دانشمند، شهلا – پایان نامة کارشناسی ـ استادراهنما ـ مرتضی ممیز ـ سال تحصیلی 67ـ1366. بررسی نقوش دوره سلجوقی  ص 97.

دانلود کامل پایان نامه سفالگری

اختصاصی از فی لوو دانلود کامل پایان نامه سفالگری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 فصل اول

 مقدمه

 ماده ی سفالگری گل است.گل دردستها جان می گیردو به شکلهای مختلف در می آید.

مثل کوزه وظروفی که نقشهای برجسته دارند.

سفالگری به عنوان یکی از بر جسته ترین مظاهر هنر اسلامی دارای نقوش متنوعی بوده که همواره با اعتقادات دینی وتصورات هنرمند از هستی عجین بوده است.

فن وهنر سفالگری ایران به علت جنبه های گوناگون اقتصادی ،فرهنگی و تا حدودی مذهبی از گذشته ی بسیار دور مورد توجه قرار گرفته ودر هر دوره با وضعیت سیاسی منطقه و کشورتحول وتوسعه یافته است.نمونه های سفالینه که از محوطه های باستانی ایران کشف شده وارتباط این هنر را با فرهنگ،اقتصادومذهب از یک طرف و ذوق وسلیقه ی شخصی و قومی سفالگران از طرف دیگر نشان می دهد.

در هزاره ی پنجم(ق.م)اختراع چرخ سفالگری تحولی چشمگیر دراین هنر وتأثیربسیاری در زمینه ی اقتصادی به وجودآورد.یکی ازمهمترین ابعادفن وهنرسفالگری درآن زمان را می توان بعد و جنبه ی فرهنگی واجتماعی آن دانست،چه آشنایی ما از ارتباط موجود بین اقوام با یکدیگر در آن روزگاران بیشتر از دست ساخته های هنری مانند سفالگری امکان پذیر است.

سهم سفالگران مسلمان به جهان سفالگری از ارزش بسیار بالایی برخوردار است.این سفالگران اولین کسانی بودند که تکنیک ودانش توسعه ی سرامیک های لعاب دار تزئینی را به اروپا الهام بخشیدند.

سفالگران دوران اسلامی با تمامی روش های ساخت دستی،چرخ کاری وقالبگیری آشنا بودند و تلاش همیشگی آنها در دستیابی به روش های جدید ساخت و لعاب های تازه در آثار به جا مانده به خوبی هویداست.

بخشی از سفالینه های این دوران تنها با یک روش ساخت و لعاب تک رنگ وبخشی دیگر از ترکیب چند روش ولعاب های گوناگون تهیه شده اند.سفالینه های بدون لعاب یا خام پخت در دوران ابتدایی تحول سفالگری،از طرح ها و نقوش تزئینی نفیس سفال های لعابدار بر خوردار بودند.جام،پیاله،ابریق،کوزه و…از جمله این آثار هستند که با روش های قالبی،نقش افزوده واستفاده از مهر تهیه شده و با طرح های گیاهی ،خط نگاری،جانوری وهندسی تزئین یافته اند.سفالگران اسلامی با روش نقاشی زیر لعاب نیز به خوبی آشنا بودند.در این روش،لعاب شفافی که بر روی شیء زده می شد،سبب جلا یافتن ومحافظت رنگ های زیرین می گردید.برای این منظور ابتدا زمینه طرح را با لعاب سفید اکسید روی، پوشانده و سپس با رنگ های مختلف به تزئین نقوش اقدام می نمودند و سر انجام با زدن لعاب شفاف کار را به اتمام می رساندند.

بررسی سفالینه های نیشابور بیانگر هنر به جای مانده در این سفالینه ها در ادامه ی روند هنر فلز کاری دوره ی ساسانی با الهام گیری از دین مقدس اسلام است.

بررسی سفالینه ها مهارت در ساخت،تزئینات به کار رفته در ظروف،نوشته های ادوار مختلف وسیر تحول خط را از آغاز دوران اسلامی ممکن می سازد.امید است این تحقیق گامی هماهنگ و هم طریق در احیای نقوش اصیل سفالینه ها باشد.

در انتها از زحمات استاد ارجمند جناب آقای مهندس احمد زاده که در این تحقیق مرا یاری نمودند تشکر و سپاسگزاری می نمایم.

 چکیده:

در قرون اولیه اسلام شیوه ی سفالگری کم و بیش همانند دوره ی قبل از اسلام ادامه پیدا کرد بخصوص گروهی از سفالینه های بی لعاب قرون اولیه اسلام شباهتی چشمگیر به ظروف سفالین قبل از اسلام و مخصوصا اواخر دوره ساسانی دارند.

از قرن سوم هجری در هنر سفالگری دگرگونی و تحولی شگرف پدید آمد و هنر سفالگری از نظر لعاب دهی و تزیین نقوش به مرحله بسیار یشرفته ای رسید.موضوع نقوش این ظروف بسیار قابل توجه بوده و این مطلب را روشن می نماید که اگر چه از بعضی جهات کوزه گران نیشابور احتمالا از چینی ها اقتباس کرده اند ولی بطور کلی هنر آنان دنباله رو هنر ساسانی است.

مهمترین تکنیک های تزیین ظروف در نیشابور:

• سفال با پوشش گلی
• سفالینه با تزیین زرین فام
• سفالینه با لعاب پاشیده
• سفالینه با نقش کنده
• سفالینه با لعاب یکرنگ
• سفالینه با نقوش رنگارنگ

سفال با نقش کنده به چند دسته تقسیم می شود که عبارتند از:

• سفال کنده با نقش هندسی
• سفال کنده با نقش گیاهی
• سفال کنده با نقش حیوان
• سفال کنده نوشته دار
• سفال کنده با نقش انسان

 از نمونه های برجسته این نوع سفالینه جامی در تهران (موزه باستانشناسی) و جامی با پیکر ایستاده      می باشد. پیکره ها در مقابل پس زمینه ای ایستاده اند که با تصاویر حیوانات، گل ها، نخل ها، و کتیبه ها پوشیده شده است. تعدادی از سفالینه ها ی محلی نیشابور نیز وجود دارد که از مشخصه های آن، پرندگان بزرگ کاکل سبز با رنگ سیاه و اخرایی و حاشیه هایی از سفید و سبز است.

سفالینه های یافت شده متعلق به قرون سوم و چهارم هجری قمری با نقوش سیاه ،قرمز وارغوانی بر روی متن سفید عاجی رنگ است.

سفال های گل سرخ رنگ به شکل کاسه ،بشقاب با تصاویر انسان،حیوان،پرنده وگلهای تزئینی و نقش مرغ با نوشته های تزئینی کوفی می باشد.کتیبه های سفالین را کلمات قصار، احادیث،گفته های بزرگان،ضرب المثل هاو… در بر می گیرد که به ویژه در جدار داخلی و سپس بر کف و یا بر روی آن جای گرفته است.

نقوش سفال در ادوار اسلامی از چند منظر مورد بررسی قرار می گیرد:

بررسی نقوش انسانی با توجه به جهان بینی عرفانی

بررسی نقوش انسانی مرتبط با مراسم ماه محرم

بررسی نقوش انسانی و ارتباط آن با ادبیات

بررسی نقوش انسانی و ارتباط آن با مفاهیم نجومی

 این بود مختصری درباره هنر ارزنده و شاخص سفالگری نیشابور

و ظروفی که تا به امروز زینت بخش موزه های ایران و جهان می باشند.

دانلود مقاله کاشی کاری و سفالگری

اختصاصی از فی لوو دانلود مقاله کاشی کاری و سفالگری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دوره های سلجوقی و ایلخانی به عنوان اولین مظاهر شگرف کاشی کاری اسلامی به حساب می آیند که در این برهه های تاریخی تحت حاکمیت این دو سلسله در تکنیک های گوناگون صنعت سفالگری انجام گرفت . نکته جالب اینکه شمار زیادی از کاشی هایی که اکثرا دارای تاریخ و امضا صنعتگران خود بوده از این دوران باقی مانده اند. افزون بر آن حمایت های وسیع مذهبی که توسط حاکمان و شخصیت های برجسته مذهبی هر دو سلسله صورت گرفته باعث ساختن بناهای متعددی به عنوان مقبره گردید که مهم ترین این مقبره ها با کاشی های زرین فام تزئین می شدند.

دوران تاریخی مورد بحث با سلطنت سلجوقیان بزرگ که تبار ترکی داشته شروع می شود این سلسله بین سالهای 1194-1038/591-430 در عراق و ایران حکومت کردند. اگرچه انشعاباتی جداگانه از آنان در سوریه و کرمان نیز گسترش یافتند اما آنچه که بیشتر باعث شگفتی می شود این است که شروع موج فعالیت هنری آنان تنها در روزهای آخر استقرار حکومت شان رخ داد. و به این ترتیب این دوران رونق و شکوفایی هنری پس از اضمحلال امپراطوری سلجوقی به خوبی ادامه پیدا کرد و به قلمروهای کوچکتری تقسیم گردید . البته دودمان سلاجقه تنها در آناتولی تداوم یافت. خلفای عباسی که در حال نابودی  و زوال بودند در بغداد بار دیگر ظاهر شدند. اما دیری نپایید که نه تنها آنان بلکه تمامی دنیای اسلام به دلیل حملات پی در پی مغولان که در سال 1258/657 منجر به تصرف مسند امپراطوری اسلام در بغداد گردید به سوی یک سردرگمی سیاسی و آشفتگی تاریخی سوق داده شدند. زمانی که سلسله ایلخانان مغول حاکمیت یافتند آثار هنرمندان در مقایسه با دوره سلجوقیان بیشتر و گسترده تر مورد حمایت هنری قرار گرفتند . بناهای جدیدی در ایران ساخته شد و در نتیجه این ساخت و سازها تولید کاشی رو به افزایش گذاشت.

شهر کاشان مهم ترین مرکز سفالگری و کاشی کاری نفیس در بخش مرکزی ایران به شمار می رفت و کلمه کاشی نام خود را از این شهر گرفته است اگر چه بدون تردید فعالیت های سفالگری دیگری در سده های میانی ایران نیز وجود دارد اما مدارکی از موقعیت ممتاز کاشان بین سده های دوازدهم / ششم و چهاردهم/ هشتم وجود دارد. همچنین امضاهای تعداد زیادی از سفالگران معروف و شناخته شده نیز بر این نکته صحه می گذارد که مشهورترین آنان امضا خاندان ابوطاهر بوده که نام های خود را بر روی کاشی ها و ظرف ها امضا می کردند. بعضی از آنان نسبت خود یعنی کاشان را نیز اضافه می کردند و در کنار امضاشان با صراحت آنرا می نوشتند . به عنوان مثال در یک نمونه کاشی که در موزه بریتانیا موجود بوده و تاریخ آن 1339/739 است. در آن زمان این خاندان در کاشان اقامت داشتند.

یاقوت جغرافی دان و نویسنده سده سیزدهم / هفتم به صادرات محصولات سفالی کاشان اشاره می کند. اگرچه منطقه کاشان به طور منظم حفاری نشده اما انواعی از ضایعات و بقایای کوره هایی که در این منطقه ساخته شده به دست آمده اند. قطعات فراوانی متعلق به این دوره موجود بوده که دارای تاریخ اند و اولین نمونه شناخته شده یک پارچ کوچک موجود در موزه بریتانیا بوده که تاریخ آن 1180-1179/576-575 است تاریخ کاشی های باقی مانده نشان می دهد که تولید کاشی درکاشان پس از 1200/597 تا دهه 1330/731 تقریبا بی وقفه ادامه یافت.

شامل 17 صفحه فایل word

گزارش کامل کارآموزی رشته معماری کارگاه سفالگری

اختصاصی از فی لوو گزارش کامل کارآموزی رشته معماری کارگاه سفالگری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود گزارش کامل  کارآموزی  رشته معماری کارگاه  سفالگری بافرمت ورد وقابل ویرایش تعدادصفحات46

گزارش کارآموزی آماده,دانلود کارآموزی,گزارش کارورزی,گزارش کارآموزی


این گزارش  کارآموزی بسیاردقیق وکامل طراحی شده وقابل ارائه جهت واحد درسی کارآموزی

فن و هنر سفالگری سفال قرون 3 و 4 هجری قرن 3 هجری شروع و تلاشهای فرهنگی و اقتصادی در حیات جامعه است پس از دو قرن ساده زیستی و حذف تجمل گرایی و همگانی شدن امکانات جامعه ،زمینه های رشد  وتوسعه اندیشه های انسانی فراهم شده است به طوری که شکوفایی این فعالیت ها را در قرن 4 هجری می توان دید .  دانشمندان معلمان بویژه ایرانیان در این قرن حاصل تفکرات فلسفی یونیان را در قالب تجربیات علمی و عملی در زمینه شناخت علوم و فنون به جهان عرضه کردند وبا ترجمه کتابهای یونانی و سانسکریت و تدوین کتب عربی وفارسی زمینه پیشرفت و تسریع اندیشه های آن دوره را به سوی شکوفایی فراهم نموده ، -0 آثار سفالی بیش از هر اثر باقیمانده ای منعکس کننده این تحولات است زیرا سیر تطور و تکامل اندیشه ها از روی نوع تزئینات نوشته های کوفی روی سفالها و تجربیات انجام شده د رزمینه عقیه لعاب های مختلف و کشف لعابهای جدید ورنگهای مختلف می توان دید در پایان قرن 4 موفقیتهای ارزنده ای در زمینه شناخت اکسید فلزات و فرمول ترکیبات آنها برای رنگ لعاب مورد نظر حاصل شده بود سفالگران باتکیه براین دانش و تجربه و ممارست در پخت سفال و کنترل حرارت و تغییر در شکل کوره ها توانستند تحولی عظیم و چشمگیر در خلق ظروف سفالی با تزئینات بسیار چشم نواز وارزشمند به وجود آورند . 0-0 در طبقه بندی سفالهای دروه اسلامی سفالی قرن 3و 4 را بنام سفالهای سامانی شناسایی کرده وویژگیهای فن و زیرین موسوم به لعاب گلی را به این دوره نسبت داده اند . این گروه ازسفالها بیشتر در شمال شرق ایران در مراکزی مانند نیشابور ، سمرقند و جرجان معمول بوده است فنون تزئین متداول در این دوره چنین است .  الف – لعاب گلی : در این نوع تزئین ظروف ساخته شده از گل را که معمولا دارای خمیر نخودی یا قرمز بوده است پس از خشک شدن در دو غابی از گل نخود رنگ فرو می بردند . طوری که داخل و خارج آن بطور یکنواخت با این دوغاب پوشانده می شد و پس از خشک شدن ظروف را به نقوش مورد نظر می آراستند این نقوش معمولا ساده بود و شامل یک جمله یا کلمه کوفی می‌شد که در کف داخلی یا برحاشیه لبه داخلی ظروف نوشته می شده سپس ظروف را با لعاب شیشه ای پوشاندند و به کوره می بردند . معمولا برای ظروف ساده یک رنگ از ترکیب لعاب گلی که سیلیس هم به آن اضافه می‌شده استفاده می کردند که این کار در یک مرحله انجام می شده در نهایت ظروف به رنگ شیری براق در می آمد . ظروف مزین به لعاب گلی معمولا درچهار گروه مطالعه می شود .  سفالینه با پوشش گلی و نقوش سیاه روی زمینه سفید : ( یکانی و کریمی ، 1364 ، ص 16) این دسته از ظروف که مهمترین مرکز ساخت آنرا می توان نیشابور دانست ، با پوشش گلی پوشانده شده و سپس با نقوش سیاه رنگ یا قهوه ای تیره و لعاب شفاف مبدلی تزئین شده است ( شکل 3-9) زمینه این ظروف کاملا شیری رنگ یا سفید است که در گوشه ای از لبه داخلی یا کف آن با کلمه یا جمله ای کوتاه تزئین شده است در اوایل قرن 4 تزئینات دیگری شامل نقطه چین های مرتب نقش پرندگان گلهای مسبک به نوشته کوفی تزئین اضافه می شود از ویژگیهای کلی تزئینات این نوع ظروف عدم تراکم نقش وایجاد فضای خالی در زمینه است ( تصویر 3-9 تا 3-6 ) –0- در ظروف بزرگتر که لازم بود نوشته کوفی طولانی باشد جملاتی نظیر دعای خیر ، روایات ، ضرب المثل ،احادیث منسوب به حضرت محمد ص ) ، حضرت علی (ع) و کلام بزرگان اهل ادب برای تزئین بکار می رفته است ( تصویر 7-9 و 8-9) در داخل بعضی کاسه ها یا لنگهای بزرگ نقش آفتابه دیده می شود که بطرز بسیار زیبایی با نقش و نگار که تقلیدی از قلمزینهای آثار فلزی است همراه شده است . در کاوشهای علمی مشترک موزه مترو پوییتن ومرکز باستان شناسی ایران که گزارش آن در سال 1347 منتشر شده است در شهر قدیم نیشابور نمونه های منحصر به فرد با نوشته های کوفی بدست آمده که بنام ظروف کتیبه ای معروف است ظروف کتیبه دار مکشوفه از نیشابور را پژوهشگر ارجمند ، عبدالله قوچانی در سال 1364 در کتابی بنام کتیبه های سفال نیشابور معرفی کرده است که درشناخت اوضاع سیاسی – اقتصادی – مذهبی – واجتماعی این دوره اهمیت قابل توجهی دارد .   سفالینه با لعاب گلی و نقوش رنگارنگ روی زمینه سفید ؟  سفالهای رنگارنگ ونقوش رنگی روی لعاب گلی بویژه قرن 4 هجری است که متعلق به دورانی است که کیمیاگران وتهیه کنندگان لعاب با رنگهای مختلف و اکسیدهای متنوع آشنا شده اند و به تبع علاقه به ترسیم نقوش در انسان ،گلها ،گیاهان و حیوانات از رنگهای ارغوانی تیره سیاه ، قهوه ای ،زرد و افرایی بصورت پوشش نازک روی زمینه ها و پوشش گلی استفاده کرده اند (تصویر 9-9 و 10-9 ) از نقوش متداول این دوره می توان نقش اسب سوار به تقلید از ظروف فلزی ساسانی با تلفیقی از نقوش پرندگان مثل مرغ شاخوار  و پرنده مسبک ( نقطه نشان ) ونقش مایه های اسلیمی و تکرار حروف خط کوفی نام برد که در داخل کاسه ها ، بشقابها و پیمانه های کوچک آبخوری رسم شده است . 0-0 در میان مراکز ساخت این نوع ظروف نیشابور از اهمیت بسیار برخوردار است و بطور کلی در شرق ایران و نیز در مازندران این سفال متداول بوده و حتی بنام ظروف ساری نیز نامیده می شده است . تعداد زیادی کوره های پخت این نوع سفال  در جرجان کشف شده و محققان آنجا را مرکز ساخت و اشاعه این سفال می دانند در مجموع این نوع ظروف در جهان اسلام از ابداعات وابتکارات سفالگران ایرانی محسوب می شود و پرفسور میکاهی استاد دانشگاه توکیو این امور را تاکید کرده است { پانوشت کیانی 1357 ،ص 16 – 17}( تصویر 11-9 ، 12-9 ، 13-9)  سفالینه لعاب گلی با لعابهای درخشان معروف به زرین فام اولیه :  این نوع سفال پس از آنکه با پوشش گلی پوشانیده می شد ،بامجموعه ای از لعابهای ترکیبی رنگین زینت می یافت و پس از پخت درخشندگی خاص به حالت زرین فام یا خلایی داشت شکل این ظروف معمولا کانیه ونقوش آنها گلهای تزئینی همراه با نوشته های کوفی بود . وجه تمایز این ظروف زرین فام با ظروف زرین فام قرن 6و7 در تکامل نقوش ونوع خط و تفکیک رنگ است در قرن 6و7 هجری به جای خط کوفی از خط نسخ و فارسی دری وپرترهای انسانی و رنگ طلایی یک دست استفاده می شود سفالینه زرین فام اولیه قرون سوم و چهارم بیشتر در نیشابور ،جرجان ، اصطخر و شوش بدست آمده ( تصویر 14-9 و شکل 4-9 و 5-9 )  سفالینه های لعاب گلی با نقوش سیاه وروی زمینه ها زرد ، این نوع سفالینه ها که در نگاه اول زرد رنگ می نماید بصورت لکه هایی قسمت های مختلف ظروف را پوشانده است ودر واقع می توان آنرا زمینه ساخت ظروف سفالی لعابدار معروف به تکنیک لعاب پاشیده دانست که در جای خود از آن بحث خواهد شد . تنوع رنگ لعاب در پایان قرن 3 و استفاده گسترده از این روش برای تزئین ظروف و اشیای سفالی و بعد تولید کاشی برای تزئینات معماری همپا با پیشرفت سایر فنون و علوم ادامه دارد .  بطور کلی سفال لعاب گلی از سفالهای مشخصه قرن اولیه اسلامی تا اواخر قرن 4 هجری است که به ترتیب از نوع لعاب گلی شیری رنگ ساده و ساده با تزئین کم شروع شده و به تدریج کتیبه کوفی تمام سطح ظروف را پر می کند و بعد ها لعاب گلی رنگارنگ سفال متداول قرن 4 می گردد و پایان این سده با سفال لعاب پاشیده ساده خاتمه یابد و قرن 5 با سفال نقش کنده و لعاب پاشیده آغاز می گردد .