در این پروژه کارایی روش انعقاد و لخته سازی در تصفیه پساب کشتارگاه مرغ مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا مواد منعقد کننده سولفات آهن(3)، سولفات آهن(2)، کلرید فریک، پلی آلومینیوم کلراید و آلوم جهت تصفیه پساب انتخاب گردید. سپس جهت تعیین ماده منعقد کننده مناسب، شرایط عملیاتی مختلفی مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج جارتست نشان داد که در صورت استفاده از منعقد کننده سولفات آهن(3)و کلرید فریک و پلی آلومینیوم کلراید، به ترتیب با دُز مصرفی 1670، 1250 و5800 (mg/L)، مقدار کدورت نمونه به حدود(NTU) 3 کاهش می یابد. با تغییر PH نمونه بهبود چندانی در مقدار کدورت مشاهده نگردید(PH نمونه حدود 6)،ولی با افزایش دور همزن مقدار کدورت نمونه کاهش یافت(حداکثر دور همزن rpm 300). سولفات آهن(3)در دور تند rpm300 و مدت زمان 15 دقیقه موجب ایجاد 86% حجم زلال شده می گردد، که این مقدار از مقادیر حاصله در صورت استفاده از کلرید فریک و پلی آلومینیوم کلراید بیشتر است. در صورت استفاده از سولفات آهن(2)و آلوم، مقدار کدورت نمونه بترتیب به 71 و 25 (NTU) کاهش یافت. لذا این دو ماده جهت تصفیه پساب مرغ مناسب نمی باشند.
پلی آلومینیوم کلراید نیز علی رغم کاهش میزان کدورت به 3، با توجه به دز مصرفی بالا و زمان نسبتاً زیاد مورد نیاز برای زلال سازی نمونه، جهت تصفیه پساب مرغ توصیه نمی گردد. در مجموع با توجه به نتایج آزمایشات، استفاده از کلرید فریک و سولفات آهن(3) در مراحل اولیه تصفیه پساب کشتارگاههای مرغ توصیه می گردد. مقدار کاهش COD نمونه در صورت استفاده از کلرید فریک و سولفات آهن(3) به ترتیب 32% و 39% می باشد. البته این مقادیر خیلی بیشتر از حد مجاز بوده و باید در مراحل بعدی تصفیه بهبود یابند.
کلمات کلیدی
انعقاد و لخته سازی- جارتست - تصفیه پساب کشتارگاه مرغ - سولفات آلومینیوم- کلرید فریک- پلی آلومینیوم کلراید
شامل 86 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود پروژه تصفیه پساب کشتارگاههای مرغ به روش انعقاد و لخته سازی
