فایل گردآوری شده در است در 6 صفحه با فرمت ورد قابل ویرایش.
فرمت فایل word: (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات : 12 صفحه
بخشی از متن :
امام جعفر صادق (ع) در پگاه روز جمعه یا دوشنبه هفدهم ربیع الأول سال 80 هجرى، معروف به سال قحطى، در مدینه دیده به جهان گشود. اما بنا به گفته شیخ مفید و کلینى، ولادت آن حضرت در سال 83 هجرى اتفاق افتاده است. لیکن ابن طلحه روایت نخست را صحیح تر میداند و ابن خاب نیز در این باره گوید: چنان که ذراع براى ما نقل کرده، روایت نخست، سال 80 هجرى، صحیح است. وفات آن امام (ع) در دوشنبه روزى از ماه شوال و بنا به نوشته مؤلف جنات الخلود در 25 شوال و به روایتى نیمه ماه رجب سال 148 هجرى روى داده است. با این حساب مىتوان عمر آ حضرت را 68 یا 65 سال گفت که از این مقدار 12 سال و چند روزى و یا 15 سال با جدش امام زین العابدین (ع) معاصر بوده و 19سال با پدرش و 34 سال پس از پدرش زیسته است که همین مدت، دوران خلافت و امامت آن حضرت به شمار میآید و نیز بقیه مدتى است که سلطنت هشام بن عبد الملک، و خلافت ولید بن یزید بن عبد الملک و یزید بن ولید عبد الملک، ملقب به ناقص، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ادامه داشته است.
تحقیق 11 صفحه با موضوع بزرگداشت رجائی با فرمت ورد و قابل ویرایش
بخشی از متن تحقیق :
« برادر رجائی، هرگز نمی میرد »
سالها است که به بزرگداشت صوری “رجایی” عادت کرده ایم، خیلی ها در این میان، از زندگان یا مردگان، برای ما به حق یا نابه حق؟ “عادی” شده اند؛ اما نمی دانم در تصویر یا صدا یا که اساساً در یاد رجایی چه سرّی نهفته است که ما را هنوز هم که هنوز است آتش می‌زند. نمی دانم آیا این سر را در مبارزات رجایی باید جست یا که در گفتار شیک و مطنطنش یا در ژستهای روز آمد و مطابق میل طبقه ای از قدما یا متجد دین.
بالاخره آیا رجایی با اصولگرایی مصطلح است که رجایی شد یا با نواندیش و آلابوانش؟
مهم نیست که هر یک از این اوصاف را برای رجایی صادق بدانیم یا کاذب؛ مهم این است که بدانیم رجایی شدن رجایی، به صرف این اوصاف سامان نیافت. رجایی را خصوصیتی بود که اگر نامش بر سر زبانها نمی افتاد و حتی اگر پای به وادی سیاست نمی‌گذارد، همچنان رجایی بود: رجایی با جدیت در دینداری، در راستی و کمرنگی در رابطه با خدا و در دیگر خواهی، انسان دوستی و صداقت در ارتباط با دیگران، رجایی ما شد همان رجایی که به رغم افول همه انقلابی نمائیها و چریک بازی ها، برای ما هنوز هم زنده است. چرا که حساب این “گوهر فضیلت” را با آن اعراض روی و ریا نباید یکی گرفت؛ فضیلتی که همانطور رجایی معلم و عضو نهضت آزادی می توانست واجد آن باشد، که رجایی رئیس جمهور و مخالف نهضت آزادی نیز می توانست.
البته رجایی، نمایش فضیلت نمی داد، او واجد فضیلت بود. اتفاقاً در زمانه پر هیاهوی سالهای مبارزه و حتی سالهای نخست پس از پیروزی، او هر چه داشت، ضد نمایش بود و به خصوص پیش از آنکه به حسب اتفاق (و در شرایطی که کاندیدای اول جناح خط امامی حاکمیت، فرد دیگری بود) نخست وزیر شد، هیچگاه، صحنه آرای عرصه سیاست نگشت.
فرمت فایل word: (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات : 13 صفحه
بخشی از متن
ماده 1. تعاریف زیر، از لحاظ این قانون معتبر است. (1) بورس اوراق بهادار، بازار خاصى است که در آن داد و ستد اوراق بهادار، توسط کارگزاران بورس، طبق این قانون، انجام میگیرد. (2) اوراق بهادار، عبارت است از سهام شرکتهاى سهامى، واریزنامههاى صادراتى و اوراق مشارکت* و اوراق قرضه صادر شده از طرف شرکتها و شهرداریها و مؤسسات وابسته به دولت و خزانهدارى کل، که قابل معامله و نقل و انتقال باشد. (3) کارگزاران بورس، اشخاصى هستند که شغل آنها دادوستد اوراق بهادار است و معاملات در بورس منحصراً توسط این اشخاص انجام میگیرد. (4) فهرست نرخها، سندى رسمى است که به منظور مشخص کردن اوراق معامله شده و تعداد آنها و قیمتهایى که دادوستد این اوراق به آن قیمتها انجام یافته است، تنظیم و اعلان می‌شود. *به موجب بند (ب) تبصره 85 قانون برنامه پنجساله دوم، مصوب 20/9/1373، و قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت، مصوب 30/6/1376.
فرمت فایل word: (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات : 12 صفحه
پیشگفتار
مردم براساس موقعیت متفاوتشان در جامعه، منافع متفاوتی دارند و این امر موجب بروز ستیز در بسیاری از مسایل می‌شود. حال این سوال مطرح است، حال که گروهها براساس منافع متفاوت در ستیز با یکدیگر هستند چرا چنین جامعه نایکپارچه‌ای درگیر جنگ داخلی نمی‌شود؟ پاسخ نظریه‌‌پردازان ستیز ساده است. قدرت در میان گروهها نابرابر توزیع شده است و برخی از گروهها از قدرت بیشتری برخوردارند و خواست و اداره خویش را بر گروههای دیگر تحمیل می‌کنند. گروههای قدرتمند با سلطه بر گروههای تحت سلطه و اجبار نمودن آنها برای سازگار شدنشان با هرگونه سیاستی که از نظر گروههای حاکم در جهت بهتر منافع آنهاست از نظم اجتماعی حراست می‌کنند. در واقع، افزایش قدرت گروهی موجب کاهش قدرت گروه دیگر می‌شود. پیامد طبیعی چنین تصوری این است که قدرت فقط در سلطه به کار می‌رود، زیرا گروهها درگیر نبرد با یکدیگر هستند و موقعیت خویشی را با حذف رقیب حفظ می‌کنند. در واقع، هر مقدار قدرتی که به گروهی افزوده می‌شود، در نبرد برای حفظ قدرت به کار می رود. بنابراین گروهی که مقداری بر قدرتش افزوده شود بایستی آن را برای حفظ موقعیت جدیدش و حفظ منافعش به کار برد. در چنین برداشتی از قدرت، حتی تلاش برای رشد و توسعه اقتصادی به خاطر نظام است و از امور اقتصادی در کنار سایر امور یک جامعه بهره‌برداری می‌شود. چنانچه نهادهای سیاسی بخواهند در راستای تحقق اهداف مشترک جامعه عمل کنند، بایستی به منظور سازمان دادن فعالیتهای مرتبط با اهداف، کار خاص برخی از منابع جامعه مانند زمان، نیروی انسانی، ثروت و امثال آن را مدیریت نمایند.