دانلود تحقیق معاد در قرآن و روایات

اختصاصی از فی لوو دانلود تحقیق معاد در قرآن و روایات دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

اصل معاد و جایگاه آن در معارف اسلامی:

یکی از اصول اعتقادی دین اسلام، اصل معاد است. بنابراین اصل، همه انسان هایی که در این عالم به دنیا امده و رفته اند و از این پس می آیند و مدتی زندگی می کنند و می‌روند، همه و همه در جهان دیگری زنده شده و در دادگاه عدل الهی حاضر می شوند و به پاداش یا کیفر اعمال خود می رسند: یا به بهشت می روند و یا روانه دوزخ خواهند شد و در هر حال از یک حیات ابدی برخوردارند.

ایمان به این اصل شرط مسلمانی است و اگر کسی این ایمان را از کف بدهد و عالم آخرت را انکار کند از زمره مسلمانان بیرون است.

همگی پیامبران الهی- از آدم تا خاتم- پس از اصل توحید، اصل معاد را بیان می کرده مردم را به ایمان و اعتقاد به حیات اخروی می خواندند.

ایمان به معاد و اثرات آن:

هرگونه اعتقاد و برداشتی، خواه ناخواه در رفتار انسان مؤثر است. چنانچه اعتقاد درست باشد اثرات آن سازنده وگرنه واکنش های منفی در رفتار آدمی خواهد داشت.

ایمان همان باور قلبی و درونی است و در صورتی که برخاسته از علم و آگاهی باشد، می تواند اثرات شگرفی بر رفتار فرد و جامعه بگذارد. بنابراین وهم به معاد یا شک به معاد بلکه ظن و علم به معاد، در صورتی که همراه با ایمان نباشد، نمی تواند منشأ تحول در انسان گردد.

ولی چنانچه انسانی در راستای رسیدن به حقیقت و ایمان به معاد، گام برمی دارد و در حال تحقیق نسبت به این مقوله است، و به مطالعه در وجود خود و طبیعت و تاریخ می‌پردازد، و در این سیر مطالعاتی، گاهی به مرحله ای می رسد که «احتمال معاد» را می‌دهد و گاهی «ظن و گمان» نسبت به آن واقعیت پیدا می کند و در چنین حالتی است که چه بسا گمان به معاد نیز کارساز باشد؛ و شاید آیات شریفه قرآن که ظن به معاد را موجب نجات برخی و عدم ظن به معاد را درباره دوزخی شدن گروهی دیگر، مطرح نموده است. اشاره به همین حقیقت باشد، آنجا که فرمود:

الا یظن اولئک انهم مبعوثون.    (سوره المطففین، آیه4)

شامل 21 صفحه فایل word قابل ویرایش

دانلود مقاله آثار مهر و محبت به دیگران از نگاه احادیث و روایات

اختصاصی از فی لوو دانلود مقاله آثار مهر و محبت به دیگران از نگاه احادیث و روایات دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

از امام باقر (علیه السلام) از پدرانش، از علی (علیه السلام) نقل شده است که فرمود: همنشینی با بدان موجب سوء ظن به نیکان می شود و همنشینی با خوبان بدان را به خوبان می پیوندد و همنشینی فجار با نیکوکاران فجار را به نیکان ملحق می کند پس کسی که وضع او بر شما مشتبه باشد و دین و روش او را نشناسید به معاشرین او نگاه کنید. پس اگر معاشرین او اهل دین خدا بودند او نیز بر دین خدا است و اگر بر دین خدا نبودند پس هیچ بهره در دین خدا برای هیچیک از آنان نیست همانا رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرمود:
کسی که ایمان به خدا و روز آخرت دارد پس با کافر برادری نمی کند و با فاجر رفت و آمد نمی نماید و کسی که با کافری پیوند برادری ایجاد کند یا با قاجری رفت و آمد نماید فاجر و کافر بوده است.
بی مهری در اسلام
اصولاً مردمی که مهر و محبت ندارند و جاذبه ندارند افراد ناقصی هستند. امیر مومنان علی (علیه السلام) می فرماید: ناتوان ترین مردم کسی است که از دوست یافتن ناتوان باشد و از او ناتوانتر آنکه دوستان را از دست بدهد و تنها بماند.
 
محبت در بنیان تشیع
یکی از بزرگترین امتیازات مذهب تشیع بر سایر مذاهب این است که پایه و زیر بنای اصل آن بر محبت بنا نهاده شده است، از اولین روز دعوت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) که این مذهب پایه گذاری شد زمزمه محبت و دوستی علی (علیه السلام) در کار بود و دوستی امیر مومنان (علیه السلام) امتیاز شیعیان بود و بقدری شیعیان در محبت امیر مومنان ثابت قدم و استوار بودند که آن حضرت (علیه السلام) می فرمود:
اگر با این شمشیرم بینی مومن را بزنم که با من دشمن شود، هرگز دشمنی نخواهد کرد. و اگر همه دنیا را بر سر منافق بریزم که مرا دوست بدارد، هرگز مرا دوست نخواهد داشت. زیرا که این مطلبی است ثابت و بر زبان پیامبرانی جاری گشته که گفت:
یا علی: مومن تو را دشمن ندارد و منافق تو را دوست نمی دارد. از این رو وقتی یکی از دوستان امیرالمومنین (علیه السلام) که مردی با فضیلت و ایمان بود، متاسفانه از روی لغزشی که از وی انجام گرفت و می بایست حد بر او جاری شود امیرالمومنین (علیه السلام) به عنوان حد دزدی، پنجه راستش را برید و به دست چپش داد. او در حالی که قطرات خون از دستش می چکید می رفت. در بین راه ابن الکواء خارجی آشوبگر، خواست از این جریان به نفع خوارج و علیه علی )علیه السلام) استفاده کند، با قیافه ای ترحم آمیز جلو رفت و گفت کی دستت را برید؟! او به جای اینکه ازعلی (علیه‌السلام) مذمت و یا شکوه کند گفت:
دستم را برید آن کس که آقای جانشینان پیامبران، پیشوای سفیدرویان قیامت، ذی حق ترین مردم نسبت به مومنان، علی بن ابی طالب، مبارز شجاعان، انتقام گیرنده از جهالت پیشگان، بخشنده زکات،… .
رهبر راه رشد و کمال گوینده گفتار راستین و صواب شجاع مکی او بزرگوار باوفا…
ابن الکوء گفت: وای بر تو، دستت را می برد و این چنین ثنایش می گوئی؟
گفت: چرا ثنایش نگویم و حال آنکه دوستیش با گوشت و خونم در آمیخته است و به خدا سوگند که نبرید دستم را جز به حقی که خداوند قرار داده است.
روش پیامبر با مردم
پیامبر اسلام در عین اینکه در مقام اجراء قوانین کیفری و مجازات گناهکاران بسیار جدی بود، ولی در معاشرتهای اجتماعی، پدری رووف و مهربان بود، هیچ کس از پیامبر (صلی الله علیه و آله) نمی ترسید و اگر اتفاقاً ابهت پیامبر (صلی الله علیه و آله) کسی را می گرفت خود حضرت آن را در هم می شکست.
عن ابن مسعود می گوید: مردی خدمت رسول اکرم رسید خواست سخن بگوید ترسید، حضرت فرمود: نترس من شاه نیستم.
خداوند در قرآن کریم، این فضیلت اخلاقی و سجیه روحانی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) را از مراتب رحمت خود می شمارد و می فرماید:
با رحمتی از جانب خداوند با مردم ملایمت و مهربانی نمودی.
پیامبر با همین خصلت صفا و صمیمیت بود که هیچگاه نمی خواست با اصحاب خویش کدورت و رنجشی داشته باشد و از این جهت می فرمود:
کسی درباره اصحاب من مطلبی که موجب دلسردی و رنجش خاطر است به من نگوید، دوست دارم با دلی پاک و سالم به جمع اصحاب بپیوندم. برخورد پیامبر اسلام با مردم به قدری گرم و محبت آمیز بود که اشخاص با حضرت شوخیهائی می کردند که با دیگران مشکل بود. چنان که ابوهریره از شوخی کردن با عرب از جانب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نهی شده بود ولی در عین حال روزی کفشهای پیامبر را دزدید و در مقابل قیمت مقداری خرما نزد خرما فروش گرو گذاشته بود حضرت فرمود: یا ابا هریره ما تا کل؟
فقال: نعل رسول الله، ای ابا هریره چه می خوری؟ عرض کرد: کفش پیامبر را.
محبت و عطوفت و احترام به مردم یکی از برنامه های قطعی زندگی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) بود و بدون مبالغه می توان گفت این خصلت از بزرگترین عوامل موفقیت آن حضرت بود پیامبر اسلام به تمام دقائق روانی مردم توجه داشت و آنها را مراعات می کرد و از کوچکترین وظیفه شانه خالی نمی کرد.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) چنین بود که هر کس بر او وارد می شد به او احترام می گذاشت چه بسا عبای خود را به جای فرش زیر پای او پهن می کرد و بالشی که تکیه گاه خودش بود به او می داد.
وقتی یکی از اصحاب به دیدن آن حضرت می آمد به احترام او آنقدر می نشست تا وقتی که آن مرد از مجلس برخیزد و چون کسی به ملاقات پیامبر می آمد و می‌خواست مصافحه کند، به او دست می داد و دست خود را نمی کشید تا وقتی که آن مرد دست خود را بکشد.
پیامبر اسلام برای پاسخگویی و جلب عواطف و محبت تمام اصحبا، در مجالس عمومی نگاه های مودت آمیز خود را بالسویه متوجه کلیه حضار می فرمود.
اگر پیامبر اسلام سوار بر مرکب بود، اجازه نمی داد کسی پیاده در رکابش راه رود، او را بر مرکب خود سوار می کرد و اگر از سوار شدن امتناع می کرد به او می فرمود تو جلو برو و در فلان مکان مرا ملاقات کن.
ترمیم عواطف انصار
گاهی اتفاق می افتاد که رفتار صحیح و مصلحت آمیز پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، عکس العمل نامطلوبی در قلوب بعضی از مردم ایجاد می کرد و کسانی آن کار را بی مهری و اهانت تعبیر می کردند. ولی پیامبر اسلام فوراً در صدد رفع سوء تفاهم بر می آمد و محبت آنان را آشکار، ویژگی را برطرف می نمود.

شامل 29 صفحه word

تحقیق در مورد دروغ در روایات اسلامی

اختصاصی از فی لوو تحقیق در مورد دروغ در روایات اسلامی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:2

 فهرست مطالب

دروغ در ردیف شرک به خدا

دروغ کلید گناهان

دروغ از شراب بدتر است

دروغ سبب خرابی ایمان

دروغ و روسیاهی

دروغ با ایمان سازگار نیست

دروغگو از درگاه خدا طرد می شود

دروغگو مستوجب لعن فرشتگان است

دروغ در ردیف شرک به خدا

رسول گرامی اسلام (ص) فرمود :

« آیا شما را از بزرگترین گناهان خبر ندهم ؟ بزرگترین گناه شرک به خدا و بد رفتاری نسبت به پدر و مادر و دروغ گفتن است .» « جامع السعادات ، ج2/ص322 »

دروغ کلید گناهان

حضرت امام حسن عسکری (ع) فرمود :

« تمام پلیدیها در خانه ای نهاده شده و کلید آن دروغ است. » « جامع السعادات ، ج2/ص322 »

دروغ از شراب بدتر است

حضرت امام محمد باقر (ع) فرمود :

« خداوند متعال برای شر و بدی قفلهایی قرار داده و کلید ان قفلها شراب است و دروغ از شراب هم بدتر است. » « وسائل الشیعه ، ج8/ص572 ؛ اصول کافی ؛ اصول کافی ج2/ص339، حدیث 3»

دروغ سبب خرابی ایمان

حضرت امام محمد باقر (ع) فرمود :

« دروغ ویران کننده ایمان است » « بحار الانوار چاپ بیروت ، ج 69 / ص247 »

تحقیق در مورد مزاح از دیدگاه روایات

اختصاصی از فی لوو تحقیق در مورد مزاح از دیدگاه روایات دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه26

فهرست مطالب

پیشگفتار............................... 1

فصل اول: روایات........................ 3

بخش اول:‌ شادی.......................... 3

الف) شادی و شادمانی.................... 3

ب) آنچه زیبنده شادمانی است............. 3

ج) عوامل شادی.......................... 3

د) ارزش شادکردن........................ 3

هـ) ثواب زدودن غم از دل مومن........... 4

و) شادی به ناحق........................ 4

بخش دوم: مزاح.......................... 5

الف) مدح مزاح.......................... 5

ب) نکوهش مزاح.......................... 5

ج) شوخی و مسخره‌گی...................... 6

د) شوخی زیاد........................... 6

بخش سوم: خنده.......................... 8

الف) خنده و لبخند...................... 8

ب) نکوهش خنده.......................... 9

ج) خنده بی‌جا........................... 9

بخش چهارم: مسخره کردن.................. 9

فصل دوم: کلام علماء.................... 10

بخش اول: مزاح......................... 10

بخش دوم: اقسام گوناگون مزاح........... 10

الف ـ انگیزه مزاح..................... 11

الف ـ 1ـ هدف حق....................... 11

الف ـ 2ـ هدف باطل..................... 11

ب ـ چگونگی عبارتها و کلمات در مزاح.... 11

ج ـ چگونگی لحن شخص در مزاح............ 12

بخش سوم: آیا تمام اقسام شوخی ناپسند است 12

بخش چهارم: نکاتی پیارمون مزاح پسندیده. 13

بخش پنجم: پیامدهای شوخی نکوهیده....... 13

بخش ششم: نکاتی متفرقه پیرامون شوخی.... 14

پی‌نوشتها.............................. 15

منابع................................. 19

پیشگفتار

مزاح و شوخی از مسائلی است که امروزه بیش از دیگر زمان‌ها با آن روبرو هستیم و این مسئله در میان بشر شیوع بسیاری یافته است. به همین خاطر باید مورد بررسی قرار گرفته و فرهنگ صحیح آن در جامعه توزیع گردد تا به صورتی صحیح و با هدفی والا و خداپسندانه انجام شود.

موضوع مزاح کردن به اصل شاد بودن و شاد کردن برمی‌گردد و این اصل یک امر فطری است. همچنین شاد کردن برادر مؤمن نیز یکی از عبادات بزرگ محسوب می‌شود؛ اگر شادی‌های دنیایی انسان در راستای کمک به شادی آخرت او باشد، بسیار پسندیده و مطلوب است. به همین جهت شادی‌هایی که مومنین در زندگیشان دارند به این منظور است که برای انجام عبادات و وظایفشان نشاطی داشته باشند. آنها از آن جهتی که مومن هستند هیچگاه به گناه شاد نمی‌شوند؛ شادی یا مستقیماً در ارتباط با خداست و یا برای تکامل معنوی و انجام وظایف و یا دست کم برای جلوگیری از گناه. با توجه به مطالب بالا شاد کردن هرکسی به طور مطلق بالاترین عبادات نیست، بلکه تنها شاد کردن مومنین از مجاری شرعیه و راه‌هایی که شرعاً مجاز است، مطلوب و پسندیده و بالاترین عبادات محسوب می‌شود.(1)

(اصل در مزاح کردن بر عدم آن می‌باشد الا زمانی که بتوان با یک دلیل شرعی از این اصل خارج شد. اولین قدم کشیده شدن به بحران اخلاق در جوانان همین شوخی‌های بی‌جا و بی‌جهت و دلیل شرعی است و لذا این شوخی کردن باید تعدیل گردد و اگر این تعدیل رخ ندهد. انسان تا 40 سالگی و بعد از آن همواره خلاف اعتدال حرکت می‌کند.(56)). پس با توجه به مطالب گفته شده انسان تا وقتی جوان است باید از شوخی‌های ناپسند و تمام صفات ناپسند جلوگیری کند و الا وقتی آنها عادت گردید، دیگر در سنین غیر جوانی از بین بردن آنها بسیار سخت است.

فصل اول: از دیدگاه روایات

بخش اول: ‌شادی

الف) شادی و شادمانی:

امام علی (علیه‌السلام): شادی، انبساط خاطر و نشاط می‌آورد و غم، گرفتگی خاطر و دلگیری ـ عنه (علیه السلام): کسی که شادیش کم باشد، آسایش او در مردن است ـ عنه (علیه السلام): ا

تحقیق در مورد مزاح از دیدگاه روایات

اختصاصی از فی لوو تحقیق در مورد مزاح از دیدگاه روایات دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه26

فهرست مطالب

    صفحه

پیشگفتار............................... 1

فصل اول: روایات........................ 3

بخش اول:‌ شادی.......................... 3

الف) شادی و شادمانی.................... 3

ب) آنچه زیبنده شادمانی است............. 3

ج) عوامل شادی.......................... 3

د) ارزش شادکردن........................ 3

هـ) ثواب زدودن غم از دل مومن........... 4

و) شادی به ناحق........................ 4

بخش دوم: مزاح.......................... 5

الف) مدح مزاح.......................... 5

ب) نکوهش مزاح.......................... 5

ج) شوخی و مسخره‌گی...................... 6

د) شوخی زیاد........................... 6

بخش سوم: خنده.......................... 8

الف) خنده و لبخند...................... 8

ب) نکوهش خنده.......................... 9

ج) خنده بی‌جا........................... 9

بخش چهارم: مسخره کردن.................. 9

فصل دوم: کلام علماء.................... 10

بخش اول: مزاح......................... 10

بخش دوم: اقسام گوناگون مزاح........... 10

الف ـ انگیزه مزاح..................... 11

الف ـ 1ـ هدف حق....................... 11

الف ـ 2ـ هدف باطل..................... 11

ب ـ چگونگی عبارتها و کلمات در مزاح.... 11

ج ـ چگونگی لحن شخص در مزاح............ 12

بخش سوم: آیا تمام اقسام شوخی ناپسند است 12

بخش چهارم: نکاتی پیارمون مزاح پسندیده. 13

بخش پنجم: پیامدهای شوخی نکوهیده....... 13

بخش ششم: نکاتی متفرقه پیرامون شوخی.... 14

پی‌نوشتها.............................. 15

منابع................................. 19

پیشگفتار

مزاح و شوخی از مسائلی است که امروزه بیش از دیگر زمان‌ها با آن روبرو هستیم و این مسئله در میان بشر شیوع بسیاری یافته است. به همین خاطر باید مورد بررسی قرار گرفته و فرهنگ صحیح آن در جامعه توزیع گردد تا به صورتی صحیح و با هدفی والا و خداپسندانه انجام شود.

موضوع مزاح کردن به اصل شاد بودن و شاد کردن برمی‌گردد و این اصل یک امر فطری است. همچنین شاد کردن برادر مؤمن نیز یکی از عبادات بزرگ محسوب می‌شود؛ اگر شادی‌های دنیایی انسان در راستای کمک به شادی آخرت او باشد، بسیار پسندیده و مطلوب است. به همین جهت شادی‌هایی که مومنین در زندگیشان دارند به این منظور است که برای انجام عبادات و وظایفشان نشاطی داشته باشند. آنها از آن جهتی که مومن هستند هیچگاه به گناه شاد نمی‌شوند؛ شادی یا مستقیماً در ارتباط با خداست و یا برای تکامل معنوی و انجام وظایف و یا دست کم برای جلوگیری از گناه. با توجه به مطالب بالا شاد کردن هرکسی به طور مطلق بالاترین عبادات نیست، بلکه تنها شاد کردن مومنین از مجاری شرعیه و راه‌هایی که شرعاً مجاز است، مطلوب و پسندیده و بالاترین عبادات محسوب می‌شود.(1)

(اصل در مزاح کردن بر عدم آن می‌باشد الا زمانی که بتوان با یک دلیل شرعی از این اصل خارج شد. اولین قدم کشیده شدن به بحران اخلاق در جوانان همین شوخی‌های بی‌جا و بی‌جهت و دلیل شرعی است و لذا این شوخی کردن باید تعدیل گردد و اگر این تعدیل رخ ندهد. انسان تا 40 سالگی و بعد از آن همواره خلاف اعتدال حرکت می‌کند.(56)). پس با توجه به مطالب گفته شده انسان تا وقتی جوان است باید از شوخی‌های ناپسند و تمام صفات ناپسند جلوگیری کند و الا وقتی آنها عادت گردید، دیگر در سنین غیر جوانی از بین بردن آنها بسیار سخت است.

فصل اول: از دیدگاه روایات

بخش اول: ‌شادی

الف) شادی و شادمانی:

امام علی (علیه‌السلام): شادی، انبساط خاطر و نشاط می‌آورد و غم، گرفتگی خاطر و دلگیری ـ عنه (علیه السلام): کسی که شادیش کم باشد، آسایش او در مردن است ـ عنه (علیه السلام): اوقات شادی غنیمت است ـ عنه (علیه السلام): هر شادمانی به همان اندازه تلخکامی در پی دارد.

ب) آنچه زیبنده شادمانی است:

عنه (علیه السلام): شادی مومن آن گاه است که پروردگارش را اطاعت کند و اندوهش آن‌گاه که گناه کند.

ج) عوامل شادی:

عنه (علیه السلام): ریشه خرد توانمندی است و میوه آن شادمانی.

د) ارزش شاد کردن:

امام صادق (علیه السلام): هیچ یک از شما فکر نکند که اگر مومنی را شاد کرد، فقط او را