لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 19
فهرست مطالب:
روان آب
روش اندازه گیری روان آب
تاثیر توسعه ساخت وساز تهران بر روان آب شهری
چکیده
مقدمه
موقعیت و ویژگی جغرافیایی شهر تهران
بررسی سیمای شبکه زهکشی و جمع آوری آبهای سطحی شهر تهران
مقایسه آمار وضعیت شهر تهران در سالهای 1345 و 1383
ارائه راهکارهایی جهت بهبود وضعیت کلانشهر تهران
جمع بندی و نتیجه گیری
منابع و ماخذ:
چکیده
تهران در سال 1166 شمسی توسط آقا محمد خان قاجار به عنوان پایتخت ایران معرفی شد واز آن هنگام تمام تمرکز گرایی اداری و سیاسی در تهران رشد یافت. خصوصا بعد از سال 1300 هجری شمسی این رشد شتاب گرفت و قدرت تصمیم گیری و اجرا به تدریج متمرکز شد. در 50 سال اخیر خصوصا در دو دهه گذشته رشد بی رویه و ناهماهنگ شهر تهران که نه تنها ارزشهای کالبدی شهر را دستخوش تحولات ناخواسته و ویرانگر ساخته، بلکه با تاثیر بر محیط طبیعی و مناظر ارزشمند آن، امکان ادراک و ساماندهی سیمای شهر را از شهروندان سلب نموده است. با وجود اینکه تهران از دهه 40 دارای برنامه مشخص وطرح مصوب بوده و انتظار میرفت که با اجرای پروژههای پیش بینی شده در طرحهای مذکور روند ساخت و ساز در مقیاس کلانشهر تهران مدیریت و هدایت شود، اما بدلیل رشد روز افزون جمعیت تقاضای مرتبط با مسکن، آموزش، بهداشت و خدمات افزایش یافت که خود باعث تدوین ضوابط و مصوبات مقطعی مختلف از سوی مراجع گوناگون در مقطع زمانی خاص برای رویارویی با مشکل خاصی شده و این موضوع عملا قابلیت سازماندهی و برنامهریزی شهری وبالاخص ساخت وساز در شهر تهران را ضعیف کرده است.
در مقاله حاضر وضعیت توسعه شهر تهران در طی دهها سال مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق با استفاده از اطلاعات منطقه 7 که دارای دو بافت نوساز و فرسوده شهری بوده و تعمیم آن به کل شهر انجام گرفت. وضعیت شهر در سالهای 45 و 83 از نظر وسعت سطوح زیربنای املاک، سطح معابر و مساحت زمین و حیاط املاک برآورد و مورد مقایسه قرار گرفت و تاثیر آن بر میزان رواناب شهر و امکانات و برنامه های موجود مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان دهنده اهمیت موضوع توسعه و تاثیر آن بر رواناب شهری دارد. در انتها نیز راهکارهائی جهت کاهش این اثرات ارائه شده است.
مقدمه
تهران در سال 1166 شمسی توسط آقا محمد خان قاجار به عنوان پایتخت ایران معرفی شد واز آن هنگام تمام تمرکز گرایی اداری–سیاسی در تهران رشد یافت. بعد از سال 1300 هجری شمسی این رشد شتاب گرفت و قدرت تصمیم گیری و اجرا بتدریج متمرکز شد. از دهه 20 الی 40 جریانات ملی و فراملی در جهت ایجاد تمرکز در حکومت مرکزی و قدرت تصمیم گیری عمل مینمودند و تهران به مرکز ثقل مکانی تبدیل گردید. در 50 سال اخیر خصوصا در دو دهه گذشته رشد بی رویه و ناهماهنگ شهر تهران که نه تنها ارزشهای کالبدی شهر را دستخوش تحولات ناخواسته و ویرانگر ساخته، بلکه با تاثیر بر محیط طبیعی و مناظر ارزشمند آن، امکان ادراک و ساماندهی سیمای شهر را از شهروندان سلب نموده است.
با وجود اینکه تهران از دهه 40 دارای برنامه مشخص وطرح مصوب بوده و انتظار میرفت که با اجرای پروژههای پیش بینی شده در طرحهای مذکور روند ساخت وساز در مقیاس کلانشهر تهران مدیریت و هدایت شود، اما بدلیل رشد روز افزون جمعیت شهر (ناشی از مهاجرپذیری این شهر بدلیل دستیابی به امکانات، خدمات و غیره) تقاضای مرتبط با مسکن، آموزش، بهداشت، خدمات و... افزایش یافت که خود باعث تدوین ضوابط و مصوبات مقطعی مختلف از سوی مراجع گوناگون در مقطع زمانی خاص برای رویارویی با مشکل خاصی شد و این موضوع عملا قابلیت سازماندهی و برنامهریزی شهری و بالاخص ساخت وساز در شهر تهران را ضعیف کرده است. اما با یک نگاه جامع وکارشناسی واصلاح تدریجی خطاهای کهنه میتوان مسیر بهبود وضعیت تهران را تجربه کرد. برای تحقق این امر باید مشکلات بوجود آمده را شناسایی و سپس راه حل مناسب و اجرایی برای حل آن ارائه نمود. عدم موفقیت در اجرای طرحها از جمله طرحهای جامع وتفضیلی، عدم توجه به نقش تهران در کشور، نبود طرحهای آمایش سرزمین، ساخت وساز بی رویه وضعف کنترل ونظارت، افزایش جمعیت و فقدان برنامه ریزی واقع بینانه از جمله مشکلات حاضر میباشد. توسعه ارتباطات شهری وخیابان کشیهای جدید نیز به همراه رواح وسائط موتوری روند شتابان گسترش شهر به طرف شمال را افزایش و با احداث خیابانهای متعدد، ساخت وسیمای تهران بکلی دگرگون میگردد.
مقاله کامل در مورد روان آب شهری تهران